Κι αν χιονίζει και αν βρέχει ο μικροαστός αντέχει …

Κάποιοι κοιμούνται ανήσυχα, ξυπνάνε και παλεύουν τη κάθε μέρα, οραματίζονται ένα μέλλον καλύτερο και κοινό για όλους, συναντιούνται στους δρόμους, αγωνίζονται, μοιράζονται, πορεύονται μαζί.

Κάποιοι άλλοι σηκώνονται από το καναπέ τρομαγμένοι νυχτιάτικα από τους καναλοκαρχαρίες και τρέχουν στα ΑΤΜ να περισώσουν τη προσχηματική ζωούλα τους για λίγες μέρες ακόμη ελπίζοντας πως κάποιος καλός θεός θα βάλει το χέρι του γι’ αυτούς τους ήσυχους, νομοταγείς και θρησκευόμενους νοικοκυραίους που διαχρονικά κρώζουν ωσαννά στους «σωτήρες» επι γης.

Οι δρόμοι φτώχυναν από διαδηλωτές, αυτή είναι η αλήθεια, αλλά μόνοι δεν έμειναν όλες αυτές τις μέρες της άγριας τρομοκράτησης του κόσμου. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη πολλοί ρομαντικοί που κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια, που δεν λένε ναι και σκύβουν το κεφάλι, που λένε όχι και το εννοούν. Σε όλη τη ζωή τους. Ανυπόταχτοι, ανυπάκουοι, «απροσάρμοστοι».

Ενώ οι άλλοι, οι καναπεδάτοι, οι φρόνιμοι, «οι νοικοκυραίοι», αρκούνται στη γνωριμία και το μέσον, ψάχνουν την ευκαιρία και την αρπαχτή, τρέχουν να δηλώσουν υπακοή και προσήλωση στην εκάστοτε εξουσία.

Μια κοινωνία, δύο κόσμοι. Κι απέναντι οι καρχαρίες. Οι «επενδυτές», οι κεφαλαιούχοι, οι τραπεζίτες, οι αγορές και το πολιτικό τους προσωπικό. Λίγοι αλλά ισχυροί γιατί οι αντίπαλοι είναι μοιρασμένοι. Κάποιοι που μόνιμα αντιστέκονται κι οι άλλοι υποταγμένοι.

Ο ένας κόσμος πάλεψε και μοιράστηκε κατακτήσεις με τον άλλο. Ο άλλος αρκέστηκε να απολαμβάνει χωρίς να συμμετέχει. Μέχρι σήμερα. Τώρα όμως ήρθανε τα ζόρια. Η κρίση αυτή δεν είναι περαστική. Είναι ένας αντικοινωνικός οδοστρωτήρας που θέλει να τα ισοπεδώσει όλα.

Όσοι ξενυχτάνε απόψε, όπως κι εχθές και προχθές στις ατέλειωτες ουρές των τραπεζών φαντασμάτων με τα άδεια ΑΤΜ οφείλουν να αντιληφθούν ότι δεν φτάνουν πια οι προσευχές και περισσεύουν οι κατάρες. Το «θηρίο» είναι έξω από τη πόρτα τους και επιδιώκει να τους ξεσπιτώσει.

Ο καθένας μόνος του είναι εύκολο θήραμα. Τώρα δεν τη γλιτώνει. Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε το «θηρίο». Φτάνει να αποχωριστούμε το θλιβερό εγώ και να το αντικαταστήσουμε με το ανίκητο εμείς. Τότε μπορούμε να πούμε ή εμείς ή το θηρίο και να κερδίσουμε τη ζωή αντί να εκλιπαρούμε τρομαγμένοι την επιβίωση.

 Ακις Ξενάκις