Να πεθάνει το σκυλί του γείτονα;

• Το προηγούμενο βράδυ η αστυνομία έσπασε στο ξύλο έναν άστεγο που κοιμόνταν στα σκαλιά της οικοδομής. Εγώ μαλάκας είμαι που πληρώνω ενοίκιο;
•  Επιτέλους έκοψε η ΔΕΗ το ρεύμα της κωλόγριας του 1ου. Εμείς δηλαδή είμαστε τα κορόιδα που στερούμαστε χίλια δυο για να πληρώνουμε τα κερατιάτικα της ΔΕΗ;
• Μια γνωστή μου πέρασε στο δήμο με τετράμηνη σύμβαση. Μου εκμυστηρεύτηκε πως έγινε κάποιο λάθος στον ΑΣΕΠ με τα χαρτιά και μάλλον στάθηκε τυχερή. Έκανα αμέσως ένσταση με αποτέλεσμα να χάσει τελικά τη θέση.

• Η τράπεζα πήρε το σπίτι του γείτονα. Να μένει στους δρόμους όποιος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
• Μία γυναίκα στο σούπερ μάρκετ έκρυψε ένα βούτυρο κάτω απ’ το παλτό της. Κατευθείαν ειδοποίησα την ασφάλεια του καταστήματος γιατί δεν είμαι κορόιδο να πληρώνω τους λογαριασμούς μου αντί να κλέβω.
• Στη δουλειά θα αντικαταστήσουν 100 εργάτες με ρομπότ. Καιρός ήταν να πάρουν πόδι οι αμόρφωτοι λεχρίτες που κάθε λίγο και λιγάκι απειλούσαν με απεργία.
• Ο σκατόγερος  στον τρίτο επιτέλους ψόφησε. Εξακόσια ολόκληρα ευρώ σύνταξη έπαιρνε  απ’ το κράτος και εγώ νέος άνεργος με όνειρα και μηδέν εισοδήματα.
• Με απέλυσαν χτες ύστερα από χρόνια σκληρής εργασίας. Ο γείτονας μου έχει ακόμα δουλειά έστω και κακοπληρωμένη. Έριξα φόλα στο κοπρόσκυλο του.
• Αγάααααπη σου έχω σπουδαία νέα. Σήμερα στη δουλειά μας ανακοίνωσαν πως ο βασικός μας ανταγωνιστής έβαλε λουκέτο και άφησε 200 εργαζόμενους στο δρόμο. Θα πάρουμε σύντομα το μερίδιό του στην αγορά. Δεν είναι φοβερά τα νέα;

Αυτός είναι ο «κοινωνικός αυτοματισμός». Στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου, τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Κι όλοι μαζί συντηρούμε το σύστημα να μακροημερεύει. Εμείς κατεβαίνουμε όλο και πιο χαμηλά στο πηγάδι που δεν έχει πάτο. Το συναντάμαι να αναφέρεται και ως «διαίρει και βασίλευε». Το ίδιο είναι. Το έχουμε ακούσει και ως «ο θάνατός σου η ζωή μου». Το ίδιο σημαίνει. Οδηγεί με ακρίβεια στο ακρότερο σημείο της ανθρώπινης κατάπτωσης. Στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Απότοκό της η κοινωνική απομόνωση. Κι ύστερα η δεδομένη διαχειρισιμότητά μας. Οπότε μας απομένει η ανάθεση και η λατρεία του «αντιπροσώπου». Ο Περικλής στον «Επιτάφιό του» έγραφε ότι «η προσωπική ευημερία προϋποθέτει και τελεσφορεί μέσα από την ευημερία της πόλεως», εννοώντας μια πόλη (κοινωνία) της ισονομίας, της δικαιοσύνης, και της αλληλεγγύης, ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την προσωπική ευημερία.

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα; Αύριο καλούμαστε στις κάλπες να επιλέξουμε. Τι; Ποιο είναι το διακύβευμα; Ποιο είναι το κριτήριο; Μπορούμε να έχουμε την ίδια επιλογή με τα αφεντικά και τους δυνάστες της ζωής μας; Έχουμε κοινά συμφέροντα; Να πεθάνει το σκυλί του γείτονα; Και λοιπόν;

Άκις Ξενάκις

Μέρος του σημειώματος αντλήθηκε από εδώ:https://denplirono.wordpress.com