Πώς αντέχεται τόση παρακμή;

Πώς αντέχεται

τόση παρακμή

τόση ευκολία

τόσος οχετός

τόση επίδειξη

τόση φαινομενικότητα

τόσο τίποτα

τόσα καμπόσα

τόσα στολίδια

τόσα άναστρα βράδια

τόσα ψεύτικα άστρα

τόσες οθόνες

τόσα λάικ

τόσες ήττες

τόσες νίκες

τόσες νίκες που έγιναν ήττες γιατί δεν στοχάστηκε κανείς

τόσες ήττες που δεν έγιναν στοχασμός αλλά μόνο φετίχ

τόσα φετίχ

τόσοι άνθρωποι που πνίγονται

τόση φιλανθρωπία από τ’ αφεντικά για τους ανθρώπους που οι ίδιοι πνίγουν

τόσοι άνθρωποι που νοιάζονται γι αυτούς που πνίγονται αλλά δεν βλέπουν ποιοι τους πνίγουν

τόσες κουβέρτες

τόσα ρούχα

τόσες σέλφι

τόσοι τακτικισμοί

τόσοι  -ισμοί

τόσα “η πραγματικότητα πρέπει να χωρέσει σ’ αυτό που λέω αλλιώς δεν υπάρχει”

τόσες επιθέσεις όλων εναντίον όλων

τόση θάλασσα να μας χλευάζει

τόσο απέραντα όμορφη η θάλασσα

τόσο όσο να ρωτήσει:

Πώς και πόσο αντέχεται

η Βλακεία;

ε;

π.κ. “Επαναστατικό ποιηταριάτο”