Οι μάζες φοβούνται το «θηρίο»

«ΙΓ’1 και στάθηκα στην άμμο της θάλασσας και είδα ένα θηρίο να βγαίνει από την θάλασσα με 10 κέρατα και 7 κεφάλια και στα κέρατα είχε 10 διαδήματα (βασιλικά σημάδια δηλαδή, ένα σε κάθε κέρατο) και στα κεφάλια του είχε ονόματα βλασφημίας. ΙΓ’2 Ήταν όμοιο με λεοπάρδαλη με πόδια από αρκούδα και με στόμα από λιοντάρι. Και του έδωσε ο σατανάς δύναμη, μεγάλο θρόνο και μεγάλη εξουσία ΙΓ’3 και το ένα του κεφάλι είχε πληγωθεί και ήταν σαν σκοτωμένο αλλά θεραπεύθηκε και τότε θαύμασε όλη η γη.ΙΓ’4 και προσκύνησε η ανθρωπότητα τον σατανά που είχε δώσει την δύναμη στο θηρίο και προσκύνησαν και το θηρίο λέγοντας. Ποιος είναι ικανός να πολεμήσει το θηρίο που είναι τόσο δυνατό;» (Αποκάλυψη Ιωάννη 13:1,2.)

Το θηρίο είναι κάτι το αλληγορικό. Η εξουσία του θηρίου θα στηριχθεί σε κάποια κατορθώματα που θα αποτελέσουν σημεία θαυμασμού για πολλούς, αλλά και σημάδια ισχύος προκαλώντας τον φόβο στους υπόλοιπους.

Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν, αλλά το σύστημα;… Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Είναι πολύ δύσκολο να τις ενώσεις κάτω από μια ανιδιοτελή ιδέα... η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν… Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση!… Εν κατακλείδι, θα λέγαμε πως …οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους. (Λιλή Ζωγράφου)

Πόσες φορές πολλοί άνθρωποι, είτε από άγνοια είτε από καλή θέληση απευθύνουν το αέναο ερώτημα; Ωραία είναι αυτά που λέμε αλλά τι θα κάνουμε; Πως θα δράσουμε; Το πολύπλευρο φαινόμενο του όχλου (άτακτο και ανεξέλεγκτο πλήθος ατόμων που εμφανίζει τάσεις αναταραχής, που συσπειρώνεται και δρα υπό την επίδραση συναισθηματικών παρορμήσεων χωρίς ωριμότητα και αυτοέλεγχο) είναι πάντα ένα επίκαιρο ζήτημα, τόσο σε περιόδους κρίσης και αναταραχών, όσο και σε περιόδους υποτιθέμενης νηνεμίας όπου, ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, επηρεάζει και πολλές φορές καθορίζει την καθημερινότητά μας. Δρα ασυνείδητα και συνιστά έναν ισχυρό μοχλό που προκαλεί αναταράξεις στις ζωές όλων μας. Η συνειδητοποίηση όμως των τρόπων με τους οποίους συμμετέχουμε και αλληλεπιδρούμε κατά συλλογικότητες ή ομάδες μπορεί να μας αφυπνίσει. Και τούτο διότι το σύνολο μπορεί να παίξει το ρόλο του καθρέφτη πάνω στον οποίο μπορούμε να αντιληφθούμε τον εαυτό μας και τα περιεχόμενά του. Κάθε αλληλεπίδραση, αν το αποζητά κάποιος, μπορεί να φέρει στο φως κρυφές, ασυνείδητες πτυχές του εαυτού και παράλληλα να μας δείξει τον δρόμο για την αυτοβελτίωση και την αυτομόρφωση, να μας βοηθήσει να γίνουμε ενεργά συμμέτοχοι στη μεταμόρφωση από τον ασυνείδητο όχλο στη συνειδητή ομάδα, στην οποία υπάρχει αρμονική συνεργασία μεταξύ αυτών που την απαρτίζουν. Λέγεται, άλλωστε, ότι το επόμενο εξελικτικό βήμα της ανθρωπότητας θα είναι η συνειδητή μετάβαση από την ατομική κατάσταση συνείδησης στη συλλογική. Αυτή η συλλογικότητα, όμως, θα αποτελέσει τόσο ένα συνειδητό πεδίο έκφρασης των ευγενέστερων ποιοτήτων του ανθρώπου όσο και έναν δημιουργικό πυρήνα πνευματικής ανάτασης, που σίγουρα δεν μπορεί να ενταχθεί στην έννοια του όχλου.

Εδώ πρέπει να αναφερθούμε στο θηρίο της εποχής μας, στην ασυνείδητη εγγραφή ότι οι «έχοντες» τα πολλά χρήματα, όπως οι δανειστές, είναι οι πρώτοι στην κλίμακα της παντοδυναμίας και είναι οι λεγόμενοι αήττητοι. Επομένως ό,τι πηγάζει από αυτούς είναι επίσης αήττητο. Αυτή είναι μια άποψη βαθιά φυτευμένη στις ψυχές των πολλών ανθρώπων, που φυσικά ανατροφοδοτείται διαρκώς τόσο από τους ντόπιους πιστούς υπηρέτες του συστήματος όσο και από την άπταιστη συνεργασία με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Όταν, λοιπόν, ο τρέχων –ο εξουσιαστικά εκπορευόμενος– λόγος ψεύδεται συστηματικά, τότε η αδύναμη μη κριτική σκέψη των πολλών ανθρώπων δεν έχει πού να στηριχθεί και επιστρέφει στη γνωστή κατάσταση υποταγής, στην αίσθηση της παντοδυναμίας των αρχόντων.

Τα ΜΜΕ σε συνεργασία, ΠΑΝΤΑ, με την εξουσία σφυγμομετρούν τον κόσμο για τις όποιες πιθανές αντιδράσεις μιας απόφασης που πρόκειται να παρθεί και πράττουν κατά το δοκούν, συντηρώντας την κατάστασή τους ως μάζας. Από την μια πλευρά, επομένως, βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα ΜΜΕ με πληροφορίες που έχουν σαν στόχο την διαμόρφωση ψευδούς συνείδησης και την αποδυνάμωση των αντιστάσεών μας, τόσο ατομικά όσο και συνολικά. Από την άλλη, όσο δεν αναπτύσσεται η ικανότητα κρίσης και συνειδητότητας (όχι δεν είναι τυχαίο ότι η εξουσία χρησιμοποιεί την εκπαίδευση και όχι την Παιδεία) τόσο λιγότερο σκέπτονται, οι άνθρωποι, με ορθό τρόπο, τόσο λιγότερο ψάχνουν να βρουν ψήγματα αλήθειας και να αποζητούν τον βαθύτερο, ουσιαστικότερο και αρμονικό τρόπο ζωής.

Μήπως ήρθε ο καιρός να πάψουν οι άνθρωποι να ζουν και να κινούνται σαν μάζες;

Δημοσιεύθηκε από Μ. | https://anarchypress.wordpress.com