Όλα είναι δρόμος …

Τέσσερα χρόνια  περάσανε από εκείνες τις μέρες της αγανάκτησης και της οργής που αδόλευτα, χωρίς πρόσκληση από τα πάνω, από ένστικτο και … «απολίτικα» όπως έκριναν όλα τα πολιτικά γραφεία και οι ινστρούχτορες* εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα κατέβαιναν στις πλατείες και ξενυχτούσαν απαιτώντας δικαιοσύνη, κοινωνική προκοπή, κοινωνική απελευθέρωση, δουλειά, δικαίωμα στο όνειρο.

Ναι, δεν είχαν οργάνωση. Δεν είχαν «προγραμματικά πλαίσια». Οπωσδήποτε τους έλειπε η στρατηγική κι η τακτική επομένως. Αλλά είχαν ψυχή.

Δεν τους έλειπε η εφευρετικότητα. Δεν υστερούσαν σε ιδέες. Απόδειξαν ότι κι οργάνωση μπορούσαν να στήσουν στα δύσκολα. Και πρώτες βοήθειες έστησαν και χώρους πολιτισμού και συνελεύσεις και αλληλεγγύη που εκφράστηκε με όλους τους τρόπους.

Συγκρούστηκαν δεκάδες φορές με τις δυνάμεις καταστολής, πνίγηκαν στα χημικά και τα δακρυγόνα, άντεξαν καιρό κι ύστερα συνέχισαν στις γειτονιές με τις εκατοντάδες λαϊκές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα.

Πρωτόγνωρα πράγματα. Ο λαός απαίτησε το δικαίωμα στο λόγο, το λογισμό, τη συμμετοχή, τη δράση. Κυρίως αρνήθηκε την καθοδήγηση. Επέδειξε το απίστευτο θράσος να αυτοσχεδιάζει! Μπορούσε να εξελιχθεί επικίνδυνα αυτή η ιστορία.

Τότε ανέλαβε συντονισμένα δράση το πολιτικό μας σύστημα. Καλλιέργησε την ελπίδα της ανάθεσης. Έριξε στη πιάτσα το «γελαστό παιδί». Από κοντά κι άλλοι «μικρομαγαζάτορες» ξεχύθηκαν για να μαζέψουν πελατεία.

Επέστρεψε κι ο κόσμος στο σπίτι του σιγά-σιγά, έπεσε αποκαμωμένος στο καναπέ, άνοιξε τη τηλεόραση, πείστηκε (;)ότι αναλαμβάνουν οι «επαγγελματίες διασώστες» και περίμενε την ελπίδα …

Η ελπίδα χάθηκε στο δρόμο. Το μνημόνιο ΙΙΙ ήρθε στη θέση της. Το «γελαστό παιδί» ήταν μασκαρεμένος δράκουλας. Ξανά απογοήτευση, ξανά «νέοι διασώστες», τίγκα στη ναφθαλίνη και τα αντισκωριακά. Από κοντά κι οι «μικρομαγαζάτορες» σπρώχνονται για να πάρουν θέση.  

Όταν οι δρόμοι μένουν άδειοι από οργή γεμίζουν με κουρέλια …

*ινστρούχτορες –μτφρ.:  καθοδηγητές, συμβουλάτορες

Άκις Ξενάκις – απολίτικος κι εγώ ξενύχτησα όλα τα βράδια στο Σύνταγμα το 2011.