Σε τοίχο έπεσε η κυβέρνηση που δεν ήθελε ρήξη. Μνημόνιο θανάτου με μέτρα κοντά στα 14 δισ.€ αντί των 12 που απέρριψε το δημοψήφισμα απαίτησαν οι «εταίροι» από τον Αλ. Τσίπρα και τη διαπραγματευτική κυβερνητική ομάδα. Ο Πρωθυπουργός στις δηλώσεις του από την άλλη προσπάθησε να φανεί αισιόδοξος και δήλωσε ότι βλέπει πάλι « συμφωνία» που μετατίθεται για την επόμενη σύνοδο κορυφής.
Το Grexit βρίσκεται προ των πυλών. Ενδεχομένως να έχει σχεδιαστεί η «βελούδινη εκδοχή του», όπως γράφεται σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και μέσα. Να δοθεί δηλ. ένα δάνειο 30-35δις.€ και να υιοθετήσει η Ελλάδα ένα παράλληλο νόμισμα κλειδωμένο με την ισοτιμία του Ευρώ.
Οι «εταίροι» είναι προφανές ότι δεν υποχωρούν, αλλά η κυβέρνηση από την άλλη δεν είχε, δεν έχει και δεν δείχνει ότι σκέφτεται ακόμα και την ύστατη ώρα ένα Σχέδιο Β’. Η εμμονή της στην «ευρωπαϊκή προοπτική» έχει προσλάβει χαρακτήρα «ψυχασθένειας».
Μπορεί όμως να χαρακτηριστεί με όρους ψυχιατρικής η πολιτική; Ποια συμφέροντα είναι αυτά που δεν επιτρέπουν στη κυβέρνηση να «τραβήξει τη πρίζα»; Μπορεί η κυβέρνηση να πετάξει μετά το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος και την Εντολή του λαού με το βροντερό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στα σκουπίδια;
Ακόμα και εάν υπάρχουν, που υπάρχουν, πολιτικές ομάδες μέσα στη κυβέρνηση που επιδιώκουν με κάθε τίμημα παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το Ευρώ, η κυβέρνηση μετά και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να διαχειριστεί το «συμβόλαιο θανάτου» που της προτείνουν οι δανειστές.
Επιτέλους έχουν την υποχρέωση να τερματίσουν αυτή τη βασανιστική ομηρία για τον Ελληνικό λαό και να επιλέξουν τη ρήξη αντί της μακρόχρονης εξαθλίωσης και της υποτέλειας που απαίτησαν σήμερα οι εταίροι. Οι καιροί δεν περιμένουν.