inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Δεδομένο 1: Υπάρχει μια σύγκρουση ανάμεσα στο ευρωπαϊκό και το υπερατλαντικό ιμπεριαλιστικό κέντρο σχετικά με τη διαχείριση του ελληνικού μνημονιακού «προγράμματος». Η σύγκρουση είναι γνωστή από παλιά (πρόκειται κατά βάση για σύγκρουση ανάμεσα στο γερμανικό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό), η οποία επισημοποιήθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΝΤ, στην οποία καταγράφηκαν επίσημα διαφωνίες.
Δεδομένο 2: Οι διαφωνίες ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές δεν είναι ανυπέρβλητες, όπως δεν ήταν και στο παρελθόν. Η κατάληξή τους είναι πάντοτε η ίδια: περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα στην Ελλάδα, ώστε να «βγαίνουν οι αριθμοί», σύμφωνα με τις «εκτιμήσεις» του ΔΝΤ. Κι αυτό είναι καθαρό στα όσα ανακοίνωσε την περασμένη Δευτέρα στο ΔΝΤ.
Δεδομένο 3: Το μήνυμα που έστειλε ο Σόιμπλε με τη συνέντευξή του στο γερμανικό κανάλι ARD είναι σαφές: Εσείς σκάστε, η συμφωνία με το ΔΝΤ είναι δική μας υπόθεση. Δική σας υποχρέωση είναι να εφαρμόσετε αυτά που εμείς θα συμφωνήσουμε. Αφού ξεκαθάρισε ότι κούρεμα του χρέους αποκλείεται εντός της Ευρωζώνης και πως αν οι μεταρρυθμίσεις δεν πετύχουν υπάρχει η υποτίμηση του νομίσματος, που είναι ζήτημα της Ελλάδας (επανέφερε την απειλή του Grexit, δηλαδή), κατέληξε: «Πρέπει να διατηρήσουμε την πίεση στην Ελλάδα, ώστε να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις και να γίνει ανταγωνιστική. Σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη». Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας, σύμφωνα με τον Σόιμπλε, δεν είναι το χρέος, αφού πληρώνει μικρότερα επιτόκια από ό,τι η Γερμανία, ενώ ζει πάνω από τις δυνατότητές της και οι συντάξεις είναι πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης!
Δεδομένο 4: Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θέλει να κλείσει την αξιολόγηση και συζητά τα πάντα, αλλά δεν έχει ακόμα καταλάβει πού είναι οι «κόκκινες γραμμές» των ιμπεριαλιστών δανειστών.
Ρωτήθηκε κατ’ επανάληψη ο Τζανακόπουλος, στο briefing της περασμένης Τρίτης αν για την κυβέρνηση είναι θέμα αρχών η μείωση του αφορολόγητου και η κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις, έστω και μέσω του «κόφτη» ή αν η μείωση του αφορολόγητου είναι μια παράλογη απαίτηση ή μπορεί να τη συζητήσει η κυβέρνηση. Δεν απάντησε σε κανένα ερώτημα. Εκείνο που έλεγε είναι ότι «από τη μεριά της κυβέρνησης επιδιώκεται μια τέτοια συμφωνία η οποία θα μπορεί να οδηγήσει στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης», ότι κυβερνητικός στόχος είναι «να μην υπάρξουν υποχωρήσεις σε παράλογες απαιτήσεις του ΔΝΤ, το οποίο επιμένει να θέτει ως κεντρικό ζήτημα τη νομοθέτηση προληπτικών μέτρων ύψους 4,5 δισ. ευρώ για μετά τη λήξη του προγράμματος» (χωρίς όμως και να περιγράφει τις «παράλογες απαιτήσεις» ή να μην απαντά στο αν η κυβέρνηση δέχεται νομοθέτηση μέτρων χαμηλότερου ύψους από τα 4,5 δισ.). ‘Η έλεγε: «από τη δική μας μεριά, είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε οποιαδήποτε πρόταση θεωρείται κοινωνικά βιώσιμη, στο βαθμό που δεν θα περιλαμβάνει παράλογες απαιτήσεις και στο βαθμό που θα δίνει μια συνολική λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει και θα οδηγήσει στην ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας», χωρίς και πάλι να ορίζει ποιες είναι «κοινωνικά βιώσιμες» προτάσεις ή πού βρίσκεται το όριο των «παράλογων απαιτήσεων».
Αυτό σημαίνει ότι ο μοναδικός στόχος που θέτουν είναι η συμμετοχή στο «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης». Αν τους παραδώσουν μια πρόταση που θα προβλέπει άμεσο πετσόκομμα του αφορολόγητου (από το 2018), επέκταση του «κόφτη» με αναφορά ότι οι πρώτες που θα κόψει θα είναι οι «προσωπικές διαφορές» στις συντάξεις, και δεκαετή παράταση του Μνημόνιου, με δέσμευση για «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% του ΑΕΠ την πρώτη πενταετία και 3% τη δεύτερη πενταετία, θα πετάξουν από τη χαρά τους και θα καθήσουν να διαπραγματευθούν τις λεπτομέρειές της, αρκεί να υπάρχει δέσμευση της ΕΚΤ ότι θα βάλει τα ελληνικά ομόλογα στο περιβόητο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Τι θα προσπαθήσουν να διαπραγματευθούν; Το ύψος στο οποίο θα περιοριστεί το αφορολόγητο. Αν η πρόταση των ιμπεριαλιστών είναι για 6.000 ευρώ, θα προσπαθήσουν να ανεβάσουν λίγο το ποσό ή να πετύχουν μια κλιμάκωση του πετσοκόμματος σε διάστημα διετίας ή τριετίας. Θα προσπαθήσουν, ακόμα, να διαπραγματευθούν τη διάρκεια της επέκτασης του Μνημόνιου ή -αν η διάρκεια παραμείνει δεκαετής- να μειώσουν λίγο την περίοδο του 3,5% και να μεγαλώσουν την περίοδο του 3%.
Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν υπήρχε τελική πρόταση των ιμπεριαλιστών δανειστών. Γι’ αυτό δεν πήγε ο Χουλιαράκης στο EuroWorkingGroup της περασμένης Πέμπτης. Γιατί προφανώς δεν υπήρχε πρόταση, για να τη συζητήσει καταρχάς και μετά να τη φέρει στην Αθήνα. Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο έρχονταν με ρυθμό καταιγίδας. Μιλούσαν πότε για πρωτοβουλία Γιούνκερ, πότε για πρωτοβουλία Ντεϊσελμπλούμ (που τη μια μέρα δήλωνε έκπληκτος από τη… σκληρότητα του ΔΝΤ και την επομένη τα μάζευε, προφανώς επειδή του τράβηξε το αυτί ο Σόιμπλε), πότε για συνάντηση Μέρκελ-Ντράγκι, πότε για πρωτοβουλία της Γαλλίας με Μοσκοβισί και Σαπέν. Αλλες απ’ αυτές τις πληροφορίες ήταν αληθινές, άλλες «μούφα». Παρασκήνιο υπάρχει και σ’ αυτό συμμετέχουν και τα στελέχη της συγκυβέρνησης, από Τσακαλώτο και Χουλιαράκη μέχρι Τσίπρα (δεν μπορεί να μην του πέρασε κάποια μηνύματα η Μέρκελ, στη σύντομη συνάντηση που είχαν στη Βαλέτα, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής). Αυτός ο ορυμαγδός των πληροφοριών δημιουργεί ένα δραματικό σκηνικό (λίγο ακόμα και θα φτάσουμε στη δραματοποίηση του Ιούλη του 2015) και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Γιατί το μόνο βέβαιο είναι πως θα υπάρξει επέκταση του Μνημόνιου, δε θα υπάρξει η παραμικρή ανακούφιση του ελληνικού λαού στο ορατό μέλλον, ενώ θα υπάρξουν από τώρα καινούργια αντιλαϊκά μέτρα (είτε νομοθετημένα άμεσα είτε με τη μορφή των περικοπών του «κόφτη»).
Τελικά, Παρασκευή απόγευμα, την ώρα που εμείς θα φεύγαμε για το τυπογραφείο, ο Τσακαλώτος κλήθηκε εσπευσμένα στις Βρυξέλλες για να παραλάβει από υψηλόβαθμο κογκλάβιο των δανειστών (Ντεϊσελμπλούμ, Τόμσεν, Μοσκοβισί, Ρέγκλινγκ, Κερέ) την πρότασή τους. Σύμφωνα με διαρροές από τις Βρυξέλλες, περιλαμβάνει μέτρα 2% του ΑΕΠ (4 δισ.), τα μισά προ-νομοθετημένα και τα μισά μέσω του «κόφτη».
