ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σαν σήμερα… Σαν σήμερα γεννήθηκε, σαν σήμερα πέθανε, σαν σήμερα αντισταθήκαμε, σαν σήμερα νικήσαμε, σαν σήμερα ήταν, … αλλά σήμερα είναι αλλιώς. Σήμερα είμαστε νικημένοι, δειλοί και άβουλοι συνάμα. «Σαν σήμερα» λέμε και γράφουμε για να ξεχάσουμε (;) τη πραγματική τη σημερινή τη φτώχεια. Την έλλειψη της δυναμικής των οραμάτων που υποσκάπτουμε παραδομένοι στο «μοιραίο», τη φτώχεια των αγώνων, τη φτώχεια των διεκδικήσεων, τη φτώχεια των κινημάτων της κοινωνίας, κι ακόμα περισσότερα της εργαζόμενης της τάξης, της ανεργίας και της νεολαίας. Την κοινωνική τη φτώχεια που απότοκο της είναι κι η φτώχεια στη καθημερινότητα των αναγκών. Των αναγκών που μας επιβάλλουν να ζούμε «ακινδύνως» και με «ασφάλεια» στα όρια της επιβίωσης, που σήμερα κι αυτή αμφισβητείται –  αποδεχόμενοι κάθε εξευτελισμό, ηττημένοι κι αδιάφοροι για το διπλανό ενίοτε που κρεμάστηκε από ένα σκοινί γιατί δεν άντεξε τη πίεση.

Η ανέξοδη ελπίδα οδήγησε στην αγανάκτηση κι  η ανάθεση ως ακριβής μαθηματικός υπολογισμός στο ξεπούλημα. Αν πέσει και στα κουτουρού μια ντουφεκιά, λέμε κι αυτό είναι κάτι, αλλά αυτό μπορεί ακόμα και  να μας επιτρέπεται. Μέχρι να γονατίσουμε εντελώς και απολύτως Ο φασισμός της καπιταλιστικής λαίλαπας έρχεται να ισοπεδώσει τη ζωή.

Οι ήρωες ήταν στο παρελθόν. Εμείς είμαστε το μέλλον; Το μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί να είναι μια κοινωνία χωρίς πολλούς καθημερινούς ήρωες και μπορεί μια κοινωνία να πάει μπροστά χωρίς να παράγει κάθε μέρα όλο και περισσότερους ήρωες; Μπορεί η τάξη που όλα τα παράγει να θρέφεται με ψίχουλα και να λιμοκτονεί; Μπoρεί αυτή η τάξη να θρέψει την πείνα και να παρηγορήσει τον κατατρεγμό της με την αναπόληση;

Αντί να αναπολούμε την ιστορία ας αρχίσουμε να γράφουμε τη δική μας. Έτσι που στο μέλλον να λένε, κεί που τὰ ‘σκιαζε ‘όλα  η κρίση και τα πλάκωνε η σκλαβιά, ύψωσε ο λαός το μπόι κι άναψε η πυρκαγιά.

Το παρελθόν δικαιώνεται όταν το μέλλον το ξεπερνάει. Αλλιώς οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα κάθε φορά  που τους αναφέρουμε, παραιτημένοι εμείς, από το μέλλον που οφείλουμε να ορίσουμε και να καθορίσουμε, αποφασιστικά, χωρίς καμία υποχώρηση και κανένα συμψηφισμό, τσακίζοντας το φασισμό και τα κοινωνικά συστήματα της ανθρώπινης δουλείας που τον αναπαράγουν καθημερινά.

Αντί να αναπολούμε την ιστορία ας αρχίσουμε να γράφουμε τη δική μας.

ΑΚΙΣ ΞΕΝΑΚΙΣ