inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Στο «πολιτισμό» των ανθρώπων ακόμα και ο θάνατος έχει διαφορετικές όψεις. Υπάρχουν δολοφονίες που είναι πολύ «ξενέρωτες» για τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης. Υπάρχουν άλλες που ανατριχιάζεις και χύνεις ποτάμια δάκρυα γιατί σ΄αγγίζουν. Γιατί σ΄αγγίζουν; Γιατί είναι κοντά. Who gives a f@uck για κάποιον που σκοτώνουν σε μια άλλη ήπειρο; Κάπου στα βάθη της Αφρικής σφαγιάζονται χιλιάδες, κάπου στη Λατινική Αμερική πίσω από τις φιέστες των μουντιάλ και της Κοπακαμπάνα, η ζωή είναι ζούγκλα που αν ζήσεις πάνω από τα 40 είσαι φαινόμενο. Στη Μέση ανατολή είναι η παιδική χαρά των εμπόρων του θανάτου εδώ και κάτι άπειρα χρόνια. Η Γάζα στενάζει, το Ιράκ ισοπεδώθηκε, η Λιβύη γύρισε στην εποχή των σπηλαίων. Στα διάφορα Βιετνάμ αυτού του κόσμου λαοί ισοπεδώθηκαν, γυναικόπαιδα σφαγιάστηκαν, όπως και σ΄ όλη την ανθρώπινη ιστορία, τα παιχνίδια πολέμου, τρομοκρατίας, βίας, απανθρωπιάς είναι το φετίχ αυτού του ιού που κατασπαράζει τη γη σαν καρκίνωμα και ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Η ανθρώπινη ιστορία είναι φτιαγμένη από πολέμους και βία. Λαοί ολόκληροι εξαφανίστηκαν από το χάρτη χωρίς να χυθεί δάκρυ από τους υπηκόους νοικοκύρηδες των κρατών που τους έσφαξαν αλύπητα. Εκατομμύρια νιάτα εξαφανίστηκαν από το χάρτη πολεμώντας για κάποιες «μεγάλες ιδέες». Εκατομμύρια άνθρωποι αλληλομισήθηκαν γιατί έτσι έπρεπε, γιατί είχαν διαφορετικό χρώμα, θρησκεία, μωρόδοξους ηγέτες που ονειρευόντουσαν να είναι κυρίαρχοι του κόσμου. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν γιατί πεινάνε απέναντι σε άλλους τόσους που πεθαίνουν γιατί τρώνε υπερβολικά! Τα δάκρυα για όλους αυτούς είναι επιλεκτικά. Η πραγματική τρομοκρατία είναι η ίδια η ανθρώπινη σκέψη. Η φύση ολόκληρη με κάθε ζωντανό πλάσμα επάνω της , στενάζει από το «μεγαλείο» της ανθρωποκεντρικής σκέψης. Ο πλανήτης βιώνει ασταμάτητα μια αιματηρή δυσαρμονία.
Ξέρετε ποια είναι η αλήθεια; Δεν είναι πολύπλοκοι. Η πλειοψηφία των «σκεπτόμενων» πιθήκων λειτουργεί όπως ακριβώς το παλιό ανέκδοτο με το μπουζούκι και το χωροφύλακα. Ο χωροφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι… Έτσι ακριβώς. Γι΄ αυτό και μπορεί το κάθε χαζοκάναλο να πλασάρει ότι θέλει όπως το θέλει. Γι΄αυτό μπορεί ο κάθε πολιτικάντης της δεκάρας να γίνεται αρχηγός και να καθοδηγεί τα πλήθη. Γι΄αυτό μπορεί ένας πόλεμος να ονομάζεται δίκαιος κι ένας άλλος άδικος. Γι΄αυτό μπορεί ένας θάνατος να προκαλεί δάκρυα κι ένας άλλος ευχαρίστηση…. Έχουμε μάτια αλλά βλέπουμε εκεί που μας δείχνουν. Έχουμε αυτιά αλλά ακούμε αυτό που μας λένε. Έχουμε στόμα αλλά λέμε αυτό που επιτρέπεται. Κάποιος είπε πως «όποιος φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται, στο τέλος θα καταλήξει να σκέφτεται αυτό που δεν φοβάται να πει…» Η άγνοια κι ο φόβος είναι τα ισχυρότερα όπλα. Κι όταν συνδυάζονται με τη δυστυχία γίνονται μοχλός κάθε ανωμαλίας.
Η μόνη ερώτηση που μπορεί να έχει κάποια λογική είναι μια. Σε κάθε περίπτωση ΠΟΙΟΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΔΕ ΓΕΓΟΝΟΣ; Πως πείθονται οι λαοί να μισούν; Η αδικία, η ανισότητα, η πείνα, η δυστυχία, η κάθε μορφή εκμετάλλευσης είναι εν δυνάμει εστίες έκρηξης. Και ο φόβος. Ο φόβος της δουλείας, της αδυναμίας ελευθερίας στριμώχνει το σκλάβο στο τοίχο και τότε βρίσκεται πάντα ένας καλοθελητής να του κατευθύνει όλη την οργή που έχει μαζευτεί μέσα του στον ένοχο που θα του υποδείξει…
Εμείς, εδώ σ΄αυτή τη ταλαίπωρη πατρίδα φτωχαίνουμε, χάνουμε ότι είχαμε μάθει να έχουμε, αλλάζουμε, συσσωρεύουμε μέσα μας οργή που σιγοβράζει και μας ψήνει σιγά σιγά, άραγε ποια «πρέζα» μας ετοιμάζουν για να «ξεχάσουμε»; Αναρωτιέμαι τι…
Χρειάζεται ένας σοβαρός λόγος για να μοιάζει ασήμαντο το γεγονός πως θα σου πάρουν το σπίτι. Χρειάζεται ένας σοβαρός λόγος για να μοιάζουν ασήμαντα η ανεργία, η πείνα, η αρρώστια, η ζητιανιά… Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν. Τα καλύτερα έρχονται.
Nτίλι ντίλι ντίλι, ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε, η κόρη το μαντήλι.
Πήγε και ο ποντικός, και πήρε το φυτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει και η γάτα κι έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει κι ο σκύλος που έφαγε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει και το ξύλο που σκότωσε το σκύλο
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει κι ο φούρνος που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει και το ποτάμι που έσβησε το φούρνο
που έκαψε το ξύλο που σκότωσε το σκύλο
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει και το βόδι που ήπιε το ποτάμι
που έσβησε το φούρνο
που έκαψε το ξύλο που σκότωσε το σκύλο
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
Πάει κι ο χασάπης που έσφαξε το βόδι
που ήπιε το ποτάμι που έσβησε το φούρνο
που έκαψε το ξύλο που σκότωσε το σκύλο
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φυτίλι μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι,
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.
