ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

Φτιάχνουν μια νέα Κατοχή. Θέλουν να αρπάξουν χώματα και πέτρες και πεζούλες.

Θέλουνε τη ζωή μας. Θέλουνε τη γη μας, θέλουνε και τη θάλασσα. Θέλουνε ότι αξίζει να υποθηκευτεί στα ατσάλινα σεντούκια τους. Θέλουν να μας αλυσοδέσουν σκλάβους και να μας σύρουνε ταπεινωμένους στων αγορών τους τα σκλαβοπάζαρα.

Χαθήκαμε στων διακηρύξεων τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις ελπίδες που απλόχερα σκορπίσανε άκαπνοι και δειλοί πολιτευτάδες.

Είπαμε πρώτη φορά αριστερά θα πάρει ανάσα ο κόσμος. Γιατί η αριστερά στο τόπο μας ριζώθηκε με τις ανάσες όσων δεν λύγισαν και λαβωμένοι έφυγαν με το χαμόγελο στα χείλη.

Κι αναθαρρήσαμε όσο κι αν είχαμε από πολλά καμώματα επιφυλάξεις. Είπαμε πρώτη φορά αριστερά, έστω και έτσι κουτσουρεμένη όπως προέκυψες, κάτι θα φτιάξεις …

Κι είδαμε ένα συρφετό, από δειλούς ευρωλιγούρηδες πραματευτάδες, νάχουν στα χέρια όπλο βροντερό τη λαϊκή οργή και την ευθύνη, κι αντί με το λαό αντάμα να παλαίψουνε τρέξανε να συναγελαστούν με όλους τους λαμογιάρηδες και της ολιγαρχίας τα κτήνη.

Μείναμε μόνοι μας. Ωραίοι καιροί. Τώρα σε μας ανήκει η ευθύνη.

Ελάτε να μας πάρετε τα χώματα καθάρματα. Κάθε λιθάρι μετερίζι μας θα γίνει.

Όχι μέχρι τέλους!

Άκις Ξενάκις