Ο πόλεμος εναντίον μας μαίνεται ακόμα

Η επιχείρηση τρομοκράτησης καλά κρατεί, όχι μόνο από την μέρα προκήρυξης του δημοψηφίσματος αλλά τα τελευταία χρόνια. Εργαζόμενοι και νεολαία, το κομμάτι της κοινωνίας που έχει οδηγηθεί στο περιθώριο από την κρίση βιώνουν καιρό τώρα την ολοένα και εντεινόμενη επίθεση σε βάρος των αναγκών τους σε σημείο που φτάνει αυτό της φυσικής εξόντωσης. Οι τελευταίες μέρες κινούνται στο ίδιο μοτίβο αλλά σαφώς αναβαθμισμένα. Τώρα πια που τα χρόνια του μνημονίου ξεπερνούν τα 5 έρχεται η τεράστια πρεμιέρα ενός ακόμα σκληρότερου ταξικού πολέμου, με capital controls, εργοδοτική τρομοκρατία που ποικίλει από τις απειλές για να κατέβουν οι εργαζόμενοι στις πορείες στήριξης του «Ναι», καθυστέρηση πληρωμών μέχρι νεωτέρας αλλά φτάνουν και ως τις απειλές απολύσεων σε περίπτωση που κάποιος ψηφίσει «Όχι». Αυτό έρχεται με απαραίτητο συμπλήρωμα το σύμπλεγμα των media που υπόσχεται πως η μέρα μετά το «Όχι» θα είναι λίγο χειρότερα από το να βομβαρδιζόταν η χώρα από πυρηνικές κεφαλές. Όμως και η αντιπρόταση μέτρων και η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης όπως την είδαμε μέχρι τώρα όχι απλά δεν δίνει φως αλλά κι αυτή υπόσχεται νέα μέτρα και συνεχίζει μέτρα που στόχο έχουν τα ίδια υποζύγια. Ουσιαστικά, παρά τις διαφοροποιήσεις των λεγόμενων σχεδίων βρισκόμαστε μπροστά σε άλλη μια καταιγίδα που θα μας πλήξει. Το Όχι πρέπει να είναι διπλό μιας και στις δύο περιπτώσεις ο συνήθης ύποπτος θα πληρώσει το μάρμαρο. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως η όποια έκβαση του δημοψηφίσματος θα χρησιμοποιηθεί είτε για την, με δολοφονικούς όρους, συνέχιση της εξοντωτικής πολιτικής των προηγούμενων χρόνων είτε με την στήριξη νέων “αριστερών” μνημονίων. Αυτό δεν σημαίνει πως το αποτέλεσμα είναι άνευ σημασίας ή πως είναι ίδια η έκβαση με το «ναι» με αυτήν του «όχι». Μπαίνει όμως στην ημερήσια διάταξη η σύνδεση του πως θα αντιμετωπίσουμε το κάθε αποτέλεσμα με το πως θα οργανώσουμε την πάλη της τάξης σήμερα, μέσα στην φωτιά της πόλωσης και του ταξικού πολέμου.

Σε αυτή την λυσσαλέα επίθεση πρωταρχικός μας στόχος πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα περιθωριοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας όχι απλά να επιβιώσουμε αλλά να ζήσουμε στο μέτρο των αναγκών μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν διαλέξουμε τον δρόμο της σύγκρουσης με τον ίδιο τον πυρήνα της κρίσης και της πολιτικής που την δημιουργεί, με τον πυρήνα των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας, με τον πυρήνα της καπιταλιστικής επέλασης, άσχετα με το ποιος θα βρεθεί να την διαχειριστεί. Πρέπει να διεκδικήσουμε τους μισθούς των αναγκών μας, την μόνιμη δωρεάν μετακίνηση, την δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις αναγκαίες υποδομές για την ίδια την ζωή (ύδρευση, ενέργεια, επικοινωνία, στέγαση) σήμερα κι όχι αύριο. Τώρα που η επίθεση σκληραίνει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν τα διεκδικήσουμε και κατοχυρώσουμε τώρα, με καταλήψεις, απεργίες, εργατικές μάχες κατάκτησης σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά. Να δημιουργήσουμε κέντρα αγώνα και ταξικής αλληλεγγύης. Να οργανώσουμε την δική μας αντεπίθεση που θα συντρίβει την εργοδοτική τρομοκρατία εκεί που γεννάται και θα κάνει σαφές πως σε αυτό τον πόλεμο που έχουν ανοίξει κράτος, κεφάλαιο και Ε.Ε. κανείς δεν είναι μόνος του και το κάθε χτύπημα σε έναν θα απαντιέται συλλογικά και ακαριαία.

Αυτή η μάχη δεν εξαντλείται μέχρι την Κυριακή αλλά είναι μια μάχη που θα μαίνεται για πολύ καιρό. Τώρα λοιπόν στην αναμπουμπούλα πρέπει αυτή την απάντηση να την συζητήσει το κίνημα και η τάξη ώστε να προκαταβάλλει το όποιο αποτέλεσμα και η Δευτέρα να μας βρει όχι μόνο σε θέσεις μάχης αλλά πιο έτοιμους από ποτέ. Έτοιμους για την σκληρή αναμέτρηση τάξης εναντίον τάξης που διενεργείται.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε όλους μετά την πορεία να βρεθούμε και να οργανώσουμε έναν τέτοιο πολύμορφο αγώνα επιβίωσης και ανακατάληψης της ίδιας της ζωής που μας στερείται. Να αναπτύξουμε σχέδια απάντησης και υπέρβασης στην εφαρμογή των δογμάτων άμυνας και ασφάλειας, την κατασταλτική ετοιμότητα στρατού και αστυνομίας, την τρομοκρατική πολιτική επιβολής της στρατηγικής επιλογής της ΕΕ και του ελληνικού κράτους.

Δεν περιμένουμε τίποτα από Κυβέρνηση ή ΕΕ. Την σωτηρία της τάξης θα την κατακτήσουν μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους και θα γκρεμίσουν όσους μπουν στο διάβα τους.

Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση