inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
«Πολλοί από αυτούς που αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο της υποψηφιότητας το κάνουν γιατί βλέπουν σε μία μεταγενέστερη περίοδο, σε μία μεταγενέστερη πολιτική εποχή και όχι στην εκλογή που θα γίνει το αμέσως επόμενο διάστημα», Νίκος Χατζηνικολάου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR http://www.enikos.gr/media/341521,Nikos-Xatzhnikolaoy-O-pi8anoteros-neos-arxhgos-ths-Neas-Dhmokratias-einai-o-pal.html
«Έχρισε» νέο, αλλά σαφώς μεταβατικό αρχηγό τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη, εκτιμώντας ότι «σε μία μεταγενέστερη πολιτική εποχή», – τότε – πολύ σύντομα κατά την εκτίμησή μας – οι όροι θα είναι πολύ διαφορετικοί, η δεξιά παράταξη θα μπορεί να ανασυνταχθεί απέναντι στον «κυρίαρχο» σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα.
Με αυτή την δήλωση αποδοχής στην ουσία της υποψηφιότητάς του, ο Ν. Χατζηνικολάου ετοιμάζεται να εισέλθει στην κεντρική πολιτική σκηνή, περιμένοντας τον κατάλληλο πολιτικό χρόνο και τις συνθήκες που θα είναι «αναγκαίες» και ικανές για να εδραιώσει την παρουσία του. Το timing …
Ενδεχομένως ο κ. Χατζηνικολάου, τώρα, να διαψεύσει τα δημοσιεύματα. Αυτό όμως δεν το βγάζει από το κάδρο. Είναι βέβαιο ότι ισχυροί κύκλοι του επιχειρηματικού και του πολιτικού κατεστημένου επιδιώκουν και προωθούν την υποψηφιότητά του.
Νέος, έγκριτος στη δουλειά του, επιτυχημένος, παραδοσιακά και οικογενειακά – γιος π.υπουργού της ΝΔ (Π. Χατζηνικολάου) – στο χώρο της δεξιάς, είναι χωρίς αμφιβολία η επιλογή που «σκοτώνει». Με τους όρους που ασκείται η πολιτική στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία η επιλογή Χατζηνικολάου είναι σαφώς αυτή που θα ξαναστήσει το δικομματισμό στα πόδια του.
Ο Αλ. Τσίπρας έχει ήδη κάψει το πολιτικό του κεφάλαιο. Έχει αποδειχτεί ανεπαρκής και καθοδηγούμενος, υποταγμένος, άτολμος, μίμος της παλαιάς αίγλης του Ανδρέα Παπανδρέου. Η ιστορία όμως ούτε αντιγράφεται, ούτε επαναλαμβάνεται. Η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να μιμηθεί τον Ανδρέα επαναλαμβάνεται ως φάρσα και αυτογελοιοποιεί τους συντελεστές της παράστασης και τον πρωταγωνιστή.
Η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδείχτηκε ότι δεν είναι αριστερά, αλλά έβαλε για τα καλά στη γωνία την αριστερά και τις ελπίδες που για μεγάλη περίοδο έδωσαν όραμα στην κοινωνία. Τώρα εύλογα ακούγεται το «όλοι ίδιοι είναι», κι από τις ιδέες και τα οράματα, τη συλλογικότητα και τη συμμετοχή της κοινωνίας, ξαναπερνάμε στην πολιτικολογία περί προσώπων, «αρχηγών», «σωτήρων», «ικανών» και «ανίκανων». Το στοίχημα της ανατροπής – με τους όρους του κοινοβουλευτισμού- χάθηκε, επειδή στην ουσία οι ανατροπές δεν γίνονται από τα πάνω. Ούτε με κοινοβουλευτικούς όρους.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι. Το πρόγραμμα είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να προχωρήσει. Η φτωχοποίηση της κοινωνίας δεν πρόκειται να λύσει τα δομικά ζητήματα της κρίσης του καπιταλισμού. Αντίθετα θα τα οξύνει. Οι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί και οι ευρύτερες ανακατατάξεις που έρχονται αλλάζουν εντελώς τα δεδομένα. Το Grexit δεν αποτελεί ταμπού ούτε για την κοινωνία που πρόκειται να το πληρώσει. Ο στρατηγικός σχεδιασμός της αστικής τάξης δεν είναι πλέον σήμερα η παραμονή στην ευρωζώνη και το ευρώ. Είναι η δυνατότητα διαχείρισης της νέας εποχής που έρχεται και η συνέχιση της κυριαρχίας και της κερδοφορίας της. Η αστική τάξη επιδιώκει κι ενδεχομένως να το καταφέρει – εξαρτάται από την κοινωνική δυναμική αντίδραση και αντίσταση που θα εκδηλωθεί – να συνεχίσει την ηγεμονία της.
Ο Αλ. Τσίπρας έπαιξε εξαιρετικά το ρόλο του κερδίζοντας χρόνο για την ανασύνταξη του αστικού μπλοκ εξουσίας. Εξυπηρέτησε τους σχεδιασμούς των εταίρων της ολιγαρχίας. Θα περάσει στην ιστορία του λαϊκού κινήματος ως εφιάλτης. Ελπίζουμε να είναι ο τελευταίος.
