«Σύννεφο μὲ παντελόνια»

Τὴν σκέψη

στὸ πλαδαρὸ μυαλό σας ποὺ ὀνειρεύεται,

σὰν ὑπηρέτης λαίμαργος σὲ καναπὲ λιγδιάρικο

μὲ τὴν καρδιὰ κουρέλι ματωμένο θὰ ἐρεθίσω·

χορταστικὰ χλευαστικός, ξεδιάντροπος καὶ καυστικός.

Οὔτε μιὰ γκρίζα τρίχα δὲν ἔχω στὴν ψυχή,

μήτε τῶν γηρατειῶν τὴν στοργή!

Μέγας ὁ κόσμος μὲ τῆς φωνῆς τὴ δύναμη

ἔρχομ᾿ ὄμορφος,

στὰ εἰκοσιδυό μου χρόνια.

Τρυφεροί μου!

Ἀφῆστε τὸν ἔρωτα στὰ βιολιά.

Εἶναι βάρβαρο στὰ τύμπανα νὰ μένει.

Καὶ δὲν μπορεῖτε νὰ φέρετε τὰ πάνω κάτω ὅπως ἐγώ,

ὥστε νὰ μείνουν μόνο τὰ χείλη.

Ἐλᾶτε νὰ μάθετε –

ἀπ᾿ τὸ βελούδινο σαλόνι

τοῦ τάγματος τῶν ἀρχαγγέλων τὸ πρωτόκολλο

ποὺ ἤρεμα τὰ χείλη ξεφυλλίζει

ὅπως ἡ μαγείρισσα τὸ βιβλίο τῶν συνταγῶν.

Πηγαίνετε –

Ἡ σάρκα πάει νὰ μὲ τρελάνει

-κι ὅπως ἀλλάζει χρῶμα ὁ οὐρανός-

Πηγαίνετε –

θὰ εἶμαι ἄψογα τρυφερός,

δὲν εἶμαι ἄντρας ἐγώ, εἶμαι ἕνα σύννεφο μὲ παντελόνια!

Πὼς ἡ ὁλάνθιστη Νίκαια ὑπάρχει δὲν πιστεύω!

Καὶ πάλι θὰ ὑμνήσω

τοὺς ἀραχτοὺς σὰ νοσοκομεῖα ἄντρες

καὶ τὶς παλιὲς σὰν παροιμίες γυναῖκες.

Ποίημα ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Σύννεφο μὲ παντελόνια»,

Εἰσ.-μτφρ.: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, ἐκδόσεις Ἁρμός, 2008

… «Εμάς η λέξη μας χρειάζεται για τη ζωή. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε την ανώφελη τέχνη…»

(Vladimir Mayakovsky)  

Επαναστάτης, Μπολσεβίκος, τολμηρός, βαθιά ερωτικός κι ερωτευμένος με τη ζωή. Ποιητής της ουτοπίας, στρατευμένος με τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους της γης, ασυμβίβαστος, οικουμενικός.

Η τέχνη του Μαγιακόφσκι διατηρεί μια ανεπανάληπτη επικαιρότητα κι ένα βαθιά ανεξίτηλο κοινωνικό ρόλο που συνεχίζει να υπηρετεί ιδεολογικά δημιουργώντας διαχρονικά, αυτά τα αισθητικά κριτήρια που μεγαλώνουν επαναστάτες και ατσαλώνουν τη θέληση της εργατικής τάξης να νικήσει.

Ο Μαγιακόφσκι στρατεύτηκε στη ιδέα της επανάστασης αλλά το ίδιο φλογερά απομυθοποίησε το σταλινισμό και δεν έκρυψε με κανένα τρόπο την απέχθειά του για τη γραφειοκρατία που σταμάτησε την επανάσταση. Έζησε τη βαθιά απογοήτευση κάθε επαναστάτη που βλέπει τα όνειρά του να βυθίζονται. Μαζί με αυτά βυθίστηκε και ο ίδιος στη θλίψη. Μαζεύτηκαν πολλές οι απογοητεύσεις…

 «Το επεισόδιο θεωρείται λήξαν καθώς λεν και εμείς ας πούμε ότι τη βάρκα του έρωτα τη συνέτριψε η ζωή. Είμαστε ισόπαλοι τώρα οι δυό μας και δεν έχει νόημα να καταγραφούνε αμοιβαίοι πόνοι, θλίψεις και πληγές» Ο τελευταίος στίχος που άφησε ο Μαγιακόφσκι στο ηθελημένα (;) ημιτελές ποίημά του πριν δώσει τέλος στη ζωή. Αυτοπυροβολήθηκε και πέταξε ψηλά, ελεύθερος στα λιβάδια του ουρανού να ζήσει την πιο μεγάλη ουτοπία που ονειρεύτηκε στη γη, ένα «σύννεφο με παντελόνια», ένας άντρας με καρδιά μικρού παιδιού. Ήταν μια ώρα του δειλινού της στις 14ης Απριλίου του 1930. Ήταν μόλις 37 χρονών ο Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς Μαγιακόφσκι, ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα.