inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Η Αντωνία Λεγάκη με τους μικρούς Παλαιστίνους πρόσφυγες στο Sambra and Satila στη Βηρυτό
Αποκαλύψαμε εχθές το παρασκήνιο της αποστολής στη Συρία. Καταγγείλαμε τον αποκλεισμό της Αντωνίας Λεγάκη, όπως πρωτίστως το έκανε (και) η ίδια και η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση την οποία εκπροσωπούσε στην συγκεκριμένη αποστολή. O κ. Γιάννηs Ραχιώτης, ως αρχηγός (;) όπως αυτοπροσδιορίζεται της αποστολής, αφού επέλεξε «σιγήν ασυρμάτου» καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της αποστολής, (και των επαφών που πραγματοποιήθηκαν) αποφάσισε μετα την δημόσια καταγγελία να απαντήσει δημόσια στην σελίδα της ΑΔΚ στο facebook δημοσιοποιώντας προσωπική αλληλογραφία, και κατηγορώντας την Αντωνία Λεγάκη για την στάση της να επισημάνει πρωτίστως το ζήτημα του ελλείμματος της δημοκρατίας στο Συριακό καθεστώς στα προ του πολέμου χρόνια, συμπληρώνοντας στη συνέχεια ότι ο πόλεμος και τα χρόνια της ενδεχόμενης ειρήνης που ακολουθούν αποτελούν μέρος των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων που αιματοκυλούν ολόκληρες γεωγραφικές ενότητες και έθνη προκειμένου εξασφαλίσουν κέρδη.
Αναρωτιόμαστε: Που διαφοροποιούνται τα υπόλοιπα μέλη αυτής της αποστολής και γιατί; Που διαφοροποιείται η ΛΑΕ της οποίας μέλος είναι ο κ. Ραχιώτης; Δεν θα διατυπώσουμε συμπεράσματα μέχρι να έχουμε μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση από μέρους τους. Ωστόσο δημοσιοποιούμε την άποψη /απάντηση της Αντωνίας Λεγάκη και θα επανέλθουμε.
Το τελεσίγραφο του αποκλεισμού της Αντωνίας Λεγάκη με αυτό τον τρόπο (φωτό) ώστε να μην επιδέχεται διαψεύσεων.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΛΕΓΑΚΗ
Τις τελευταίες ώρες, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, τοποθέτηση του επικεφαλής της επιτροπής νομικών που επισκέφθηκαν τη Συρία, με την οποία, ο Γ. Ραχιώτης δικαιολογεί το καθεστώς Άσαντ για την ανάκληση της βίζας μου και την απαγόρευση εισόδου μου στη χώρα, με το καινοφανές επιχείρημα, πως η απαγόρευση δικαιολογείται από το γεγονός, ότι σε ιδιωτική συζήτηση μεταξύ των μελών της αποστολής αποκάλεσα τον Άσαντ δικτάτορα και είπα ότι δεν είναι δυνατόν, κατά την επίσκεψή μας να μην διατυπώσουμε την ανάγκη σεβασμού των λαϊκών ελευθεριών και των πολιτικών δικαιωμάτων του λαού. Αυτό μάλιστα, εκτιμάται ως αγένεια εκ μέρους μου «όπως όταν κάποιος μας καλεί στο σπίτι του», επιπλέον δε ως αφέλεια και ταύτιση με τη δυτική προπαγάνδα και τις ΜΚΟ του Σόρος (!).
Αφήνω στην κρίση του καθένα την υποτίμηση του ζητήματος των πολιτικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, καθώς και τις όποιες πολιτικές διαφωνίες. Διευκρινίζω όμως τα εξής:
Α) Ουδέποτε ενημερώθηκα ότι «κάποιος με καλεί στο σπίτι του για καφέ». Ενημερώθηκα ότι σχηματίζεται μια αποστολή νομικών για τη Συρία, με σκοπό να συλλέξει πληροφορίες που δεν κυκλοφορούν στα επίσημα ΜΜΕ και να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον Συριακό λαό. Σ’ αυτήν δήλωσα συμμετοχή, μόνο όταν με διαβεβαίωσαν ότι θα μπορώ να συναντηθώ και με άλλους εκτός της κυβέρνησης (με την, καλοδεχούμενη, διευκρίνιση μάλιστα, ότι στις συναντήσεις αυτές η κυβέρνηση δεν θα μας παρέχει «ασφάλεια») και ότι θα μπορώ να διατυπώνω τις απόψεις μου, με σχετική βέβαια διακριτικότητα, αλλά ελεύθερα, παντού. Συμφωνήσαμε μάλιστα ότι αντί για τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα» που χρησιμοποιεί η ΜΚΟ του Σώρος, εμείς θα χρησιμοποιούμε τους όρους «λαϊκές ελευθερίες και πολιτικά δικαιώματα».
Διατύπωσα εξ αρχής την άποψή μου ότι στη Συρία μαίνεται ένας ενδο-ιμπεριαλιστικός πόλεμος, με την κυβέρνηση Άσαντ να συντάσσεται με τον έναν ιμπεριαλιστικό πόλο (Ρωσία) ενάντια στον άλλο (Η.Π.Α., Ε.Ε., Σ.ΑΡ. κλπ), και τους δύο πόλους να σφαγιάζουν το Συριακό λαό για να αποκτήσουν την κυριαρχία και να καθορίσουν τις ζώνες επιρροής. Για το λόγο αυτό, πραγματική αλληλεγγύη στο Συριακό λαό σημαίνει καταγγελία και των δύο αντιμαχομένων μπλοκ και όχι συμμαχία με την κυβέρνηση Άσαντ που ήταν η πρώτη που επιτέθηκε στρατιωτικά στο λαό, όταν αυτός διαδήλωνε ειρηνικά στις πλατείες της Αραβικής Άνοιξης. Υπήρχαν διαφωνίες και συμφωνίες στην αποστολή και γι’ αυτό συμφωνήσαμε ότι δεν θα υπάρχει κοινό πλαίσιο.
Β) Ουδέποτε μέχρι την απαγόρευση εισόδου μου στη Συρία, γνώρισα ή συνομίλησα με οποιονδήποτε τρόπο με εκπρόσωπο της κυβέρνησης της Συρίας. Η ενημέρωσή μου ήταν ότι υπάρχει ένας Eλληνοκύπριος μεταφραστής .
Γ) Ουδέποτε ενημερώθηκα ότι οι ιδιωτικές, μεταξύ των μελών της αποστολής, ηλεκτρονικές συνομιλίες, κοινοποιούνταν ταυτόχρονα στη Συριακή κυβέρνηση. Μετά την ανάκληση της βίζας μου έμαθα ότι ο μεταφραστής ήταν στην πραγματικότητα εκπρόσωπος της Συριακής κυβέρνησης και ότι η από μέρους μου χρήση – σε ιδιωτική ηλεκτρονική συνομιλία – του όρου «δικτάτορας» για τον Άσαντ, είχε σαν αποτέλεσμα την ανάκληση της βίζας μου.
Δ) Ποτέ δεν ενημερώθηκα ότι υπήρχε καταληγμένο πλαίσιο, το οποίο μάλιστα είχε εγκριθεί από τη Συριακή κυβέρνηση (!). Αντιθέτως, είχα προσκληθεί να προτείνω και εγώ, ένα πλαίσιο που θα έβαζε και τα ζητήματα των λαϊκών ελευθεριών και των πολιτικών δικαιωμάτων του λαού, πράγμα που έκανα, προτείνοντας ένα πλαίσιο, διακριτικό «μέχρι παρεξηγήσεως», που η ίδια αποδεχόμουν μόνο υπό την προϋπόθεση της εκ των προτέρων υποτίθεται βέβαιης, ελευθερίας έκφρασής μου για τα υπόλοιπα. Όταν το υπέβαλα, ανακαλύφθηκαν οι «αγένειες»… Φυσικά, στο προτεινόμενο από εμένα πλαίσιο δεν αναφερόταν ο όρος «δικτάτορας» (θα ήταν ανόητο). Αναφέρονταν όμως οι χειρότεροι, όπως αποδείχθηκε, όροι «λαϊκές ελευθερίες και δυνατότητα του λαού να εκφράσει ελεύθερα τη βούλησή του»
Τελικά, όπως φαίνεται από τη σειρά των ήδη δημοσιευμένων συνεντεύξεων με τους εκπροσώπους των πολιτικών δυνάμεων την εβδομάδα που πέρασα στη Βηρυτό, φαίνεται να δικαιώνεται η άποψη ότι στη Συριακή διαμάχη, όλοι οι εμπλεκόμενοι, του Άσαντ συμπεριλαμβανομένου, μοιράζουν σφαίρες επιρροής πάνω στο ματωμένο σώμα του Συριακού λαού.
Έτσι, παραμένω αφελώς αποφασισμένη να μην εκχωρώ τον όρο «λαϊκές ελευθερίες» στους Αμερικανοευρωπαίους σφαγείς, απολύτως εμπαθής με τον έτερο σφαγέα Άσαντ, παραπλανημένη θεωρώντας ότι υπάρχουν διεθνείς συνθήκες που κατοχυρώνουν ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και πως στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου έχουν διαπραχθεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, ανακαλύπτω στην ανάρτηση του Γ. Ραχιώτη, πως ο δικτάτορας Άσαντ βρήκε την καλύτερη υπεράσπισή του.
Αντωνία Λεγάκη
