Ο φόβος να φυλάει τα “έρμα”

Της Μαρία Δεναξά – Μπαρούτι μυρίζει η ατμόσφαιρα στο Παρίσι. – 
Ολαντ και Βαλς, ζήτησαν απο τα συνδικάτα να ακυρώσουν την διαδήλωση στις 23 Ιουνίου κατά της εργασιακής μεταρρύθμισης. Συνιστούν “συγκέντρωση” για όσους αντέχουν την ορθοστασία, στην Place de la Nation, οπου οι συγκεντρωμένοι θα είναι περικυκλωμένοι από εκατοντάδες άνδρες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας κι ο ψεκασμός με δακρυγόνα θα είναι πολύ πιο εύκολος.

Τα συνδικάτα που μιλούν για αντιδημοκρατική πρόκληση, απορρίπτουν και ζητούν απο την κυβέρνηση μια νέα πρόταση για διαδήλωση, διαφορετικά δεν θα εμποδίσουν την Πέμπτη τον κόσμο να κατέβει και πάλι μαζικά στους δρόμους.
Μέσα στην ημέρα αναμένεται και απόφαση της αστυνομίας, για το αν θα απαγορεύσει ή όχι την διαδήλωση στο Παρίσι.

Την ίδια ώρα τα γαλλικά ΜΜΕ, οπως και τα Βρετανικά, εχουν διαγράψει την λέξη “αντικειμενικότητα” απο το λεξιλόγιο τους και παίζουν “τα ρέστα τους”.

Aντι για ρεπορτάζ με τα υπερ και τα κατά των Brexit/Bremain, στα δελτία τους παρουσιαζουν ένα “σοκ και δεος”, βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Βασικά μόνο ο ουρανός δεν έχει πέσει ακόμα στο κεφάλι των Γάλλων απο ένα ενδεχόμενο Brexit. Μάλιστα μεταξύ άλλων τρομολαγνικών καταστάσεων, σύμφωνα με το βραδινό δελτίο ειδήσεων του France 2, στην περίπτωση Brexit, το City θα μετακομίσει στο εξωτερικό (λες και δεν έχουν ήδη φύγει πολλές χρηματιστηριακές εταιρίες από εκεί, για όσους γνωρίζουν), ενώ η Μεγάλη Βρετανία θα γίνει “Μικρή” γιατί θα ακολουθήσει απόσχιση της Σκωτίας κι άλλες ιστορίες για αγρίους, σαν κι αυτές που άκουσαν οι Σουηδοί το 2003, όταν ψήφιζαν υπερ ή κατά της υιοθέτησης του euro…
Στο καπάκι έπεσε πεντάλεπτο! ρεπορτάζ με την Βενεζουέλα κι ήρθε κι έδεσε το γλυκό!

Y.Γ.
Oταν έχεις ζήσει την ελληνική κρίση από κοντά και δυο παρολίγον «Grexit» σε Κάννες και Βρυξέλλες, τίποτα δεν σε εκπλήσσει πια όσον αφορά την τακτική που ακολουθείται για την επιβολή του άκρατου νεοφιλελεύθερισμού (ή μνημονιακής πολιτικής) που τείνει πλέον να γίνει απαράβατος κανόνας με ή χωρίς μνημόνια απ άκρη σ άκρη σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το τελευταίο διάστημα με αφορμή τα όσα διαδραματίζονται στη Γαλλία, για τον εργασιακό μεσαίωνα που προετοιμάζεται, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία με το Βrexit, γάλλοι και βρετανοί, ζουν πρωτογνωρες καταστάσεις που εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στο πειραματόζωο που λέγεται Ελλάδα.

Κάποιος που γνωρίζει που οδηγούν όλα αυτά, είναι σε θέση να προβλέψει την δραματική συνέχεια, με αποτέλεσμα από την μια να νιώθει οίκτο γι’αυτά που τους περιμένουν μόλις πέσουν στην παγίδα ή όσο θα σφίγγει η θηλιά της λιτότητας και του παραλογισμού.

Απο την άλλη συνειδητοποιεί την αδύναμια απέναντι στην λεκτική τρομοκρατία ενός συστήματος ισχυρών, η οποία αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας κι έχει έναν και μοναδικό σκοπό: μέσα απο μια πλύση εγκεφάλου, με οπλα τον φόβο, τον τρόμο, το ψέμα, την συκοφαντία, τον διασυρμό, οι κάθε λογής “δημοκράτες των αγορών”, εμποδίζουν τον διάλογο και την αντίθετη άποψη, επιχειρώντας να καταστήσουν τον πολίτη ένα ευνουχισμένο, υπάκουο μη σκεπτόμενο αναλώσιμο, εμποδίζοντας τον να γίνει και πάλι κέντρο αποφάσεων.

Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά το τέλος του Β’ ΠΠ ήταν μια παρένθεση. Η σημερινή κατάσταση αποδυκνείει ότι η Ευρώπη, δεν αποχωρίστηκε ποτέ τους δαίμονες της και δεν μπορεί να κάνει δίχως αυτούς.