Δεν ξέρουμε πότε, ούτε και εάν τελικά κλείσει η «αξιολόγηση». Εκείνο που είναι σίγουρο και προδιαγεγραμμένο είναι πως ότι επαχθέστερο προταθεί στο παρά πέντε από τα ξένα διευθυντήρια θα γίνει αποδεκτό από την καταλληλότερη κυβέρνηση και τον καταλληλότερο πρωθυπουργό όλων των εποχών για την αστική τάξη.
Το ροκάνισμα του χρόνου εξυπηρετεί και την επιδιωκόμενη συμφωνία της αντιπολίτευσης στο εκκολαπτόμενο 4ο μνημόνιο, αφού όσο πλησιάζει η αποφράδα «χρεοκοπία» του Ιουλίου, τόσο τα «εθνικά αντανακλαστικά» θα υποχρεώσουν την ΝΔ και τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους της «Ευρωπαϊκής προοπτικής» να συναινέσουν, εξασφαλίζοντας και τη σιγουριά για το αύριο στους δανειστές και το μοίρασμα της ευθύνης αυτής της κυβέρνησης με το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό, δίκην «εθνικής ανάγκης». Κάτι ήξερε ο Σκουρλέτης που είχε μιλήσει σε «ανύποπτο» χρόνο για αυξημένη πλειοψηφία …
Τις τελευταίες ώρες άρχισε και η διακίνηση σεναρίων για εκλογές, ξαφνικά, ολίγον (επαπειλούμενο) bail in, – κούρεμα καταθέσεων – ή οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών μέχρι το 2019, αφού η Γερμανική ηγεμονία ξεκαθάρισε ότι απαιτεί συναίνεση για τα μετά το 2018 μέτρα, ενισχύοντας την καταλληλότερη κυβέρνηση και τον καταλληλότερο πρωθυπουργό ever, στην παράδοση, την υποταγή και την επερχόμενη καθολική κινεζοποίηση χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Στην αντίπερα όχθη, η κοινωνία παρακολουθεί με τα χέρια ψηλά τις εξελίξεις, αδύναμη, αποκαμωμένη, πιεσμένη ανάμεσα στις συμπληγάδες προτάσεων και αντιπροτάσεων «φιλοσοφικής» (επιεικώς) ανάλυσης της κατάστασης, όταν η μόνη διέξοδος επι της ουσίας που διαθέτει είναι αυτή της ανατροπής χωρίς όρους, όρια και προϋποθέσεις, ως μοναδικής αφετηρίας για την οργάνωση από τα κάτω και με όρους εργατικής αυτοδιεύθυνσης της προοπτικής οργάνωσης μιας δίκαιης κοινωνικής οργάνωσης, στον αντίποδα του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής.
Το ΚΚΕ, πολιτική δύναμη με την ισχυρότερη οργάνωση σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς αποφαίνεται στο 20ο Συνέδριό του ότι μια έξοδος από την Ευρωζώνη δεν αλλάζει τίποτα, ούτε και εάν αυτή συνοδευτεί από μια καθολική λαϊκή εξέγερση, …εκτός και εάν πρόκειται για μια συνειδητή επαναστατική διαδικασία που θα οδηγήσει προδιαγεγραμμένα στο Σοσιαλισμό. Όσο δε για τις αποσχιστικές τάσεις στη σημερινή ΕΕ – που δεν είναι ανεξάρτητες από τη λαϊκή δυσαρέσκεια που διογκώνεται επικίνδυνα – που θέτουν ένα αμφιβόλω την επιτυχία του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού /κεφαλαιοκρατικού μορφώματος αποφαίνεται ότι «Η όξυνση των αντιθέσεων στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους τροφοδοτούν τον αστικό «ευρωσκεπτικισμό». Πρόκειται για ένα ρεύμα εξίσου αντιδραστικό – αντιλαϊκό που στηρίζεται από λόμπι δισεκατομμυριούχων, από φασιστικές δυνάμεις». Δηλαδή; Αναμείνατε στο ακουστικό σας, μέχρι το επόμενο συνέδριο και εν τω μεταξύ θα διαδηλώνουμε «περιφρουρημένα» διαμαρτυρόμενοι περιμένοντας τα χειρότερα.
Η άλλη αριστερά, η «εκτός των τειχών» παραμένει ακόμη μικρή και καθηλωμένη για πολλούς λόγους σε παλαιότερα στερεότυπα, διακηρύσσει βεβαίως ευθαρσώς την ανάγκη της αποδέσμευσης, αποχώρησης, ρήξης με την ΕΕ και την Ευρωζώνη σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση αλλά αδυνατεί να αντιληφθεί ότι οποιαδήποτε ρήξη και ανατροπή δεν γίνεται με «μέτωπα» από τα πάνω και με καθορισμένες συντεταγμένες, αλλά απαιτεί γενικευμένη εξέγερση χωρίς όρους και όρια, μετριέται στην πράξη καθημερινά και είναι η μόνη επιλογή για ανατροπές μέσα σε ένα κόσμο που αλλάζει βίαια κι όλα είναι δυνατά με τις προβλέψεις και τους υπολογισμούς να έρχονται δεύτερα