ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ

Άλλη μια καταστροφή με μεγάλες ανθρώπινες απώλειες «αναζητεί ιδιοκτήτη». Θα γραφτούν πολλά, θα «αναζητηθούν ευθύνες», θα αναγγελθούν τομές και παρεμβάσεις και «ρήξεις με συμφέροντα» μέχρι να ξαναζήσουμε ή όσοι σταθούμε τυχεροί να παρακολουθήσουμε πάλι την επόμενη τραγωδία και την μεθεπόμενη και ούτω καθ’ εξής μέχρι να έρθει και η δική μας σειρά. Είναι θέμα τύχης σε ένα κοινωνικό σύστημα που τίποτα δεν είναι τυχαίο και  τίποτα δεν γίνεται που να μην έχει ως αποτέλεσμα το κέρδος;

«Που είναι το κράτος;» –  Ποιο κράτος; Το περισσότερο, το λιγότερο, το κράτος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το κράτος της επιχειρηματικότητας, το κράτος των γραφειοκρατών ή το κράτος των επενδυτών;  Όσοι αποτελούν κομμάτι αυτού του κράτους, είτε πολιτικοί, είτε «επενδυτές» μετράνε με όλες τις καταστροφές που θυμόμαστε μέχρι σήμερα κέρδη και θα τα αυξήσουν αύριο μετά και από αυτή την νέα τραγωδία. Οι άλλοι,  εμείς,  μετράμε ανθρώπινες απώλειες και καταστροφές.  Οι άλλοι εμείς δεν είμαστε το κράτος και είμαστε εντελώς και απολύτως αναλώσιμοι.

Όσοι αμετανοήτως ανόητοι συνεχίζουν να συμμετέχουν στη συζήτηση για «ευθύνες, ρήξεις, τομές, αλλαγές» και άλλα τέτοια  ανέξοδα  παραμύθια και συνεχίζουν να αποτελούν την πλειοψηφία της εκλογικής πελατείας των διαχειριστών αυτού του κράτους, αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν την ουσία, την ασύμμετρη δηλαδή απειλή του κράτους της αστικής τάξης και του κέρδους της,  είναι καταδικασμένοι να μετράνε τραγωδίες ή να πλήττονται από αυτές κι εμείς δυστυχώς μαζί τους, όσο οι αναλογίες παραμένουν στάσιμες,  η συνείδηση ρηχή κι η οργή λειψή και περιορισμένη. Οψόμεθα.