Να ανοίξουμε νέους δρόμους για την κοινωνική μας απελευθέρωση

Για τη διάχυση των απεργιακών αγώνων και όχι μόνο – κείμενο συμβολής με αφορμή την απεργία της 12ης Νοέμβρη – 

Όσο διεκδικητικοί κι αν υπήρξαμε στο παρελθόν, όσο και αν τους αναγκάσαμε να πληρώσουν από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν ξεχνάμε ότι ως εργατική τάξη παραμένουμε μια τάξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Είμαστε ο ένας από τους δύο πόλους της καπιταλιστικής σχέσης. Και μ’ αυτήν τη σχέση πρέπει να τελειώνουμε. Τώρα βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Ήμασταν κάτι, δεν είμαστε τίποτα. Αν ξαναγίνουμε κάτι καλύτερο, ίσως αυτή τη φορά ανοίξουμε το δρόμο για να γίνουμε το παν.

Η πολιτική της «κρίσης του χρέους», που αποσκοπούσε στην εξασφάλιση των τοκογλύφων δανειστών από ένα πιθανό μορατόριουμ πληρωμών, συνοδεύτηκε από την πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης». Αυτό που προπαγανδίστηκε στις αρχές του 2010 ως «εκβιασμός των δανειστών» ήταν η συνειδητή προσπάθεια του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης υπέρ του κεφαλαίου.

Οι μονόφθαλμοι, λέει μια παροιμία, βασιλεύουν στους τυφλούς. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρους απατεώνες που παρουσιάζονται ως «φίλοι του λαού».

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Κατ’ αρχήν να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Όσοι απεργούμε σήμερα δεν είμαστε «αθώα θύματα». Δεν υπάρχουν εξ ορισμού αθώοι. Αυτό μπορεί να ακούγεται παράξενο: «Ώστε έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», ότι «όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις έπρεπε να τις είχαμε κάνει πριν έρθουν οι δανειστές» και ότι «καταναλώναμε περισσότερα απ’ όσα παράγαμε»». Καμία σχέση! Ακριβώς το αντίθετο: Η εργατική τάξη παράγει περισσότερα απ’ όσα καταναλώνει. Πολύ τους φάγαμε στη μάπα, κι αυτούς και το κωλοσύστημα. Αναπόφευκτα όμως έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας γιατί

– ως δάσκαλοι εξακολουθούμε να τραβάμε τα παιδιά στις εθνικές παρελάσεις και να παίζουμε το παιχνίδι της ιδεολογικής καθοδήγησης αυτών που αύριο θα γίνουν κρέας για τα κανόνια και για τις επιχειρήσεις

– ως γιατροί επιδιορθώνουμε την εργατική τους δύναμη για να ξαναγυρίσουν στο μεροκάματο

– ως «παραγωγικοί εργάτες» χτίζουμε τα στρατόπεδα και φτιάχνουμε τα συρματοπλέγματα που θα εγκλωβίσουν τα ταξικά αδέλφια μας που περισσεύουν

– ως οδηγοί κυκλοφορούμε τα εμπορεύματα και πραγματοποιούμε την υπεραξία που κάποιοι άλλοι παρήγαν κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις υγρούς τοίχους εργοστασίων

– ως πληροφορικάριοι φτιάχνουμε τα προγράμματα που καταγράφουν ηλεκτρονικά όλες τις δραστηριότητες των σχολείων, των νοσοκομείων, των δρόμων ώστε να ξέρει η εξουσία ποιους θα βγάλει «υπεράριθμους», «διαθέσιμους», «κινητικούς» ή «προβοκάτορες»

– ως εργαζόμενοι, άνεργοι, σπουδαστές, μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχοι έχουμε αποδεχτεί και εσωτερικεύσει τον κατακερματισμό που επιβαλλει ο κλαδικός και θεσμικός συνδικαλισμός.

Είμαστε αναγκασμένοι να αμυνθούμε και να διεκδικήσουμε από την αρχή τα μόνα πράγματα που αποτελούν τη δύναμή μας: τη μεταξύ μας αλληλεγγύη, το μεροκάματο, τον μισθό, τη σύνταξη. Τον άμεσο και τον κοινωνικό μισθό (υγεία, παιδεία, επιδόματα ανεργίας κλπ).

Πρέπει να διεκδικήσουμε τη στήριξη του ενός πάνω στον άλλο, την κοινωνικότητά μας, που αλλοτριώθηκε μέσα στις συνδικαλιστικές συντεχνίες, τα κόμματα, τις σέχτες, τους μίζερους ατομικισμούς και τους ναούς της παραγωγής και της κατανάλωσης. Ο κατακερματισμός μας είναι η σημαντικότερη αιτία της ήττας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Η καθημερινή ζωή του κάθε εργαζόμενου-άνεργου-συνταξιούχου έχει γίνει μια διαρκής σύγκρουση με το γειτονικό του εργαζόμενο-άνεργο-συνταξιούχο. Μόνο κατά τη σύγκρουση με τον κοινό εχθρό ξεπερνιέται αυτός ο κατακερματισμός.

Το παραπάνω κείμενο συντάχθηκε με την αντιγραφή τμημάτων Προκήρυξης της Συλλογικότητας καθηγητών, δασκάλων, ανέργων και αλληλέγγυων που μοιράστηκε στις πορείες και σε συνελεύσεις εκπαιδευτικών το 2013. Εξαιρετικά προφητικό και επίκαιρο βάζει τα ζητήματα και τα καθήκοντα πάλης του εργατικού-λαϊκού κινήματος με την οπτική των «από τα κάτω» ανοίγοντας τους νέους δρόμους σκέψης και οργάνωσης για τους αγώνες της κοινωνικής απελευθέρωσης που οφείλουμε να αναπτύξουμε από την αρχή.

Εδώ θα το βρείτε ολόκληρο – http://efimeridadrasi.blogspot.gr

Γι’ αυτό στηρίζουμε την απεργία στις 12 του Νοέμβρη και όλες τις υπόλοιπες που θα ακολουθήσουν.