Γράφει ο Σπύρος Πετρίτης * – Τι κοινό έχουν ο Ναπολέων και ο Τουτανχαμών; –
Όλες οι ενδείξεις λένε πως ο θανατός τους προκλήθηκε από το αρσενικό! Το αρσενικό είναι το χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο As και ατομικό αριθμό 33. Η λέξη «αρσενικό» έχει συριακή και περσική προέλευση. Η ελληνική λέξη υιοθετήθηκε από τη λατινική ως arsenicum, η οποία στη γαλλική έγινε arsenic και στην αγγλική arsenic. Ειδικότερα ως προς τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, πέθανε εξόριστος στο νησί Αγία Ελένη, το 1821. Από όσα αναφέρονται στο ημερολόγιο του υπηρέτη του, κι από τον εργαστηριακό έλεγχο σε μία τρίχα, φαίνεται πως ο θάνατος επήλθε λόγω δηλητηρίασης από αρσενικό. Το αρσενικό χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή στα σπίτια ως ποντικοκτόνο, ο θάνατος για τον άνθρωπο ήταν ύπουλος, αργός, βασανιστικός …
Όπως και ο δικός μας Θάνατος, όσων από μας φέρουμε κοινωνικά κάποιο στίγμα ή μας πνίγει η αδικία που επικρατεί στη χώρα, η καταπίεση, ο εξευτελισμός κάθε έννοιας ελευθερίας, ισότητας, αξιοπρέπειας, όσων ζούμε υπό το κράτος φόβου ή της βαθιάς απέχθειας για το φασισμό, τη ρινοκερίτιδα κατά Ιονέσκο, που κερδίζει έδαφος “δηλητηριάζοντας” παλιούς μας φίλους, που είναι πια φίλα προσκείμενοι προς τους ναζί της ΧΑ, ή τους ανέχονται. Όσων τέλος αναγνωρίζουμε το ρατσιστικό λόγο και τα στερεότυπα κάθε μέρα στον τηλεοπτικό λόγο, στα σχόλια για τους/τις πολιτικούς στο διαδίκτυο, ακόμη και στα τραγούδια και τα ανέκδοτα!
Αυτό το δηλητήριο, άμα δεν το ξεράσεις, άμα δεν το κάνεις κραυγή αγωνίας και διαμαρτυρίας, θυμού, θα πεθάνεις με τον ίδιο φρικτό τρόπο, κι εγώ δεν έχω καμία πρόθεση να αδειάσω τη γωνιά στους Ναζί! Για όσους μπορεί να θέλουν αστική ευγένεια, να πω το εξής: Η ίδια αστική ευγένεια άφησε τόσες κατηγορίες ανθρώπων το μεσαίωνα να καούν στην πυρά, ή πιο πρόσφατα στα κρεματόρια του Γ’ Ράιχ. Γιατί ο αντισημιτισμός, κυρίαρχος στην Ευρώπη από το μεσαίωνα μέχρι σήμερα, ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε σοβαρά και αποτελεσματικά!
Όσοι ενοχλούνται από τις κραυγές αγωνίας για την άνοδο του φασισμού, ας διερωτηθούν:
Για ποιό λόγο ενοχλούνται με τόσο δυσανάλογο τρόπο στα λεγόμενα “δύο άκρα”;
Γιατί να είναι δικαίωμα ο λόγος μίσους, ενώ η φωνή διαμαρτυρίας να “κριτικάρεται” από το σύστημα, αλλά και προσωπικά από τους ίδιους;
Για να θυμηθούμε τον περίφημο μονόλογο του Σάυλοκ από την Γ’ πράξη, σκηνή πρώτη, του σαιξπηρικού “Εμπόρου της Βενετίας”, που θα μπορούσε ανεξάρτητα από την αρχική πρόθεση του συγγραφέα να αποτελέσει μια κραυγή από κάθε στιγματισμένο άνθρωπο σήμερα, και που αποδίδεται εδώ σύμφωνα με τη μετάφραση των Βασίλη Ρώτα και Βούλας Δαμιανάκου …
«Είμ’ Εβραίος. Δεν έχει ο Εβραίος μάτια; Δεν έχει ο
Εβραίος χέρια, όργανα, ανάστημα, αίσθησες, συμπάθειες,
πάθη; Δεν τρέφεται από την ίδια τροφή, δεν πληγώνεται
με τα ίδια όπλα, δεν παθαίνει τις ίδιες αρρώστιες, δε
γιατρεύεται με τα ίδια μέσα, δε ζεσταίνεται και κρυώνει
το ίδιο το χειμώνα και το καλοκαίρι, όπως ο Χριστιανός;
Αν μας τρυπήσετε δε ματώνουμε; Αν μας γαργαλίσετε δε
γελάμε; Αν μας φαρμακώσετε δε πεθαίνουμε; Κι αν μας αδικείτε
να μην εκδικηθούμε; Αν σας μοιάζουμε σ’ όλα τ’ άλλα,
θα σας μοιάσουμε και σ’ αυτό.»
Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν όλα τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας άλλοτε αλλά και τα τελευταία χρόνια, ας μην ξεχάσουμε τα θύματα της ρινοκερίτιδας, της τοξικής επίδρασης της θέας των ρατσιστικών εγκλημάτων, της έκθεσης όλων μας στη (νεο)ναζιστική ιδεολογία και το λόγο μίσους! Αυτό το Σεπτέμβρη, είμαστε όλοι αντιναζί! Να βάλουμε την ταφόπλακα στην ακροδεξιά, πολιτικά, πριν μας εξολοθρεύσουν οι ναζί ακόμη και σε βιολογικό επίπεδο!
- Ο Σπύρος Πετρίτης είναι Θεατρολόγος