Ο γάιδαρος του Χότζα και τα μνημόνια

Ο Χότζα είχε ένα γάιδαρο που έβαζε πλάτη και βγαίνανε οι βαριές δουλειές, έβγαζε κάποιο κέρδος και ο Χότζας από το γαϊδαράκο κι έδινε στο τελευταίο λίγο σανό κάθε μέρα για να τον έχει και την επόμενη στο πόδι για τη δουλειά. Έτσι συνεχίζονταν η ζωή τους κι όλα δούλευαν ρυθμισμένα με μοιρασμένους τους ρόλους.

Οι δουλειές του Χότζα όμως άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά και να μειώνονται τα κέρδη του. Απέκτησε κι ανταγωνιστές στη δουλειά και τα πράγματα άρχισαν να γίνονται χειρότερα. Σκέφτηκε ότι έπρεπε να συμμαζέψει τα οικονομικά του για να συγκρατήσει τη μείωση των κερδών του. Μείωσε τη τροφή του γαΙδαράκου, ενώ τον υποχρέωσε να δουλεύει και περισσότερες ώρες.

Οι δουλειές και τα κέρδη δεν αυγάτυναν όμως κι ο Χότζας συνέχιζε κάθε μέρα την περικοπή της τροφής του γάιδαρου μέχρι που σταμάτησε να τον ταΐζει εντελώς.

Μια μέρα ο γάιδαρος δεν άντεξε και τα τίναξε. Ο Χότζα όλο «παράπονο» μονολόγησε: «Για δες ατυχία, τώρα που ο γάιδαρος έμαθε να μην τρώει, ψόφησε» …

Όποιος επινόησε την ιστορία με το Χότζα δεν τυχαία έβαλε στη θέση του εργάτη που παράγει τον υπομονετικό γαϊδαράκο που αγόγγυστα δούλεψε και καρτερικά κι αδιαμαρτύρητα αντιμετώπισε τη συνεχή μείωση της τροφής του μέχρι που τα τίναξε.

Αυτό το «διδακτικό» και αισιόδοξο σενάριο έχουν στο μυαλό τους όλοι όσοι σχεδιάζουν μνημόνια και λιτότητα κι οι πολιτικοί διαχειριστές τους που τα εκτελούνε.

Έχουν δίκιο, έτσι τέλειωσε η ιστορία του Χότζα με το γάιδαρό του. Η ιστορία όμως της μεγάλης εργαζόμενης πλειοψηφίας με το κεφάλαιο δεν θα τελειώσει έτσι. Τα «γαϊδούρια» όταν ξεσηκώνονται κλωτσάνε άγρια. Κλωτσάνε πολύ. Κανένας δεν μπορεί να μπει μπροστά και να τα συγκρατήσει … Έχουν να πέσουν πολλές κλωτσιές!

Άκις Ξενάκις