ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ /ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΕΛΟΣ

Ανεξάρτητα από τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών Συ.ρι.ζα –Αν.ελ που γίνονται αιτία προεκλογικής περιόδου για την «τιμή των όπλων», γνωρίζουν αμφότεροι ότι δίνουν μια αμφίρροπη μάχη και ενδεχομένως στις 20 Σεπτεμβρίου να βρεθούν προ εκπλήξεων αντίστοιχων του προηγούμενου δημοψηφίσματος.

Έχοντας κατά νου τα παραπάνω, – αποτέλεσμα και συνεχών κυλιόμενων δημοσκοπήσεων – οι κυβερνητικοί εταίροι, οι ευρωπαίοι «εταίροι» και βεβαίως η εγχώρια αστική τάξη, έχουν ήδη καταστρώσει σχεδιασμούς μιας ευρύτερης κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» ή επι της ουσίας και χωρίς εισαγωγικά ειδικού σκοπού.

Ας τα πάρουμε από την Αρχή

Ο ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις μεθοδεύσεις και τους τακτικισμούς της ηγεσίας του αυτό που κατάφερε ήταν να κοπεί το κόμμα στα δύο και καθημερινά να δίνονται λίστες παραίτησης στελεχών και μελών σου σε όλη την Ελλάδα τινάζοντας τις αδύναμες ούτως ή άλλως οργανώσεις του στο αέρα. Οπωσδήποτε αυτό μεταφράζεται και σε γενναία μείωση των εκλογικών ποσοστών του. Σήμερα καμία μέτρηση από όσες έχουμε πληροφορηθεί δεν δίνει περισσότερο από 25% στο κόμμα του κ. Τσίπρα.

Αντίθετα η «ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» με τον Π. Λαφαζάνη παρουσιάζει αξιοσημείωτη αύξηση της επιρροής της και θεωρείται βέβαιο ότι το διψήφιο ποσοστό που αναμένεται να λάβει από τις κάλπες θα κινείται πλησιέστερα προς τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Η κυβέρνηση μπορεί να έχει με το μέρος της τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, αλλά ο Π. Λαφαζάνης, πέραν της δυσαρέσκειας που διακατέχει το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης που επιβραβεύει το εγχείρημά του, – έστω και αδικαιολόγητα καθυστερημένα για πολλούς – κατέχει το πλεονέκτημα της προσχώρησης στη «ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» ενός σημαντικού αριθμού αριστερών στελεχών σε όλη την Ελλάδα που ανασυστήνουν τις διαλυμένες οργανώσεις του πάλαι ποτέ ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ με ταχείς ρυθμούς για να ριχτούν στη μάχη των εκλογών.

Τέλος η ΛΑ.Ε καταφέρνει να ενσωματώσει και μέρος του δυναμικού της εκτός κοινοβούλιου αριστεράς μετα τη βέβαιη εκλογική στήριξη από οργανώσεις που συμμετείχαν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ και ανένταχτους αυτού του χώρου.

Επιπρόσθετα, η αναμενόμενη προσχώρηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου είτε ως επικεφαλής πολιτικής συνιστώσας είτε προσωπικά στη ΛΑ.Ε είναι δεδομένο ότι αυξάνει τη δυναμική του νέου κόμματος καθόσον η Πρόεδρος της Βουλής απολαμβάνει υψηλής δημοφιλίας και οπωσδήποτε θα συνοδεύεται από μια διόλου ευκαταφρόνητη συνοδεία στελεχών.

Με όσες πληροφορίες έχουμε μέχρι στιγμής, αναμένεται και νέα προσχώρηση βουλευτών που εγκαταλείπουν τον κ. Τσίπρα στη ΛΑ.Ε., αμέσως μετά την επίσημη προκήρυξη των εκλογών.

Η ΝΔ με το Β. Μεϊμαράκη δεν μπορεί να συγκεντρώσει ποσοστό μικρότερο του 15-20%.

Το ΚΚΕ παρά τις αντίξοες εκλογικές συνθήκες και την εμφάνιση της ΛΑ.Ε που του στερεί μεγάλο μέρος των ψήφων διαμαρτυρίας και καταδίκης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται ότι θα αυξήσει τα ποσοστά του. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν και ψήφοι από το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που μετά τις τελευταίες εξελίξεις βρίσκεται σε κρίση.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ παρά τη κρίση στο εσωτερικό του, την ανυποληψία και τις αποχωρήσεις στελεχών προς ΣΥΡΙΖΑ θωρείται οτι θα εισέλθει στην επόμενη βουλή με χαμηλότερα σαφώς ποσοστά δεδομένης της αμέριστης βοήθειας που απολαμβάνει απο τα συστημικά κέντρα. Οπωσδήποτε το ποσοστό του δεν θα ξεποεράσει το 4-5%.

Η ΧΑ με κομμένα φτερά θα εξασφαλίσει ορικά και αυτή την είσοδο στη νέα βουλή.

Το ΠΑΣΟΚ μπροστά στο κίνδυνο να απωλέσει και την είσοδο στη νέα βουλή υποχρέωσε το Γ. Παπανδρέου να συστρατευτεί με την κ. Γεννηματά. Θεωρείται βέβαιο ότι θα εξασφαλίσει το μαγικό 3%.

Οι ΑΝΕΛ έχοντας να αντιμετωπίσουν τη κωλοτούμπα της ψήφισης του μνημόνιου ΙΙΙ παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του κ. Καμμένου στις προηγούμενες εκλογές θεωρείται βέβαιο ότι θα καταφέρουν και αυτοί την είσοδό τους στη νέα βουλή.

Βεβαίως το σύστημα δεν εφησυχάζει. Ξέροντας ότι μια πολυκομματική βουλή με τη σημερινή σύνθεση του κομματικού κατεστημένου μπορεί να δώσει ευκολότερα κυβερνήσεις συνεργασίας και στήριξης στην εφαρμογή του τερατώδους ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΙΙΙ που καλείται να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση, σχεδιάζει και προωθεί την είσοδο στη βουλή, «σφραγίδων» όπως του κ. Λεβέντη ή ενδεχομένως και του κ. Γκλέτσου με ένα οριακό 3%, σχηματισμοί που έχουν δηλώσει στήριξη στα μνημόνια και οπωσδήποτε είναι απόλυτα διαχειρίσιμοι.

Να σημειώσουμε τέλος ότι παρά τους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις στο τελευταίο δημοψήφισμα η έκπληξη της λαϊκής έκφρασης δημιούργησε συνθήκες αποπληξίας.

Μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού που θα στηριχθεί επι της ουσίας στο 38,5%, ποσοστό του «Ναι» που κατέγραψε το δημοψήφισμα είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας και παντελώς αδύναμη να αντιμετωπίσει το κύμα οργής που αναμένεται στους δρόμους από τον Οκτώμβριο.

Τέλος σημειώνουμε ότι με βάση τον εκλογικό νόμο η αυτοδυναμία εξαρτάται απόλυτα από τα κόμματα που θα παραμείνουν εκτός βουλής. Με το 5% στα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα αυτοδυναμία απαιτεί ποσοστό του πρώτου 38,5%. Στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 36,34%. Μετά τη θεαματική εγκατάλειψη των προγραμματικών του δηλώσεων, την ήττα στο δημοψήφισμα και τη διάσπαση που εξελίσσεται θεωρείται παντελώς αδύνατο ούτε καν να πλησιάσει αυτά τα ποσοστά.

Με το 10% στα κόμματα εκτός βουλής η αυτοδυναμία απαιτεί 36,5% για το πρώτο κόμμα.

Ακόμα και το απίθανο 15% σε όσα κόμματα μείνουν εκτός βουλής, απαιτεί 34,4%. Όπερ σημαίνει αυτοδυναμίες τέλος.

Πάμε για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», κι όσο αντέξει. Τόσο η κυβέρνηση που θα προκύψει όσο και η εφαρμογή του νέου προγράμματος που βαίνει σε ολοκληρωτική αποτυχία προοιωνίζοντας νέες πολιτικές εξελίξεις.

Π. Έξαρχος