Ο κοιμώμενος

«- Εσύ είσαι ζωγράφος. Ξέρεις εκείνο το μεγάλο πίνακα στο μουσείο, εκείνο τον πίνακα του Ρουσσώ. Λέγεται Ο κοιμώμενος τσιγγάνος.

-Ναι, βέβαια. Είναι φημισμένος πίνακας.

– Κανονικά θα ‘πρεπε να λέγεται Ο κοιμώμενος Άραβας. Δείχνει έναν Άραβα ξαπλωμένο στην έρημο, να κοιμάται κάτω από ένα φεγγάρι με τρελή όψη. Ένα λιοντάρι μυρίζεται τον Άραβα, ο Άραβας δεν φοβάται. Ο Άραβας ονειρεύεται. Το ποτάμι που φαίνεται στο βάθος νομίζω ότι είναι το όνειρο του Άραβα. Μπορεί και το λιοντάρι να είναι μέσα στο όνειρο – αν προσέξεις, θα δεις ότι δεν έχει αφήσει ίχνη στην άμμο. Όπως και να ‘ χει, αγαπητή μου, αυτός ο πίνακας είναι το καλύτερο πορτρέτο του χαρακτήρα του Άραβα. Άγριος και ελεύθερος, κοιμάται άφοβα κάτω από τ’ αστέρια της νύχτας. Αλλά, ονειρεύεται. Πάντα ονειρεύεται το νερό. Ονειρεύεται τον κίνδυνο όταν δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, για να δείχνει παλικαριά. Οι Άραβες ζουν στις φαντασιώσεις τους. Δεν είμαστε πρακτικοί άνθρωποι, σαν τους Εβραίους. Οι Εβραίοι καταφέρνουν να πραγματώνουν ορισμένα πράγματα. Οι Άραβες ονειρεύονται και μιλούν στο φεγγάρι.

– Αλλά, αγαπητή μου Έλεν Τσέρυ, τί άλλο υπάρχει σ’ αυτόν τον ωραίο πίνακα του Ρουσσώ; Πες μου;

– Τι άλλο; Τι άλλο δείχνει ο πίνακας; Για να θυμηθώ. Εε… νομίζω ότι υπάρχει κάτι σαν κανάτα…

– Ναι. Ναι. Μια κανάτα για νερό. Τι άλλο;

– Ε…

– Υπάρχει ένα μουσικό όργανο. Σωστά; Μοιάζει με μαντολίνο ή αυτό που οι Έλληνες ονομάζουν μπουζούκι. Κι αυτό σου δείχνει κάτι ακόμη για τον Άραβα. Σου δείχνει μια άλλη πλευρά του. Εμείς οι Άραβες αγαπάμε την μουσική. Αγαπάμε τη μουσική των άστρων. Αλλά αγαπάμε επίσης την αριθμητική των άστρων. Και τα δύο είναι αραβικές επινοήσεις, το ήξερες αυτό; Α, ναι, οι Άραβες ήταν κάποτε δάσκαλοι στις τέχνες και στις επιστήμες. Η αρχιτεκτονική μας ήταν πρωτότυπη και δυνατή. Επινοήσαμε την αστρονομία, τα σύγχρονα μαθηματικά[1], τη χαρτογραφία, τη ναυπηγική, την αρωματοποιία. Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμη αυτόν τον κατάλογο. Έχουμε μια αρχαία λογοτεχνική κληρονομιά. Στον 8ο, 9ο και 10ο αιώνα. ενώ η Ευρώπη ήταν βουτηγμένη στο βάλτο του Μεσαίωνα. ενώ η Ευρώπη ήταν βουτηγμένη στην άγνοια και στη φτώχεια και τη βαρβαρότητα, στις αραβικές χώρες είχε απλωθεί ο διαφωτισμός. Ο αραβικός κόσμος ήταν πολιτισμένος τότε, πλούσιος, μορφωμένος και ήταν επίσης εκλεπτυσμένος, με το δικό του άγριο και ονειρικό τρόπο. Μαθηματικοί έκαναν βόλτες μέσα σε ροδόκηπους, ποιητές ίππευαν περήφανα άλογα.

Και τι έγινε τότε; Μα αγαπητή μου, μας έκαναν μια μικρή επίσκεψη οι Σταυροφόροι. Οι χριστιανοί ιππότες από την Ευρώπη. Και έσφαξαν άντρες, γυναίκες και παιδιά, Εβραίους και Άραβες μαζί. Έσφαξαν όλους όσους δεν ήταν χριστιανοί. Οι Σταυροφόροι κατέστρεψαν τη ζωή της διανόησης και της επιστήμης της δυτικής Ασίας και της βόρειας Αφρικής. Έκαψαν τη μεγαλύτερη και πληρέστερη βιβλιοθήκη του κόσμου, τη μεγάλη βιβλιοθήκη της Τρίπολης, και γκρέμισαν δεκάδες επιστημονικά και καλλιτεχνικά κέντρα. Μια τέτοια τραγωδία… Μια τέτοια σπατάλη».

[…]

«Οι ευγενικοί Σταυροφόροι. Οι Άγιοι Σταυροφόροι. Αυτοί έσουραν τις αραβικές χώρες μέσα στον ίδιο βαλτόλακκο όπου βρισκόταν η Ευρώπη. Και οι αραβικές χώρες δεν συνήλθαν ποτέ από τότε. Όσα κέρδη κι αν βγάζουν από το πετρέλαιο, δεν μπορούν να αγοράσουν μ’ αυτά το διαφωτισμό τους. Πόσο διαφορετικές θα ήταν σήμερα οι συνθήκες στη Μέση Ανατολή, πόσο πιο συνετή και ασφαλής θα ήταν όλη η Γη, αν εκείνοι οι χριστιανοί δεν είχαν βεβηλώσει έναν πολιτισμό τόσο προχωρημένο, που να μην μπορεί να τον κατανοήσει το αλαζονικό στενό μυαλό τους. Σας τα έμαθαν αυτά στο σχολείο σας, μικρή μου Τσέρυ;»

(Τομ Ρόμπινς: Ο χορός των εφτά πέπλων – Skinny legs and all- 1990, σελ. 180-182)

[1] Στην πραγματικότητα, πατήρ (θεμελιωτής) της άλγεβρας –και των συγχρόνων μαθηματικών– είναι ο Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς (210-290 μ.χ.). Την άλγεβρα, εν συνεχεία, εξέλιξε ο Πέρσης Αμπού Αμπντουλάχ Μοχάμεντ ιμπν Μουσά αλ-Χουαρίζμι (781-850 μ.χ.).

https://anarchypress.wordpress.com