Στο κατώφλι των καιρών …

Τούτες τις μέρες που οι άνεμοι μας κυνηγούνε, τούτες τις μέρες που ξετυλίγεται μπροστά μας η απέραντη φρίκη της ανθρώπινης ύπαρξης με όλο το τραγικό της μεγαλείο, τούτες τις μέρες που καλούμαστε πάλι να ζυγιάσουμε, να μετρήσουμε και να αποφασίσουμε, τώρα που ο χρόνος πια δεν περισσεύει και τα περιθώρια στενεύουν, μήπως ήρθε η ώρα να βάλουμε τη «λογική» στην άκρη;

Αυτή τη «λογική» που ζυγιάζει τις ανάγκες και τα θέλω μας. Αυτή τη «λογική» που λέει πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Αυτή τη «λογική» που θέλει να διαλέξεις το «μικρότερο κακό» και να κρατήσεις μια απέλπιδα αυταπάτη που ξεψυχάει μέσα σου κι όξω σου. Αυτή τη «λογική» που πάντα αποδείχτηκε λιπόψυχη και μπόσικη στο ζύγι.

Τι περιμένουμε μετά από ετούτη την ιστορική εκλογική ξεφτίλα;

Μια χούφτα κόμματα μ’ όλα τα χρώματα και μια πολιτική ίδια μας τάζουν πάλι. Ότι αυτοί είναι έτσι κι αλλιώς οι εκπρόσωποι, κι εμείς, αν θέμε, να επιλέξουμε μπορούμε. Εκπρόσωπους ή αντιπρόσωπους. Υποταγμένους, δουλοπρεπείς κι απρόσωπους. Όπως μας θέλουνε κι εμάς.  Η πολιτική μόνο δεν αλλάζει …

Τότε τι απόμεινε για να «ζυγιάσουμε»; Τι μένει να μετρήσουμε και πως θα μετρηθούμε;

Έχετε «επιλογή» λένε οι παπαγάλοι τους και τα βραχνά γραμμόφωνα ολούθε στον αέρα. Μην πάτε να ψηφίσετε και χάσετε τη μέρα.

Πράγματι «όλοι τους ίδιοι» αποδειχτήκανε και σίγουρα η πολιτική τους δεν αλλάζει.

Να αλλάξουμε όμως τώρα εμείς! Κι ήρθε η ώρα να το δείξουμε και να το καταλάβουν!

Να πάμε να ψηφίσουμε στις 20 του μήνα. Δεχόμαστε τη πρόκληση. Να πάμε να τσακίσουμε τα αδιέξοδα που μας σερβίρουν. Να πάμε και να ανατρέψουμε όλα τους τα «προγνωστικά». Να πάμε και να τους θάψουμε μια και καλή, όλους μαζί, μαζί και τη πολιτική τους την αδιαίρετη τη μία, που μας σερβίρει θάνατο, μνημόνια κι αδικία.

Να μη βρεθούμε πάλι μπόσικοι στο ζύγι. Γιατί δεν έμεινε τίποτα πια για να ζυγιάσουμε, τα θέλουν όλα πίσω. Κι από Δευτέρα με ορμή και όνειρο στους δρόμους …

«Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.» ( Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ)

Άκις Ξενάκις