inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Tου Βασίλη Σουλιώτη –
Το ποια σκοπιμότητα και ποια συμφέροντα ήθελε να εξυπηρετήσει το αποτυχημένο πραξικόπημα είναι πιθανό, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, να μην γίνει ξεκάθαρο και σαφές. Θέτοντας όμως το ερώτημα ποιος ωφελήθηκε από τις τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, μπορούμε να απαντήσουμε αβίαστα, ότι αυτός είναι ο Ερντογάν.
Ο «δημοκρατικά εκλεγμένος» Ερντογάν έχει απομακρύνει μέχρι αυτή την στιγμή πάνω από 55 χιλιάδες κρατικούς υπαλλήλους (στρατιωτικούς, πανεπιστημιακούς, δημοσίους υπαλλήλους) και προχωρά στην διαμόρφωση ενός ακόμα πιο ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού καθεστώτος. Επιχειρεί να ξεμπερδέψει μια για πάντα με τα υπολείμματα του κεμαλικού κράτους και να εξουδετερώσει τον Φετουλάχ Γκιουλέν προστατευόμενο –όπως όλα δείχνουν- των ΗΠΑ. Το τουρκικό κράτος έχει ήδη τεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενώ τουλάχιστον χίλιοι στρατιώτες έχουν λιποτακτήσει.
Οι συμμαχίες στην Μέση Ανατολή τα τελευταία δύο περίπου χρόνια μεταβάλλονται διαρκώς και με ταχύτατους ρυθμούς. Οι Αμερικάνοι εγκατέλειψαν, τουλάχιστον προσώρας, το τερατώδες δημιούργημα τους, τον ISIS, και στηρίζουν τους Κούρδους του YPG ενώ φαίνεται ότι η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, υπό τις ευλογιές, των ΗΠΑ, είναι λιγότερο μακρινό απ’ ότι μερικά χρόνια πριν. Οι σχέσεις του Ερντογάν με Ε.Ε. και Αμερικάνους φαίνεται να περνά ισχυρή κρίση τόσο εξαιτίας του κουρδικού αλλά πρωτίστως εξαιτίας της στάσης του Ερντογάν ο οποίος θέλει να αναβαθμίσει τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή.
Όλα αυτά τα δεδομένα αλλά και πολλές ακόμα γεωστρατηγικές πτυχές του ζητήματος καθιστούν την κατάσταση αβέβαιη και νεφελώδη. Δύο ωστόσο συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν με ασφάλεια. Πρώτον ότι οι εξελίξεις αυτές προμηνύουν για τον τούρκικο λαό πολύ αρνητικές εξελίξεις που θα πλήξουν τα δημοκρατικά του δικαιώματα. Δεύτερον, θα ακολουθήσουν και άλλα επεισόδια που είτε θα σχετίζονται με την προσπάθεια αποκαθήλωσης του Ερντογάν, είτε θα αποτελούν υλοποίηση των αντιδημοκρατικών πρακτικών του Ερντογάν και της εξουσίας του, είτε ακόμα χειρότερα θα παρακολουθήσουμε μια προσπάθεια εξαγωγής της εσωτερικής κρίσης προς γειτονικά κράτη. Το μόνο λοιπόν σίγουρο είναι ότι ο τούρκικος λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτε από την ενδοαστική σύγκρουση στο βαθμό που αυτή εμφανίζεται ως σύγκρουση μεταξύ καλών και κακών, κακών και κάκιστων.
Κομμάτι του παζλ αυτού αποτελεί και η διαφυγή στην Ελλάδα των οκτώ αξιωματικών του τουρκικού στρατού που είναι πολύ πιθανό να ανήκουν στους πραξικοπηματίες. Τα θέματα που προκύπτουν από τα γεγονότα και τις συζητήσεις που διεξήχθησαν σε θεσμικό επίπεδο είναι δύο. Το πρώτο είναι το ίδιο το ζήτημα της έκδοσης ή μη των οκτώ από την ελληνική κυβέρνηση. Το δεύτερο είναι εξίσου σημαντικό και αποκαλυπτικό για την ίδια την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αναδεικνύει την πλήρη του χρεωκοπία στο βαθμό που δεν διαψεύδονται μια σειρά δημοσιευμάτων.
Βασική αρχή έπρεπε και πρέπει να είναι -ως προς την χορήγηση πολιτικού ασύλου- η τήρηση των κανόνων του ελληνικού και διεθνούς δικαίου. Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι η όποια απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να παίρνει υπόψη της όλα τα ενδεχόμενα αλλά και τα γεωπολιτικά παιχνίδια που μπορεί να παιχτούν προκειμένου να εξαχθεί η κρίση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Τουρκία.
Το δεύτερο σημείο λοιπόν που προέκυψε αυτές τις ημέρες είναι η τηλεφωνική συνομιλία του Έλληνα υπουργού εξωτερικών Ν.Κοτζιά με τον ομόλογο του Μ.Τσαβούσογλου και η εξωφρενική δήλωση του πρώτου, η οποία καταλύει κάθε έννοια τήρησης του ελληνικού και διεθνούς δικαίου, καθώς σε αυτήν ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας δήλωσε ότι είναι μόνο θέμα χρόνου για το πότε θα εκδοθούν οι 8. Πιο συγκεκριμένα το μήνυμα του Τσαβούσογλου στο διαδίκτυο ήταν αυτό: «Είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιά. Μου είπε ότι οι οκτώ προδότες οι οποίοι κατέφυγαν στην Ελλάδα, θα επιστραφούν το συντομότερο δυνατό».
Το θέμα εδώ δεν είναι αν θα εκδοθούν οι 8 ή όχι, αναδεικνύει όμως τον τρόπο που ασκεί την εξουσία της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Πρόκειται για πλήρες κουρέλιασμα του ισχύοντος δικαίου με την κατάπτυστη δήλωση του Νίκου Κοτζιά. Σε ερώτηση που έγινε για το θέμα αυτό, το υπουργείο εξωτερικών δεν επιβεβαίωσε τον διάλογο χωρίς όμως να τον διαψεύσει, όπως δεν διέψευσε και τα σχετικά δημοσιεύματα[1]. Η στάση αυτή αναδεικνύει για άλλη μια φορά τον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Πίσω από το «αριστερό» προφίλ του «υπερασπιστή των υψηλών δημοκρατικών ιδανικών» απομένει μόνο το κουφάρι ενός, ρεφορμιστικού, κόμματος που υπηρετεί την αστική τάξη και τις ισορροπίες που αυτή έχει δημιουργήσει με τον ποιο αξιοθρήνητο τρόπο, τρόπο που ταιριάζει στο αστικό πολιτικό προσωπικό μιας εξαρτημένης χώρας υποταγμένης στον διεθνή ιμπεριαλισμό και τους οργανισμούς του, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ.
