Σφοδρές συγκρούσεις στο Κουρδιστάν και η κρατική τρομοκρατία

Του Σεϊτ Αλντογάν –
Εδώ και μέρες σε διάφορες κουρδικές πόλεις γίνονται σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των Κούρδων και των τουρκικών κρατικών δυνάμεων. Σε εκατοντάδες τραυματίες και δεκάδες νεκρούς ανέρχεται ο απολογισμός των μαχών. Οι συγκρούσεις αυτές επαναλαμβάνονται σε σχεδόν καθημερινή βάση και η κυβέρνηση της Άγκυρας το μόνο πράγμα που παπαγαλίζει είναι ότι «θα εξοντώσουμε, θα θάψουμε, θα συντρίψουμε», σε όσους αντιστέκονται στο Τουρκικό κράτος.

Απειλές όμως χωρίς αντίκρισμα αφού καθημερινά η αντίσταση μεγαλώνει και εντείνεται, ταυτόχρονα με την μεγέθυνση της κρατικής βαρβαρότητας. Οι πόλεις Σιρνάκ, Νουσαϊμπίν, Τζιζίρε θυμίζουν πόλεις φαντάσματα με συντρίμμια σπιτιών, καμένων μαγαζιών και οδοφράγματα. Σ’ αυτές τις πόλεις, μέρες ολόκληρες υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας και ο στρατός μαζί με τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις σφυροκοπούσαν ολόκληρες περιοχές.

Μόνο σήμερα στην Κουρδική πόλη Μάρντιν 8 στρατιώτες έπεσαν σε ενέδρα κούρδων ανταρτών και σκοτώθηκαν. Την ίδια στιγμή γίνονται συγκρούσεις σε διάφορες περιοχές, στην πόλη Ντιγιάρμπακιρ, Μάρντιν, Σιλόπη κ.λπ. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι τα θύματα της κρατικής τρομοκρατίας και βαρβαρότητας είναι τα γυναικόπαιδα και ο άμαχος πληθυσμός.

Στις 7 Ιουνίου 2015 πραγματοποιήθηκαν οι βουλευτικές εκλογές. Ο στόχος του κυβερνώντος κόμματος ήταν να προχωρήσει στην αλλαγή του Συντάγματος και να μετατρέψει το πολίτευμα  σε προεδρικό (αμερικάνικου τύπου) με τον Ερντογάν να κυριαρχεί απόλυτα στην πολιτική ζωή, εξολοθρεύοντας κάθε πολιτικό του αντίπαλο και εξουδετερώνοντας  κάθε λαϊκή αντιπολίτευση.

Ο Ερντογάν ήταν σχεδόν σίγουρος ότι οι μεγαλομανείς επιδιώξεις του θα έπαιρναν σάρκα και οστά κι αυτός θα γινόταν ένας σύγχρονος Σουλτάνος. Το εκλογικό σώμα όμως των λαών της Τουρκίας του επιφύλασσε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών ξεπερνώντας το εκλογικό όριο του 10% και μπαίνοντας στην βουλή, όχι μόνο ανέτρεψε τα σχέδια του Ερντογαν, αλλά του στέρησε και την δυνατότητα να φτιάξει κυβέρνηση. 

Εδώ να τονίσουμε ότι οι ενδοαστικές αντιθέσεις που υπάρχουν στην κυρίαρχη τάξη της Τουρκίας, έχουν φέρει και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα να έχουν ανοίξει μέτωπο με τον Ερντογάν που τον κατηγορούν ότι έχει επιβάλλει δικτατορικό καθεστώς, ότι με ευθύνη του έχει φουντώσει η διαφθορά, ενώ με αυταρχικό τρόπο καταπατάει νόμους της χώρας. . .

Παρ’ όλο το αποτέλεσμα όμως των τελευταίων εκλογών εδώ και μήνες το κόμμα του Ερντογάν συνεχίζει να κυβερνά χωρίς να διαθέτει λαϊκή εντολή. Δηλ. το χάσιμο της πλειοψηφίας της κυβέρνησης δεν σημαίνει τίποτα για τον Ερντογάν. Το Τουρκικό Σύνταγμα του δίνει την δυνατότητα ώστε να δώσει εντολή προσωρινής κυβέρνησης για μήνες ολόκληρους.

Εδώ ανοίγοντας μία παρένθεση πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι εδώ και καιρό γινόντουσαν διαπραγματεύσεις μεταξύ του τουρκικού κράτους και των κουρδικών δυνάμεων. Ο Ερντογάν επανειλημμένες φορές είχε αναφέρει ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του θέλει τη λύση του κουρδικού ζητήματος και θα προχωρήσει «αποφασιστικά» στο «δημοκρατικό άνοιγμα».

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών ο Ερντογάν και το κόμμα του έκαναν στροφή 180 μοιρών σ’ αυτές τις θέσεις που είχε εκφράσει. Σταμάτησε κάθε διάλογος και διαπραγμάτευση με τους Κούρδους να γίνονται πάλι «τρομοκράτες» και την κυβέρνηση να δηλώνει ότι θα εξοντώσει αυτούς που επιδιώκουν τον «διαμελισμό της τουρκικής δημοκρατίας». Ο ίδιος ο Ερντογάν μάλιστα ανακοίνωσε ότι «την διαπραγμάτευση την βάλαμε στην κατάψυξη».

Ακριβώς σ’ αυτό το χρονικό διάστημα η Τουρκία ξεκίνησε να ανοίξει μέτωπο και με τη Συρία και με το Ιράκ αλλά και με τους κούρδους του Βόρειου Κουρδιστάν (Τουρκικό Κουρδιστάν). Μέρες ολόκληρες οι κουρδικές θέσεις της Συρίας δέχτηκαν αεροπορικές και επίγειες επιθέσεις, όπως και οι κουρδικές θέσεις στην Καντίλ (Ιράκ). Ταυτόχρονα ξεκίνησαν τεράστιες στρατιωτικές επιχειρήσεις με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών και ειδικών αστυνομικών δυνάμεων στο Βόρειο Κουρδιστάν. Δολοφονήθηκαν παιδιά, διαδηλωτές, αγρότες και προχώρησαν σε συλλήψεις εκατοντάδων νόμιμων εκπρόσωπων των Κούρδων. Πολλοί δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι κοινοτήτων, στελέχη του κουρδικού κόμματος οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και στις φυλακές. Εκατοντάδες δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, στελέχη της αριστεράς δέχτηκαν κι αυτοί επιθέσεις.

Μόνο τυχαία δεν είναι αυτή η στάση του Τουρκικού καθεστώτος, αλλά αποτελεί απόρροια των αποτελεσμάτων των τελευταίων βουλευτικών εκλογών. Σε όλες τις κουρδικές πόλεις το κόμμα του Ερντογάν υπέστη συντριβή. Σε περιοχές που διέθετε 4-5 βουλευτές τώρα δεν κατόρθωσε να εκλέξει ούτε έναν.   
Θέλοντας, λοιπόν να συσπειρώσει την εκλογική του βάση, δημιούργησε τον «εσωτερικό εχθρό», στοχεύοντας στα συντηρητικά χαρακτηριστικά της Τουρκικής κοινωνίας.

Ο Ερντογάν λοιπόν εξαπέλυσε τεράστιες επιχειρήσεις και επιθέσεις εντός και εκτός της χώρας. Ο σκοπός του είναι να δημιουργήσει μία εικόνα ότι η χώρα κινδυνεύει και από εσωτερικούς και από εξωτερικούς εχθρούς, οι οποίοι προσπαθούν να διακόψουν την οικονομική πορεία της χώρας. Ότι η Τουρκία είναι μία δύναμη σταθερότητας στην περιοχή και οι «εχθροί» της επιδιώκουν να την αποδυναμώσουν κλπ. Με αυτή την προπαγάνδα προσπαθεί να πείσει τις μάζες ότι χωρίς την κυβέρνηση του ΑΚΡ (Κόμμα Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης) κινδυνεύει η χώρα, η δημοκρατία και η ειρήνη.

Είναι φανερό ότι ο σκοπός του Ερντογάν είναι να μην χάσει την κυβέρνηση το ΑΚΡ. Γι’ αυτό το σκοπό φαίνεται πως δεν θα διστάσει να μετατρέψει όλη την Τουρκία και το Κουρδιστάν σε λίμνη αίματος. Ο Ερντογάν δημιουργεί μια επικίνδυνη πόλωση πιστεύοντας ότι αυτή θα ωφελήσει την κυβέρνηση στις εκλογές.

Όλες οι εξελίξεις δείχνουν ότι δεν σχηματίζεται κυβέρνηση και ο Ερντογάν θα δώσει εντολή για προσωρινή κυβέρνηση και στο επόμενο χρονικό διάστημα θα υπάρξουν εκλογές.

Απ’ την άλλη μεριά το νόμισμα έχει και άλλη όψη. Απ’ την αρχή του συριακού ζητήματος η Τουρκία επέμενε να δημιουργηθεί μία ουδέτερη ζώνη στη Συρία. Η Άγκυρα αρκετές φορές είχε εκφράσει την αντίθεσή της με τις αυτόνομες περιοχές του συριακού Κουρδιστάν. Φαίνεται ότι η Αμερική έχει ανάψει το πράσινο φως γι’ αυτό το σκοπό της Άγκυρας.

Πρόσφατα στην κουρδική πόλη Σουρούτς που είναι στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας μία ομάδα διαδηλωτών που αποτελούνταν από τους Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές, διανοούμενους, δημοκράτες και αριστερούς δέχτηκαν επίθεση κάποιων καμικάζι. 31 άτομα έχασαν τη ζωή τους και υπάρχουν πάνω από 100 τραυματίες. Αποδείχτηκε ότι η προβοκάτσια αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευλογία της Άγκυρας όπως και πολλές άλλες προβοκάτσιες που υλοποιούνται σε καθημερινή βάση και όλη την Τουρκία και το Κουρδιστάν.

Ύστερα απ’ την μετωπική επίθεση του κράτους της Τουρκίας στον κουρδικό λαό και σε κάθε αντιπολίτευση ακυρώνοντας τις διαπραγματεύσεις με τις κουρδικές δυνάμεις τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε σφοδρές μαζικές συγκρούσεις, παράλληλα με κινήσεις που δεν είχαμε συναντήσει στο παρελθόν.

Π..χ.είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις των Κούρδων και οι πολιτικές οργανώσεις τους ανακοίνωσαν ότι σε κάποιες πόλεις και περιοχές προχωρούν στην αυτοδιαχείριση και από κει και πέρα δεν αναγνωρίζουν τις κρατικές υπηρεσίες και αρχές. Οι ίδιες δυνάμεις με το κάλεσμα του ΡΚΚ δηλώνουν ότι δεν θα περιοριστούν μόνο στην αυτοδιαχείριση αλλά θα δημιουργήσουν και δυνάμεις αυτοάμυνας. 

Να υπενθυμίσουμε ότι στο Τουρκικό Κουρδιστάν πάνω από 100 δημαρχεία ανήκουν στο κουρδικό κόμμα HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών). Σε κάποιες από αυτές τις πόλεις και περιοχές οι λαϊκές επιτροπές έχουν κηρύξει αυτοδιαχείριση. Το σύνολο των αυτοδιαχειριζόμενων περιοχών έχουν φτάσει τις 13. Μέσα σ’ αυτές είναι και μεγάλες πόλεις όπως Χακάρι, Μπάτμαν, Μους, Σιρνάκ και περιοχές όπως Σίλβαν, Τζίζιρε, Σιλόπη, Νουσαϊμπιν, Γιουκσέκοβα, Βάρτο κ.α.

Οι Κούρδοι σε αυτές τις πόλεις σχεδόν καθημερινά συγκρούονται με τις αστυνομικές και κρατικές δυνάμεις και δεν επιτρέπουν να μπουν στις συνοικίες. Σε πολλές συνοικίες έχουν σκάψει τεράστιους λάκκους στους δρόμους και έχουν φτιάξει οδοφράγματα. Οι εκπρόσωποι των επιτροπών δηλώνουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να προχωρήσουν σε αυτοδιαχείριση, όμως οι ίδιοι λένε ότι αυτό δεν σημαίνει διακήρυξη αυτονομίας. 

Καταλήγοντας να πούμε ότι οι κινήσεις αυτοδιαχείρισης έχουν στην ουσία συμβολικό χαρακτήρα και πρέπει να τις δει κανείς μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο. Δηλ. είναι μία πράξη αντίστασης του Κουρδικού λαού ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και στην κυβερνητική θέση που αρνείται τη   λύση του κουρδικού ζητήματος.