Τι απέρριψε ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα το ξέρει. Απέρριψε τη πρόταση άμεσης και κυριολεκτικής φτωχοποίησής του. Απέρριψε μνημόνια και λιτότητα. Έδωσε μια καθαρή εντολή ρήξης με τις πολιτικές που πέντε χρόνια μας έχουν ισοπεδώσει.
Εχθές η κυβέρνηση αποδέχτηκε ως ομοτράπεζους τους αρχηγούς του μνημονιακού στρατόπεδου, στραπατσαρισμένους και ηττημένους, για να εξασφαλίσει την «εθνική ενότητα» στη συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
Ποια «εθνική ενότητα» μπορεί να εξασφαλιστεί μεταξύ της κυβέρνησης, της πρώτης φοράς αριστερά που νοιάζεται για λαϊκά συμφέροντα και του πολιτικού προσωπικού τραπεζιτών, βιομηχάνων, «εθνικών» εργολάβων;
Όταν ζητήθηκε προχθές η ψήφος του λαού το ερώτημα ήταν ξεκάθαρο και όλοι κατάφεραν να πληροφορηθούν το περιεχόμενο των προτάσεων που έμελλε να απορριφθούν.
Από τη χθεσινή σύσκεψη πρέπει να αρκεστούμε σε μια «φιλολογική» προσέγγιση περί του τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση και να αναμένουμε.
Τα σημεία:
- Την επαρκή κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας
- Την ύπαρξη εμπροσθοβαρούς αναπτυξιακού προγράμματος
- Την δέσμευση για έναρξη ουσιαστικής συζήτησης για το χρέος
Σε αυτά τα σημεία διαπιστώθηκε συναίνεση (τυχαίο;) όλων των ομοτράπεζων και σήμερα ο Πρωθυπουργός οδεύει προς νέα διαπραγμάτευση.
Οι τραπεζίτες περιμένουν ανακεφαλαίωση… Οι βιομήχανοι και οι «επενδυτές» κεφάλαια για την ανάπτυξή τους. Εμείς;