Merry Socialist xmas 2016

Το «μακρινό» 2008 που ξέσπασε η κρίση, έμεινε πίσω μας … Τι να θυμηθούμε; Τη δολοφονία του Αλέξη; Του Παύλου αργότερα; Πέρασε καιρός. Οι φασίστες δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και αλωνίζουν. Εκατοντάδες Αλέξηδες πνίγηκαν από τότε μέχρι σήμερα στα παγωμένα νερά του Αιγαίου κι όσοι τα κατάφεραν να φτάσουν στην ξηρά παγώνουν στα «φιλόξενα» αντίσκηνα των στρατοπέδων συγκέντρωσης ή καίγονται στους «σοσιαλιστικούς  καταυλισμούς» – τι τραγική ειρωνεία – του άλλου Αλέξη, του ροζ κομαντάντε …

Τα αίτια εκείνης της κρίσης του 2008 που ξέσπαγε παγκόσμια «έμειναν πίσω». Αγώνες, θυσίες, αυτοκτονίες, απολύσεις, παρμένα σπίτια, χιλιάδες έτοιμα να παραδοθούν στα κοράκια, κομμένα ρεύματα, ζωές ρημαδιά. Τώρα στα χρόνια του 3ου μνημόνιου που περνάνε για να δώσουν τη θέση τους στο 4ο που έρχεται «όλα είναι αλλιώς»:

Οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, όσοι εργάζονται παίζουν καθημερινά με το θάνατο που τους επιφυλάσσει η ασυδοσία των αφεντικών που μεγαλώνει, οι πλειστηριασμοί δίνουν και παίρνουν, τα κοράκια καραδοκούν ασύδοτα, οι σαράφηδες πλουτίζουν, το ξεπούλημα φτάνει μέχρι και την τελευταία πέτρα, το φορολογικό ξεζούμισμα ατελείωτο, οι συνταξιούχοι μετράνε τα ψίχουλα στα παγωμένα χέρια τους – μαύρα Χριστούγεννα λένε, μαύρα σαν καλιακούδα.

Τώρα δεν έχει «ταραχές» και «δεν πληρώνω». Πληρώνω, πληρώνεις, πληρώνουμε, ή χρωστάμε και παγώνουμε. Τι πληρώνουμε;;; Πληρώνουμε περισσότερο εκείνα τα ανάθεμα στους «μπαχαλάκηδες» που χάλαγαν την εορταστική ατμόσφαιρα της Αθήνας του 2008 πυρπολώντας το στολισμένο δέντρο στο Σύνταγμα, αυτούς τους «προβοκάτορες» που χάλαγαν «τη γιορτή»  της αγοράς και της αποχαύνωσης, αυτούς τους προφήτες της «ισοπέδωσης» που ερχότανε. Πληρώνουμε τις αυταπάτες μας. Πληρώνουμε το μικροαστισμό μας. Πληρώνουμε την αδυναμία μας να κάψουμε όλα τα στολίδια της ψεύτικης γιορτής, πληρώνουμε την αδυναμία της υπέρβασης που είναι ιστορικά και καθοριστικά αναγκαία.  Οκτώ χρόνια μετά και συνεχίζουμε να στολίζουμε δέντρα …

Αυτά πληρώνει και η εναπομείνασα εκτός κυβέρνησης καθημαγμένη (και καθεστωτική) αριστερά. Το φόβο που έδειξε στις εξεγέρσεις του χτες και τη «νομιμότητα»  που επιδιώκει ενίοτε αυταπατώμενη με τις κάλπες, μπροστά τις εξεγέρσεις του αύριο που εκκολάπτονται.

Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει Κεμάλ; Θα αλλάξει δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, τα στολίδια και τα πολύχρωμα λαμπιόνια με τις ευχές καρμπόν δεν γίνεται να κρύψουν άλλο την παγωμένη καθημερινότητα, ούτε να προστατέψουν την εύθραυστη «ειρήνη». Ο πόλεμος είναι προ των πυλών …

Άκις Ξενάκις