inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Ο πρώτος ήταν ο αλησμόνητος Κοσκωτάς: ο μπογιατζής απ’ το Αμέρικα αγόρασε την (τότε αρχικά μικρή) τράπεζα Κρήτης με τα λεφτά του δανείου που πήρε απ’ αυτήν. Ύστερα, διάφοροι κρατικοί οργανισμοί και φορείς άρχισαν να μεταφέρουν τα αποθεματικά τους στην τράπεζα Κρήτης που μεγάλωσε και ομόρφυνε. Μέχρι που ξέσπασε ο ντόρος.
Ωστόσο η εξέλιξη των τραπεζικών πρακτικών και στα μέρη μας, απ’ τα ‘90s και μετά, έδειξε ότι ο Κοσκωτάς δεν ήταν εγκληματίας. Ήταν πρωτοπόρος. Ποιος, άραγε, έχει ξεχάσει τα μετοχοδάνεια που έδιναν οι ίδιες οι τράπεζες σε ενδιαφερόμενους να αγοράσουν μετοχές τους· την εποχή της άγριας ακμής του χρηματιστηρίου; Ήταν εγκληματική εκείνη η πρακτική; Αν ήταν πρέπει οι τότε διοικήσεις να πάνε γρήγορα στην μπουζού.
Τώρα, ωστόσο, θεωρείται τέτοια· τουλάχιστον σε ότι αφορά την τράπεζα των μηχανικών (Αττικής – μερικοί λένε τράπεζα των μηχανισμών· μόνον αυτή ήταν τέτοια ;;;). Δεκαέξι «καλοί πελάτες» της (μεταξύ των οποίων και γνωστές ντόπιες κατασκευαστικές) πήραν δανεικά από δαύτην για να συμμετάσχουν στην τελευταία «αύξηση μετοχικού κεφαλαίου». Φυσικά, με την καταβαράθρωση της τιμής της μετοχής της «μπήκαν μέσα» ενώ, απ’ την άλλη μεριά, συνεχίζουν να χρωστάνε τα δανεικά. Άρα είναι «δαρμένοι». Είναι και «παράνομοι»; Μας φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο αν οποιοδήποτε post modern δικαστήριο τους θεωρήσει τέτοιους.
Κάτι (η καχυποψία μας δηλαδή) μας λέει πως όλα αυτά τα προβλήματα θα διευθετηθούν μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας, στα πρόστιμα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που θα κανονιστεί να πληρώσουν για το «καρτέλ των κατασκευαστικών».
Δεν χρειάζεται να γίνονται βούκινο όλα, έτσι δεν είναι;
