Το Brexit δεν είναι λαϊκή επανάσταση. Μάλιστα δεν είναι. Δεν καταρρέει ο καπιταλισμός. Μάλιστα, δεν καταρρέει. Δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι έτσι εξαιρετικά απλό. Σοφόν το σαφές. Είναι και αποτέλεσμα των ανταγωνισμών και των αντιθέσεων του κεφαλαίου και της αστικής τάξης κάθε χώρας. Μάλιστα είναι. Στηρίχθηκε και από εθνικιστικά κόμματα. Αναμφισβήτητα.
Αμφισβητείται όμως η καταγραφή της οργής από τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία που βλέπει στις οικονομικές ολοκληρώσεις και τις συμμαχίες του κεφαλαίου τον εχθρό και τοποθετείται απέναντι; Αμφισβητείται η δυναμική που προσδίδει στους αγώνες των ευρωπαϊκών λαών απέναντι στα μνημόνια και τη λιτότητα η Βρετανική λαϊκή ετυμηγορία, ως ντουφεκιά απλώς στο αέρα; Δεν τρέχει τίποτα; Η κοινωνική συμμαχία των δυνάμεων με ταξικό πρόσημο που επιστρατεύτηκε στην εκστρατεία υπερ του Brexit οφείλει να μη χαίρεται για το αποτέλεσμα και να μην επιδιώκει το δυνάμωμα της πάλης απέναντι στο ολοκληρωτικές οικονομικές συμμαχίες της άρχουσας τάξης, έστω δημιουργώντας ρήγματα και επιδιώκοντας την αποδυνάμωσή της;
Μήνες ακούγαμε να ξερνάνε δηλητήριο και τρόμο κι απειλές και κατάρες όλα τα συστημικά μέσα κι όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ευρωσυμμαχίας του κεφαλαίου. Στο Brexit σπάσανε τα μούτρα τους. Αυτό καθόλου δεν σημαίνει, το επαναλαμβάνω, ότι ηττήθηκαν. Ο ταξικός πόλεμος όμως φαίνεται ότι μπορεί και να έχει ξεκινήσει. Ή εν πάσει περιπτώσει αναδείχθηκε πεντακάθαρα ότι η ανάγκη της ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ είναι καθοριστική αυτήν την περίοδο, εφικτή και μπορεί να οδηγήσει το λαϊκό κίνημα σε νέες νίκες. Αναδείχθηκαν δυνάμεις και αντιστάσεις από τα κάτω. Επιτέλους είναι απαραίτητη και καθοριστική για τα μελλούμενα η αισιοδοξία. Χρειαζόμαστε αυτές τις «μικρές» νίκες.
Ας μην δώσουμε βαρύγδουπους επιθετικούς χαρακτηρισμούς στο ιστορικής σημασίας γεγονός. Δεν ανταποκρίνονται σίγουρα στην πραγματικότητά. Ούτε Μεγάλη νίκη, ούτε, μικρή, ούτε πολύ περισσότερο όμως και να την προσπεράσουμε. Γιατί δεν μπορούμε να την προσπεράσουμε. Γιατί αποτελεί την απαρχή πραγματικά ιστορικών εξελίξεων και καθοριστικών για την μεγάλη πορεία της κοινωνικής απελευθέρωσης που έχουμε μπροστά μας. Όλοι οι λαοί. Εμείς και οι γενιές που έρχονται. Η μιζέρια των πολιτικοιδεολογικών αναλύσεων δεν έχει θέση εδώ, τώρα. Αυτές τις ώρες. Μας πάει πίσω, τώρα που ανοίγει ένας δρόμος γενικευμένης κοινωνικής αντίστασης και πάλης. Αυτόν τον δρόμο οφείλουμε να τον ανιχνεύσουμε, να τον προσδιορίσουμε με όρους ταξικής πάλης, να τον περπατήσουμε μαζί κι από τα κάτω, όρθιοι, ασυμβίβαστοι, αθεράπευτα ρομαντικοί, με βεβαιότητα για τη νίκη του λαού απέναντι στα αφεντικά και τους δυνάστες του.
Αφήστε μας βρε μίζεροι καθοδηγητάδες να χαρούμε και λιγάκι. Τι σας ζητάμε; Αφήστε τον ενθουσιασμό να κυριαρχήσει και να παρασύρει μαζί του στη μάχη τα εκατομμύρια των ταπεινών και καταφρονεμένων δίνοντας την ώθηση προς τα εμπρός. Η ζωή θα νικήσει το θάνατο του καπιταλιστικού ολοκληρώματος.
Άκις Ξενάκις – #Brexit – #Lexit και στα δικά μας #Grexit και #Alexit