ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ «ΡΗΞΗΣ» ή τα παιδία παίζει.

Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ –

Έχω το γνώθι σαυτόν. Γνωρίζω ότι είμαι ένα περιθωριακό άτομο που ανήκω σένα περιθωριακό χώρο και ζω σε μια ασήμαντη περιθωριακή χώρα    

Το ότι από το σκίσιμο των μνημονίων θα φτάναμε στην υπογραφή τους ήταν κάτι το αναμενόμενο μόνο τα μέλη του σύριζα και των «ακροαριστερών» οργανώσεων δεν το πίστευαν. Η άποψη αυτή στηρίζονταν σε αυταπάτες. Ποντάριζαν σε δυο παράγοντες, το γεωπολιτικό χαρτί και την οικονομική ζημιά όχι μόνο στην Ευρώπη. Δεν τους βγήκαν και δεν ήταν δυνατό να τους βγουν. Τους λόγους τους έχουμε αναπτύξει αλλού. Η υπογραφή του τρίτου μνημονίου ήταν αναπόφευκτη. Οι αυταπάτες ότι οι δανειστές μπλοφάρουν κατέρρευσα , ο σύριζα διασπάστηκε σε δύο στρατόπεδα το μπλοκ του μνημονίου και της υποταγής και αυτό της ρήξης.                                                                                                                                   

Όσο αφορά τους «νεομνημονιακούς» έχω γράψει*   ήδη από τον Αύγουστο του 2008 ότι την πρώτη δεκαετία του 2000 θα ξεσπάσει ένα μακρό κύμα ύφεσης, κύμα Κοντράντιεφ ,που θα διαρκέσει περίπου 25 χρόνια και που θα είναι πιο καταστροφικό από ότι η μεγάλη ύφεση του 30. Επίσης ότι η οικονομική κρίση θα εξελίσσονταν σε πολιτική, γεωπολιτική ακόμη και ηθική κρίση που με τη σειρά τους θα επιδείνωναν την οικονομική κατάσταση ,βλέπε Ουκρανία και όχι μόνο. Αν η κρίση του 30 για να ξεπεραστεί χρειάστηκε να καταστραφούν δυο ήπειροι και να χάσουν τη ζωή τους 60 εκατομμύρια άνθρωποι η σημερινή κρίση θα χρειαστεί πολύ περισσότερες. Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει από ότι από το 80 ήδη έχει υπάρξει μια τομή , η τεχνολογία έχει επιφέρει δύο αποτελέσματα . Πρώτον τα όποια αποθέματα θα αναπαράγονται πιο γρήγορα και έτσι θα ελαχιστοποιούνται τα αποτελέσματα των επιμέρους μικρών ανοδικών κύκλων και το κυριότερο η αντικατάσταση των εργατών από τις μηχανές θα επιδεινώνει την ανεργία.

Το τελευταίο κάνει τις εξελίξεις πιο απρόβλεπτες, θα το δούμε πιο κάτω.

Το συμπέρασμα που προκύπτει, αν οι διαπιστώσεις αυτές είναι σωστές , είναι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά μακροχρόνια σοβαρή ανάπτυξη παρά μόνο η καταστροφή , όσα μέτρα λιτότητας και αν πάρουν. Όσοι περιμένουν λύσεις υπογράφοντας μνημόνια απατώνται , το πολύ που θα καταφέρουν είναι να φρενάρουν, κάπως, τις εξελίξεις.

Κάποιοι άλλοι, το μπλοκ της ρήξης ή η αριστερή πλατφόρμα, της οποίας η πολιτική στηρίζεται στην αντίθεση στον νεοφιλελευθερισμό και προτείνει μια αναδιανεμητική οικονομική πολιτική δηλαδή ένα είδος κεϋνσιανισμού . Στην προσπάθειά τους αυτή έχουν συμμάχους κάποιους οικονομολόγους διεθνούς φήμης που όχι μόνο έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν ξέσπασε η κρίση το2008 αλλά ακόμη προσπαθούν να καταλάβουν αν θα έχει μορφή V,U ή W . Αφού κατάλαβαν ότι οι δανειστές δεν μπλοφάρουν αποφάσισαν ότι πρέπει η χώρα να έρθει σε ρήξη μαζί τους. Στο στόχο γενικά δεν διαφωνώ, διαφωνώ στο πώς, με ποιους και με ποιο πρόγραμμα . Και να εξηγηθώ .

H άποψή τους ότι η παραμονή της χώρας στο ευρώ την οδηγεί στη καταστροφή είναι σωστή, αλλά ο ισχυρισμός τους ότι με τη ρήξη,την χρεωκοπία και την επαναφορά στη δραχμή οι συνέπειες θα είναι βραχυπρόθεσμες και με μια αναπτυξιακή πολιτική η οικονομία της χώρας θα ανακάμπτει, είναι πέρα για πέρα λάθος. Με τον όρο αναπτυξιακή πολιτική εννοούν κεϋνσιανή με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και χρηματοδότηση της απασχόλησης.

Πρώτον η πολιτική αυτή εφαρμόστηκε κάτω από άλλες συνθήκες. Το 1945 με τη συντριβή του φασισμού οι μοναδικές ένοπλες δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ασία ήταν αυτές των εργατών και των αγροτών με την αριστερά κυρίαρχη ενώ στη στέγη του Ράϊχσταγκ κυμάτιζε η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Μπορεί κανείς να έχει ενστάσεις για το καθεστώς της Ε.Σ.Σ.Δ, έχω κι εγώ, αυτό δεν μετράει, εκείνο που μετρούσε τότε ήταν η γνώμη των εκατομμυρίων κολασμένων της Γης. Αυτοί θεωρούσαν τη σημαία αυτή δική τους Ο κεϋνσιανισμός τέθηκε σε εφαρμογή και επίσημα στο Bretton Woods το 1947. Αυτό κράτησε μέχρι την κρίση της δεκαετίας του 70. Το τέλος αναγγέλθηκε πριν τη Θάτσερ και τον Ρέιγκαν από τον πρόεδρο των Γάλλων βιομηχάνων, «τελειώσαμε με το πνεύμα της αντίστασης».

Ένας άλλος παράγοντας που συνετέλεσε στο περιβόητο κεκτημένο της Ευρώπης και της δύσης γενικά οφείλονταν στην δυνατότητά της να ληστεύει τον υπόλοιπο πλανήτη είτε με την ανώτερη τεχνολογία της είτε με τα όπλα τώρα δεν μπορεί να το κάνει. Τώρα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι είτε να κλείσει τα εμπορεύματα της Κίνας της Ινδίας έξω είτε να επιβάλει κινέζικα μεροκάματα στην Ευρώπη. Το κεκτημένο αυτό ήταν προϊόν ληστείας Τώρα δεν μπορεί να το κάνει. Μέσα στις συνθήκες αυτές το να μιλάει για ανάκαμψη και μοίρασμα του πλούτου είτε δεν ξέρει τι του γίνεται ή συνειδητά κοροϊδεύει τον κόσμο.

Ο μερκαντιλισμός και προστατευτισμός ακούγονται όλο και πιο συχνά σαν αντίδοτο στο παιχνίδι των τιμών συναλλάγματος αυτό, όμως, δεν είναι λύση πολύ λίγο απέχει από ένα εμπορικό πόλεμο. Η μόνη εφικτή λύση μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού θα ήταν η κατάργηση του χρέους. Αυτό όμως θα οδηγούσε στη χρεοκοπία του ιδιωτικού τραπεζιτικού συστήματος και την κρατικοποίηση της πίστης. Δηλαδή μια επέκταση του κινέζικου μοντέλου σ’ όλο τον πλανήτη. Στη πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς οι τράπεζες σε όλο τον πλανήτη επιβιώνουν με ενέσεις από του κρατικούς προϋπολογισμούς αυτό με τη σειρά του αυξάνει το δημόσιο χρέος. Σε ποιόν; Φαύλος κύκλος.

Μέσα στα πλαίσια αυτά το μόνο που μπορεί κανείς να προτείνει είναι η επιβίωση του πληθυσμού δηλαδή «επιστράτευση» όλων των διαθέσιμων πόρων με στόχο αξιοπρεπή διατροφή, παιδεία και υγεία όλων των πολιτών. Ωστόσο έτσι είναι πιθανό να έρθουμε   σε αντιπαράθεση με τους αγρότες, τους εκπαιδευτικούς και τους γιατρούς όσον αφορά τις αμοιβές Θα πρέπει με κάποιο τρόπο να πειστούν ότι οι αμοιβές θα πρέπει να προσαρμοστούν σ’ αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το παράδειγμα θα πρέπει να δοθεί από το δημόσιο. Ο μισθός όλων των δημοσίων υπαλλήλων δεν πρέπει να ξεπερνά τις αμοιβές του μέσου ειδικευμένου εργάτη. Τα μέτρα αυτά θα μας φέρουν σε αντιπαράθεση με τον κόσμο αυτόν που μετρούσε την εντιμότητά του και τον πατριωτισμό του με τις αμοιβές του. Αν κρίνουμε από πολλά παραδείγματα η αντιπαράθεση δεν θα είναι πολλή ήπια. Δεν φτάνει που δικαστές μετρούν την εντιμότητά τους με το χρήμα και στρατιωτικοί τον πατριωτισμό τους επίσης με χρήμα. Τα παραδείγματα φτάνουν μέχρι τον Συ.ρι.ζα και την αριστερή πλατφόρμα. Εκεί κατοικοεδρεύει αυτός ο τύπος που παριστάνει τον αναρχικό και ταυτόχρονα απαιτεί να του πληρώνω βουλευτικό αυτοκίνητο και συνοδεία από μπάτσους. Τελικά ο χώρος αυτός έχει μια γραμμική παράθεση ανεξάρτητων προσωπικοτήτων και όχι ένα ομοιογενές σύνολο προσώπων. Σύντομα θα πέσουν σ’ ένα περιθώριο χειρότερο γιατί τον χώρο που αναζητούν τον έχει καταλάβει από καιρό το ένα είναι το κόμμα.

Ποιος θα αντιπαρατεθεί στο κόσμο αυτόν; Η Εργατική τάξη έδωσε αγώνες 2 αιώνων και τελικά ηττήθηκε. Ταυτόχρονα εκμηδένισε και την ισχύ της αστικής τάξης. Για όσους απορούν τους παραπέμπουμε στη πρώτη σελίδα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Εκεί εκφράζεται σαν πιθανότητα, μετά το 80 το βιώνουμε σαν πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι τελείωσε η ιστορία; ‘ Όχι επαναστάσεις γίνονταν και πριν τον καπιταλισμό και θα γίνονται όσο θα υπάρχει η γενεσιουργός αίτια: η δυστυχής συνείδηση. Αυτοί είναι σημερινοί κολασμένοι της Γης . Οι άνεργοι και οι νέοι γενικά οργανωμένοι σε επιτροπές ανέργων φαντάρων φοιτητών, με ανακλητούς αντιπροσώπους,   που θα πάρουν τις τύχες τους και την τύχη της χώρας στα χέρια τους. Ένα κίνημα τέτοιων επιτροπών που θα κινηθεί ανεξάρτητα από υπάρχουσες πολιτικές δομές και απαιτώντας συντακτική συνέλευση για να επιβάλει ένα πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας . Είναι ένα δύσκολο βήμα όμως δεν έχουν να χάσουν τίποτα το πολύ να χάσουν τις αλυσίδες τους.

• Στον πρόλογο της τρίτης έκδοσης. Δεν αναφέρω το βιβλίο για να μη κάνω αυτοδιαφήμιση. Επίσης τη συζήτηση στις καταλήψεις Πίκπα Ηράκλειο και Υφανέτ Θεσσαλονίκης. Συνέντευξη στη «Ευτοπία», τεύχος του 2010
• * Το βιβλίο του Σ. Κατσαρού (φωτο) προστέθηκε απο εμάς.