inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη» Γ.ΡΑΛΛΗΣ*, αγόρευση στη βουλή του «μετριοπαθούς νεοδημοκράτη» πρωθυπουργού , για τους νεκρούς του Νοέμβρη – 1980).
- Ο πατέρας του «μετριοπαθούς» ή «ευγενικού» /»δεν θέλω ού», Ιωάννης Δ. Ράλλης διετέλε συνεργάτης των γερμανών και κατοχικός πρωθυπουργός της δοσίλογης κατοχικής κυβέρνησης, 7 Απρίλη 1943- 12 Οκτώβρη 1944. Στο έργο του περιλαμβάνεται η ίδρυση και οργάνωση των ταγμάτων ασφάλειας.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η κυβέρνηση τότε, το 1980, είχε απαγορεύσει την πορεία του Πολυτεχνείου πέρα από την πλατεία Συντάγματος. Ο λόγος προφανής, να μην ενοχληθούν οι «φίλοι μας» Αμερικάνοι με την πορεία στην Πρεσβεία τους.
Η απόφαση της κυβέρνησης είχε γίνει δεκτή από την πλειοψηφία της ΕΦΕΕ (ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ) ενώ η μειοψηφία της ΕΦΕΕ (ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος-Β’ Πανελλαδική) έκανε κάλεσμα για πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία.
Την πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία ενάντια στην απαγόρευση οργάνωσαν η μειοψηφία της ΕΦΕΕ (για πρώτη φορά μειοψηφία συνδικαλιστικού οργάνου παίρνει πολιτική πρωτοβουλία) μαζί με τις εξής πέντε οργανώσεις της Επαναστατικής Αριστεράς: ΚΚΕ (μ-λ), ΕΚΟΝ Ρ.Φ. (Β’ Πανελλαδική), Κ.Ο. ΜΑΧΗΤΗΣ, ΟΣΕ, ΟΚΔΕ.
Ανταποκρίθηκαν χιλιάδες άτομα και τότε η νύχτα της 16 Νοέμβρη του 1980 μετατράπηκε σε νύχτα του «Αγίου Βαρθολομαίου». Η νύχτα της 16ης Νοεμβρίου έγινε κόλαση με δυό νεκρούς διαδηλωτές (Κουμής, Κανελλοπούλου), τουλάχιστον δυό σοβαρά τραυματισμένους από αστυνομικά περίστροφα, πολλές εκατοντάδες σπασμένα κεφάλια, συλλήψεις κ.λπ. Τα ΜΑΤ χτύπησαν σε μιά τεράστια ακτίνα γύρω από το κέντρο των Αθηνών οτιδήποτε έμψυχο έβρισκαν μπροστά τους και δεν είχε προλάβει να κρυφτεί πίσω από τα πανό των νομοταγών πολιτικών και σπουδαστικών οργανώσεων. Τα μέλη του ΚΚΕ(εσωτ), ίσως λόγω και της επαμφοτερίζουσας στάσης της ηγεσίας τους ως προς την αποδοχή ή όχι της αστυνομικής απαγόρευσης της πορείας, ακόμα θυμούνται την επιδρομή των ροπαλοφόρων και των μηχανοκίνητων μονάδων του κράτους. Το πολιτικό κλίμα είχε ανάψει για τα καλά. Η δεξιά κυβέρνηση έπνεε τα λοίσθια.
«Στις 22.11.1980, στη Βουλή, διεξήχθη πολύωρη συζήτηση για τις οδομαχίες, την ευθύνη και το μέλλον της Δημοκρατίας. Ο Ζίγδης πάλι ήξερε με ποιους είναι. Στην κινδυνολογία περί «εκτροπής από ύποπτα στοιχεία» που υποστήριζαν οι περισσότεροι συνάδελφοί του, ο Ζίγδης αντέτασσε τα πραγματικά περιστατικά και δεν είχε καμιά πρόθεση να συγκαλύψει τα όργανα του κράτους για το καλό της χώρας».
Στη συζήτηση από ακολούθησε στη βουλή ο Ι. Ζίγδης υπερέβη εαυτόν και δήλωσε: «Η βασική αιτία του κακού είναι ότι η κυβέρνηση διατηρεί ένα Σώμα που αποτελεί ντροπή, τα ΜΑΤ. Δεν είναι αστυνομία αυτό, αυτό είναι Σώμα ΕΣ-ΕΣ, είναι χειρότερο από την ΕΣΑ, τα μέλη του είναι κακούργοι, όχι ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν κακούργοι, αλλά εκπαιδεύονται για να γίνουν κακούργοι. Τους είδα στη Ρόδο, όπου επετέθηκαν εναντίον ενός λαού που έκανε μια ειρηνική παρέλαση. Επετέθηκαν με τέτοια λύσσα, που δεν έχω δει ούτε στους Ιταλούς φασίστες, όταν ήμουν παιδί στη Ρόδο (…) Ας έχουμε μια ειδική συνεδρίαση για το αν μπορεί μια Δημοκρατία να διατηρεί κρατικά όργανα , τύπου ΜΑΤ. Αυτά είναι μόνο για τους Χίτλερ, μόνο για τους Μουσολίνι. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν σε μια δημοκρατική Πολιτεία».
Στην ίδια συζήτηση, ο σοσιαλιστής Παπανδρέου , αναμένοντας την εξουσία και θέλοντας να επιδείξει μετριοπάθεια και σύνεση προκειμένου να κερδίσει περισσότερες ψήφους συντηρητικών (κάτι που επαναλαμβάνεται και σήμερα από κάποιους όψιμους αριστερούς σωτήρες) …αρκέστηκε σε υποδείξεις περί του χώρου και του χρόνου κατά τον οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις θα έπρεπε να ανοίξουν τα κεφάλια των διαδηλωτών. «Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», έλεγε ο Ανδρέας.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται 34 χρόνια μετά, σήμερα, με την παραπαίουσα κυβέρνηση των υπολειμμάτων του ΠΑΣΟΚ και τη χειρότερη δεξιά της μεταπολίτευσης, την κυβέρνηση Σαμαρά, που επιχειρούν να μετατρέψουν τον επιθανάτιο ρόγχο τους σε θηλιά για τα πολιτικά, εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα, λίγο πριν καταρρεύσουν. Οριστικά και αμετάκλητα; Θα το ευχόμασταν, αλλά αυτό το λόγο και την πράξη, αυτή τη μεγάλη κατάκτηση οφείλει και του πρέπει να την κάνει κεκτημένο του ο λαός με αγώνες στους δρόμους για να απαλλαγούμε πραγματικά οριστικά και αμετάκλητα.
Στοιχεία αντλήθηκαν από παλιότερες αναφορές του ΙΟΥ της Ελευθεροτυπίας και από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
