inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Να ξεπεράσει την «αγορά του αιώνα», των δύο δις. $ του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 με τα F16 ονειρεύεται ο «αντιμνημονιακός» Καμμένος και κάποιοι παράγοντες στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, ανεβάζοντας τον πήχυ στα 7 δις.$, με νέα αγορά πολεμικών αεροσκαφών από τις ΗΠΑ. «Βρακί δεν έχει ο κώλος μας …», ή «λεφτά θα υπάρχουν» μετά το 4ο μνημόνιο που θα ισοπεδώσει μισθούς και συντάξεις;
Όλη η αλήθεια για τα F35 που θέλει να αγοράσει ο ΥΕΘΑ Π. Καμμένος
Με κόστος ανά αεροσκάφος γύρω στα 120 εκατομμύρια δολάρια (χωρίς μηχανή) και τον Αμερικάνικο στρατό να υπολογίζει το τελικό κόστος ανά αεροσκάφος γύρω στα 350 εκατομμύρια, το F-35 είναι το ακριβότερο μέχρι σήμερα εξοπλιστικό πρόγραμμα που έχει υλοποιήσει η Αεροπορία των ΗΠΑ. Με το τελικό κόστος του προγράμματος να αναμένεται τα ξεπεράσει το 1 Τρισεκατομμύριο Δολάρια, η συζήτηση γύρω από το αεροσκάφος αυτό είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, δεδομένου ότι αρκετοί αναλυτές το θεωρούν και άχρηστο …
Το F-35 αποτελεί μια “καινοτόμα” ιδέα, στη βάση της οποίας υποτίθεται πως αντί να σχεδιαστούν 3 διαφορετικά αεροσκάφη (για Ναυτικό, Πεζοναύτες, Αεροπορία) θα σχεδιαζόταν μια κοινή πλατφόρμα, η οποία με “μικρές” τροποποιήσεις θα κάλυπτε τις ανάγκες και των τριών σωμάτων. Τελικά θα έπρεπε να αντικαταστήσει τα A-10, F16, F18 και τα Harrier. Επομένως, το νέο αεροσκάφος θα έπρεπε να μπορεί να έχει δυνατότητες εγγύς υποστήριξης (για να αντικαταστήσει το A-10), αεροπορικής υπεροχής και βομβαρδισμού (για να αντικαταστήσει τα F-16 / F-18) και δυνατότητες κάθετης απογείωσης (Harrier / πεζοναύτες). Και “φυσικά”, να έχει ταυτόχρονα και χαρακτηριστικά Stealth.
Το αναμενόμενο αποτέλεσμα, ήταν ένα πρόγραμμα πανάκριβο, με συνεχείς καθυστερήσεις και συνεχόμενες βλάβες που διαρκώς καθήλωναν τα αεροσκάφη προληπτικά στο έδαφος. Ενδεικτικό είναι πως προκειμένου η αεροπορία να αποδείξει την αξία του νέου της αποκτήματος, αποφάσισε να διεξάγει μια σειρά από τεστ . Τα αποτελέσματα δεν ήταν πάντα ιδιαίτερα θετικά, παρόλο που ήταν σε μεγάλο βαθμό στημένα υπέρ του F-35. Συγκρινόμενο με το Α-10, έχει πολύ μικρότερο ωφέλιμο φορτίο, μικρότερη ισχύ πυρός, είναι εξαιρετικά ευαίσθητο σε πυρά εδάφους και με μικρότερη αυτονομία. Οι υποσχέσεις της αεροπορίας ότι χάρη στα εξελιγμένα του ηλεκτρονικά μπορεί να παρέχει υποστήριξη στο πεζικό από απόσταση χιλιομέτρων και χωρίς οπτική επαφή, λίγο καθησύχασαν το πεζικό που ανησυχεί ότι μπορεί να γίνει κατά λάθος στόχος (και ενώ 1 F-35 να κοστίζει όσο 9 A-10).
Συγκρινόμενο με το F-16, αποδείχθηκε ότι είναι υπερβολικά αργό και δυσκίνητο. Η αεροπορία όμως ισχυρίζεται πως χάρη στα εξελιγμένα του ηλεκτρονικά και οπλισμό, δεν θα χρειαστεί να συμμετάσχει σε αερομαχία γιατί θα έχει καταρρίψει τον αντίπαλο πριν καν αυτός το αντιληφθεί… Όπως έγραφε και μια μελέτη “F-35 fighter ‘can’tturn, can’t climb, can’t run’”.
Πιο πρόσφατα η κυβέρνηση του Καναδά ανέβαλε την αγορά των F-35 μέχρι να ωριμάσει το πρόγραμμα οπότε θα το επαναξιολογήσει. Η δυσπιστία των Καναδών δεν είναι τυχαία. Την τελευταία φορά που εμπιστεύθηκαν ένα πολλά υποσχόμενο μαχητικό (F-104 starfighter) , κατέληξαν να χάσουν τα μισά αεροσκάφη σε ατυχήματα, 39 πιλότους, και να του αποδώσουν την όχι ιδιαίτερα τιμητική ονομασία “aluminium death tube”. Δεδομένου ότι το F-35 έχει τεράστια προβλήματα με τη μηχανή του, οι φόβοι των Καναδών είναι μάλλον δικαιολογημένοι. Προκειμένου το F-35 να καλύψει όλες τις προδιαγραφές που είχαν ζητηθεί, είναι ιδιαίτερα βαρύ αλλά έχει μόνο μια, εξαιρετικά ισχυρή μηχανή, η οποία όμως υπόκειται σε τεράστιες καταπονήσεις οι οποίες αφενός προκαλούν βλάβες αφετέρου απαιτούν τεράστιο χρόνο και κόστος συντήρησης. Οι Καναδοί όμως είχαν και ένα δεύτερο επιχείρημα.
Ποιος ο λόγος να πληρώσουν για ένα stealth αεροσκάφος, αν δεν σκοπεύουν να εισβάλλουν κάπου; Γιατί όμως η Αμερικάνικη Αεροπορία να επιμένει τόσο πολύ σε ένα project το οποίο αν μη τι άλλο δεν έχει αποδείξει αδιαμφισβήτητα την αξία του;
Για πολλούς, αυτός είναι ακριβώς ο λόγος. Ότι δηλαδή, ο στόχος δεν είναι να παραχθεί ένα αποτελεσματικό με όρους πολέμου αεροσκάφος, αλλά ένα αεροσκάφος που θα κάνει πλούσιους όσους εμπλέκονται στην κατασκευή και πώλησή του – και φτωχότερους όσους το πληρώνουν. Όσο ακριβότερο είναι στην παραγωγή του, όσο περισσότερη συντήρηση χρειάζεται, όσες περισσότερες αναβαθμίσεις και “εξελιγμένα όπλα”, όσες περισσότερες ώρες εκπαίδευσης … τόσο πιο μεγάλα τα περιθώρια κέρδους για το λόμπι των εξοπλισμών. Αν το δει κανείς οικονομοτεχνικά, είναι σαν να συγκρίνει ένα LADA NIVA με ένα σύγχρονο πολυτελές SUV. Κανείς δεν θα ήθελε να πάει στον πόλεμο με ένα πολυτελές SUV, με ευαίσθητη κατασκευή, ηλεκτρικά συστήματα που μπορεί και να μπλοκάρουν και ανάγκη για συνεχές service. Κανένας μέτοχος όμως δεν θα ήθελε η εταιρεία του να παράγει LADA NIVA.
Όπως έλεγε και ο γερουσιαστής John McCain. “Ήταν μια απίστευτη σπατάλη των χρημάτων των φορολογούμενων και βλάπτει την αξιοπιστία της διαδικασίας παραγγελιών, της αμυντικής μας βιομηχανίας.” ‘Η όπως αναφέρεται πιο γλαφυρά στο παρακάτω απόσπασμα:
“Η USAF αγαπάει το F-35 περισσότερο από κάθε άλλο έργο στην ιστορία… επειδή ακριβώς είναι καταστροφή. Το μεγαλύτερο, ακριβότερο,ποιο ντροπιαστικό σκάνδαλο προμηθειών στην Αμερικάνικη ιστορία. Σας ακούω να ρωτάτε, “περίμενε, λες δηλαδή πως είναι χειρότερο ακόμα και από το F-104Starfighter, το αεροπλάνο που η Γερμανική πολεμική αεροπορία αποκαλούσε “Το Ιπτάμενο Φέρετρο”;” Ναι, αυτό λέω.Επειδή όσο κακό και αν ήταν το F-104 δεν κόστιζε 337 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροπλάνο. Αυτό είναι το προβλεπόμενο κόστος για αυτό το απαίσιο ιπτάμενο κουτάβι, το F-35. 335 εκατομμύρια ανά αεροπλάνο. Ναι παιδιά, για λίγο περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο δολάρια, παίρνετε3 πολύ κακά αεροπλάνα.”
Φυσικά υπάρχει πάντα και η θεμελιώδης απορία … “Θα ρίσκαραν όλοι αυτοί το ετοιμοπόλεμο του Αμερικάνικου Στρατού”; Η απάντηση είναι απλά “γιατί όχι”; Ο Αμερικάνικος στρατός δεν προορίζεται να προστατεύσει τα σύνορα των ΗΠΑ από κάποιον εξωτερικό εχθρό. Για όποιον ενδεχομένως θα ήθελε να εισβάλλει, υπάρχει πάντα ένα μεγάλο στοκ πυρηνικών .
Δεν προορίζεται ούτε για να αντιμετωπίσει κάποιον “μεγάλο αντίπαλο” (παλιά ΕΣΣΔ, τώρα πολύ λιγότερο Ρωσία, Κίνα). Σε μια τέτοια αντιπαράθεση, το λόγο θα είχαν πάλι τα πυρηνικά. Για το λόγο αυτό, για τέτοιου είδους καθεστώτα χρησιμοποιούνται περισσότερο πολιτικοί ή έμμεσοι τρόποι αποσταθεροποίησης. Αντίστοιχα και οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν τόσο από εξωτερική εισβολή όσο από τον “εσωτερικό εχθρό” και για αυτό το λόγο η στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και η καταστολή είναι τόσο σκληρή ενάντια σε όποιον αποπειραθεί έστω να αμφισβητήσει το status quo.
Στην πραγματικότητα λοιπόν ο Αμερικάνικος Στρατός (όπως και η Αεροπορία και το Ναυτικό) προορίζονται για πολέμους μικρότερης κλίμακας, κατά προτίμηση μέσω αντιπροσώπων (όπως γίνεται σήμερα σε Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ). Σε αυτές τις περιπτώσεις η διαφορά σε στρατιωτική και οργανωτική δυνατότητα είναι τόσο μεγάλη που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν τα υλικά μέσα των Αμερικάνων είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματικά. Εξακολουθούν να απέχουν έτη φωτός από τις δυνατότητες των δυνητικών αντιπάλων τους, σε ποιότητα, αριθμό και οργάνωση.
Τα περισσότερα λοιπόν από αυτά τα υπερσύγχρονα όπλα, θα πληρωθούν πανάκριβα και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν ελάχιστα.
Σε ότι αφορά την Ελληνική πραγματικότητα.
Με αφορμή κάποιες δηλώσεις του Ερντογάν ότι προτίθεται να προμηθευτεί F-35, οι ντόπιοι πλασιέ οπλικών συστημάτων έχουν αρχίσει τις υστερικές φωνές για την ανάγκη εξοπλισμών. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν ακόμα και αν δεν τα θέλει για διαπραγματευτικό χαρτί, είναι αμφίβολο το αν θα έχει την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσει και συντηρήσει, δεν φαίνεται να τους αφορά. Όπως εξάλλου δεν φαίνεται να ασχολούνται με το γεγονός, ότι ένας πόλεμος σπάνια κερδίζεται από όποιον έχει απλώς λίγο καλύτερο εξοπλισμό.
Και αν επιβάλλουν στην ρημαγμένη ελληνική κοινωνία να υποστεί ακόμα περισσότερη φτώχεια για “εθνικούς” πάντα λόγους, είναι αρκετά πιθανό να αντιμετωπίσουν τον “εσωτερικό εχθρό” αρκετά σύντομα…
