inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Μπορεί οι λέξεις συμφωνία και μνημόνιο να μονοπωλούν δικαίως την επικαιρότητα και το ενδιαφέρον, ωστόσο αυτή η κυβέρνηση που μετέτρεψε το μεγάλο «Όχι» σε ένα υποτακτικότατο Ναι, «εκβιαζόμενη» και με το «πιστόλι στο κρόταφο» όπως ισχυρίζονται τα στελέχη της, είχε δώσει δείγματα γραφής και υποταγής στα εγχώρια συμφέροντα πολύ νωρίτερα μέσα στο πεντάμηνο της διακυβέρνησης που «διαπραγματεύονταν» τις τύχες της χώρας.
Με το νομοσχέδιο περί «Οριοθέτησης, διαχείρισης και προστασίας αιγιαλού και παραλίας» τον περασμένο Μάιο σχεδίασε την παράδοση όλου του φυσικού πλούτου, του αιγιαλού και των παραλιών, στα αυθαίρετα και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αποκλείοντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό και με συγκεκριμένη νομική διατύπωση την πρόσβαση των πολιτών. Μετά τη «συμφωνία» εκατοντάδες εκτάσεις θα παραδοθούν μέσω ΤΑΙΠΕΔ στα ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Μια χούφτα ολιγάρχες εντός κι εκτός προετοιμάζονται να αρπάξουν ότι απόμεινε.
Το παρακάτω άρθρο/ανάλυση του νομοσχέδιου συνέγραψε ο αποπεμφθείς πρόσφατα Γενικός Γραμματέας δημόσιας περιουσίας Δημήτρης Κλούρας για την εφημερίδα REALNEWS που το είχε ζητήσει.
Η προσεκτική ανάγνωση δείχνει ξεκάθαρα για ποιων συμφερόντων τις ελπίδες εργάζεται η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» και γιατί τελικά αποπέμφθηκε ο Γ.Γ Δημ. Κλούρας. https://www.inred.gr/efagan-ton-anthropo-pou-epsaxne-ta-ska/
«Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας»
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ «ΠΑΓΙΔΑ»
Το νέο νομοσχέδιο, το οποίο έθεσε σε διαβούλευση η κυβέρνηση και ειδικότερα το Υπουργείο Οικονομικών, με τον τίτλο «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», έρχεται σε συνέχεια του έτερου νομοσχεδίου, το οποίο είχε προηγηθεί λίγο πριν, με τον τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη, εγκαταλελειμμένοι οικισμοί και Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί – Χρήσεις Γης». Εάν αυτά τα δύο νομοσχέδια ψηφισθούν από τη Βουλή και εφαρμοσθούν, τότε, σε συνδυασμό και με τον ήδη ψηφισθέντα δήθεν «αναπτυξιακό» νόμο, η χώρα μας θα αντιμετωπίσει μία πρωτοφανή καταστροφή του οικιστικού και φυσικού περιβάλλοντός της, με συνακόλουθες δυσμενείς οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, καθότι το «εκτρωματικό» περιεχόμενό τους ουδόλως ταιριάζει με τους άκρως παραπλανητικούς και «βαρύγδουπους» τίτλους τους.
Σ’ό,τι αφορά ειδικότερα στο νομοσχέδιο για την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», το οποίο απειλεί να καταστρέψει ριζικά τον μοναδικής αξίας παράκτιο και παρόχθιο πλούτο της χώρας μας, που αποτελεί πόλο έλξης εκατομμυρίων τουριστών κάθε έτος, αλλά και να περιορίσει σημαντικά την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των Ελλήνων πολιτών σε πλείστες όσες παραλίες, επισημαίνω επιγραμματικά τα ακόλουθα:
1. Δίνει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαιρέτων κτισμάτων επί του αιγιαλού και της παραλίας (άρθρο 15), τη στιγμή που η κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος σε αιγιαλό, παραλία, ρέμα και αρχαιολογικό χώρο αντιμετωπίζεται διαχρονικά στην περιβαλλοντική και πολεοδομική νομοθεσία, ως ιδιαίτερα σοβαρή παράβαση σε σχέση με άλλες περιβαλλοντικές – πολεοδομικές παραβάσεις, προβλέποντας βαρύτατες διοικητικές και ποινικές κυρώσεις. Σε κάθε περίπτωση, η πρόβλεψη για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων κτισμάτων, το μεν έρχεται σε αντίθεση με άλλες διατάξεις του νομοσχεδίου, καθώς και με υφιστάμενους νόμους, χωρίς μάλιστα να λαμβάνονται υπόψη οι σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, το δε δημιουργεί τη βάσιμη υποψία, ότι πρόκειται για μία φωτογραφική ρύθμιση.
2. Δίνει τη δυνατότητα σε τουριστικές επιχειρήσεις να επιχωματώνουν θαλάσσιους χώρους για την εξυπηρέτηση της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους (άρθρο 13 παρ. 5)! Πρόκειται, μαζί με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων, για μία πρωτοφανή πρόβλεψη, πολλώ δε μάλλον, όταν επιτρέπει στην τουριστική – ξενοδοχειακή επιχείρηση να επιχωματώνει πέντε τετραγωνικά μέτρα θαλασσίου χώρου για κάθε μία κλίνη, που διαθέτει αυτή η επιχείρηση! Εάν ψηφισθεί ως έχει αυτή η διάταξη, τότε θα βιώσουμε μία πρωτοφανή αλλοίωση τοπίων μοναδικού κάλλους και υποβάθμιση σημαντικών οικοσυστημάτων της χώρας. Και σ’αυτήν την περίπτωση, δημιουργούνται βάσιμες υποψίες, ότι έχουμε να κάνουμε με μία φωτογραφική ρύθμιση. Σε κάθε περίπτωση, το κράτος, για μία ακόμη φορά, επιβραβεύει και ενθαρρύνει τους κάθε είδους αυθαιρετούντες – παρανομούντες και καταπατητές.
3. Σε αντίθεση με το ισχύον νομικό καθεστώς για τον αιγιαλό και τις παραλίες (Ν. 2971/2001), το οποίο έχει σαφείς ρυθμίσεις για την προστασία του αιγιαλού και της παραλίας, καθώς και για την κατοχύρωση της πρόσβασης των πολιτών στις παραλίες (π.χ. βλ. άρθρα 2, 13 και 15 του Ν. 2971/2001), το νομοσχέδιο περιέχει ασάφειες και αοριστίες, ως προς τα προαναφερθέντα κρίσιμα ζητήματα. Μία απλή ανάγνωση και σύγκρισή τους αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Για παράδειγμα, ενώ η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 3 του Ν. 2971/2001 ορίζει ρητώς για τον αιγιαλό και τις παραλίες, ότι ο κύριος προορισμός τους είναι «η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση» των πολιτών προς αυτές, ωστόσο στο νομοσχέδιο ο κύριος προορισμός τους μεταβάλλεται τεχνηέντως και ορίζεται ως η «ακώλυτηεπικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα …». Σε κάθε περίπτωση, με μία σειρά ρυθμίσεων περιορίζει, εμμέσως πλην σαφώς, την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών, προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων.
4. Αυξάνει τον χρόνο παραχωρήσεως αιγιαλού και παραλιών σε όμορες τουριστικές – ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις καταστημάτων από τον ένα χρόνο σε όσο χρόνο διαρκούν οι τουριστικές επιχειρήσεις και οι εν γένει εμπορικές δραστηριότητες των καταστημάτων (άρθρο 11 παρ. 2).
5. Προβλέπει τη δυνατότητα παραχωρήσεως παραλιακών και παρόχθιων εκτάσεων, οι οποίες δύνανται, ανά περίπτωση, να ξεπερνούν τα 5.000 τ.μ., χωρίς να προβλέπει ανώτατο όριο τ.μ. προς παραχώρηση (άρθρο 16).
6. Παρέχει ανεπίτρεπτα μεγάλη ρυθμιστική εξουσία στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει σχεδόν τα πάντα με την έκδοση υπουργικών αποφάσεων. Δεν προβλέπεται η έκδοση προεδρικών διαταγμάτων, τα οποία ελέγχονται για τη νομιμότητα – συνταγματικότητά τους από το ΣτΕ.
7. Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, οι οποίες χαρακτηρίζονται στο νομοσχέδιο, ως «μικρές», ενώ αποτελούν πολύτιμα οικοσυστήματα και πολύτιμο οικολογικό πόρο για τη χώρα μας και τους πολίτες της.
8. Αποσυνδέει τη χάραξη της παραλίας, την οποία καθιστά προαιρετική, από τη χάραξη του αιγιαλού, υποβαθμίζοντας καίρια την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση πολεοδομικών παραβάσεων και καταπατήσεων.
Ολοκληρώνοντας, σ’ό,τι αφορά στην Αττική και ειδικότερα στο παράκτιο μέτωπο του Σαρωνικού επισημαίνω τα ακόλουθα:
Μετά την πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης και της εκτάσεως του «Ελληνικού», κατά τρόπο επιεικώς επιζήμιο για τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες, το επόμενο παραλιακό «φιλέτο» είναι το «Κτήμα Αλυκών Αναβύσσου», στο οποίο περιλαμβάνεται η μεγάλης εκτάσεως παραλία της Αναβύσσου. Ήδη, όπως έχει ενημερώσει ο Δήμος Σαρωνικού, η ΕΤ.Α.Δ. απέστειλε, προ ολίγων ημερών, έγγραφο στο Δήμο απαιτώντας να μην κάνει πλέον χρήση της παραλιακής ζώνης της Αναβύσσου, αλλά και να κατεδαφίσει – ξηλώσει όλες τις εγκαταστάσεις και τα κτίσματα, που είχε προ πολλών ετών κατασκευάσει προς εξυπηρέτηση τών πολιτών (δημοτών και επισκεπτών). Όπως όλα δείχνουν, με το υπόψη νομοσχέδιο προετοιμάζονται άκρως δυσμενείς καταστάσεις για τους Έλληνες πολίτες και τη χώρα μας.
Αθήνα, 8 Μαϊου 2014
Δημήτρης Κλούρας
(ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – πρόεδρος του συλλόγου «ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ»
