Τα θύματα χιλιάδες των πολέμων κάτου σέπονται με της πείνας, της σκλαβιάς αντάμα, με της αρρώστιας, του δαρμού — δόξα θανάτου! Όλοι του Παραδείσου ισάγγελοι! Μα εγώ, που ξεψυχώ και δεν πεθαίνω, το ’χω τάμα να τυραννιέμαι ακόμα μόνος. Όσο αργώ, τόσο και θησαυρίζω πιότερα στα ύψη!… Μα νά …
Διαβάστε περισσότερα