Της Λίζα Αστερίου* Μια καταιγίδα δακρύων κι έπειτα ένα πικρό χαμόγελο. Μ’ ένα ποτήρι νερό η Μαργαρίτα προσπαθεί ξανά και ξανά να διώξει μια άσχημη γεύση. Παρατηρεί το κενό και την πιάνει ίλιγγος. Κάθεται βιαστικά σ’ ένα πλαστικό σκαμνάκι καθώς οι σκέψεις την διαπερνούν. «Ήταν τόσο όμορφα κάποτε… Ζεστά, δημιουργικά, …
Διαβάστε περισσότερα