«@kolastirio» το λένε και δεν είναι άλλο από το Νοσοκομείο για κολασμένους των φυλακών Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος». «Κολασμένοι» άνθρωποι που είχαν την τύχη να βρεθούν απέναντι στο σύστημα της αστικής νομιμότητας. Εγκληματίες χωρίς κανένα δικαίωμα αφού και το τεκμήριο της αθωότητας έχει καταρριφθεί μετά τον εγκλεισμό τους. Τα εγκλήματα τους διάφορα. Το «τιμωρό χέρι» του νόμου αδιάφορο γι’ αυτούς μέχρις εσχάτων.
Όσοι αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας κατά την περίοδο εγκλεισμού τους βρίσκονται σε τρισχειρότερη θέση από κάθε «ελεύθερο» και οικονομικά αδύνατο πολίτη. Εάν αναλογιστούμε πόσο δύσκολη, δαπανηρή, περιορισμένη ή χρονικά λόγω καθυστέρησης επικίνδυνη είναι η πρόσβαση στο σύστημα υγείας έξω, στην «ελεύθερη» κοινωνία μας, τότε μπορούμε έστω ακροθιγώς να αντιληφθούμε όσα μπορεί να αντιμετωπίζει μέσα, στης φυλακής τα σίδερα, ένας ασθενής κρατούμενος.
«Κάθε μήνα ένας νεκρός», φωνάζουν μέσα από το@kolastirio, αλλά ποιος να ακούσει.
Τα σκόρπια δημοσιεύματα και οι αναφορές στα social media συντηρούν αναιμικά την ευαισθησία των έξω, αλλά δυστυχώς, καμία πολιτική συλλογικότητα της αριστεράς δεν έχει δώσει δύναμη στα αιτήματα των «κολασμένων» που δεν έχουν καμία άλλη δυνατότητα και δύναμη να τα στηρίξουν κλειδωμένοι στα σιδερένια κλουβιά. Της Αριστεράς δυστυχώς, στη χώρα που έζησε τις μεγαλύτερες διώξεις, φυλακίσεις, βασανισμούς, εκτελέσεις. Της Αριστεράς που έχει μνήμες και ξέρει. Εξαίρεση κάποιες συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου που έχουν πάρει τη σκυτάλη αφού έχουν και στις μέρες της «άπλετης δημοκρατίας της αγοράς» συντρόφους τους κρατούμενους και ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει εγκλεισμός και διαρκής βασανισμός.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ
1. Άμεση στελέχωση του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού με επαρκές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, πράγμα που μπορεί να γίνει με ελάχιστο κόστος αν αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα μέσα (π.χ. εθελοντισμός). Να συμπληρωθούν επειγόντως οι υποδομές του σε εξοπλισμό και ασθενοφόρο σε 24ωρη βάση.
2. Να γίνει άμεση μετεγκατάσταση του Ν.Κ.Κ. σε κάποιο από τα νοσοκομεία που έχουν κλείσει, με προδιαγραφές του Ε.Σ.Υ και η ένταξη σε αυτό. Το υφιστάμενο κτίριο, αφού εξοπλιστεί καταλλήλως, να χρησιμοποιείται ως αναρρωτήριο και μονάδα βραχείας νοσηλείας.
3. Αφού κατά τις διατάξεις του Νόμου (Σωφρονιστικός Κώδικας κλπ.) όλα τα δημόσια νοσοκομεία είναι και νοσοκομεία κρατουμένων, να υποχρεωθούν στην διαρκή νοσηλεία των βαριών και χρόνιων περιπτώσεων, για να μην στοιβάζονται όλοι οι βαριά ασθενείς στο Ν.Κ.Κ., όπου δεν μπορεί να τους παρασχεθεί καμία βοήθεια και βιώνουν την αθλιότητα και την εγκατάλειψή τους.
4. Για τον τελικό υπολογισμό του ποσοστού αναπηρίας των κρατουμένων και την υπαγωγή τους στις διατάξεις των άρθρων 105 επ του Ποινικού Κώδικα να ισχύει και να εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 28, παρ. 5 Α Ν 1846/1951, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τις διατάξεις των άρθρων 27, Ν 1902/1990 και 12, Ν 1976/ 1991, για την πλασματική προσαύξηση του ποσοστού αναπηρίας μέχρι 17 ποσοστιαίες μονάδες.
Να σημειωθεί ότι η διάταξη αυτή θα έπρεπε να εφαρμόζεται αυτεπάγγελτα από τα δικαστήρια χωρίς να χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση, όπως επισημαίνει και ο συνήγορος του πολίτη σε γνωμοδότησή του, αλλά οι δικαστικοί το αρνούνται!
5. Οι ασθενείς κρατούμενοι (πολύ περισσότερο οι νοσηλευόμενοι) να έχουν την δυνατότητα της υφ’ όρων απόλυσης με ηλεκτρονική επιτήρηση («βραχιολάκι») με τους ίδιους όρους, εφόσον έχουν ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50%.
6. Οι ασθενείς κρατούμενοι με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50% που νοσηλεύονται στο Ν.Κ.Κ και εκτίουν ποινή μεγαλύτερη της δεκαετούς κάθειρξης, να απολύονται με όρους εφόσον συμπληρώνουν το 1/3 της ποινής τους με οποιονδήποτε τρόπο.
7. Κρατούμενοι που είχαν απολυθεί με το άρθρο 110 Α του Ποινικού Κώδικα, πριν την τροποποίησή του με το άρθρο 6 του Ν 4322/2015, αλλά η απόλυσή τους ανακλήθηκε για παραβίαση περιοριστικών όρων που πλέον, μετά την τροποποίηση που προαναφέρθηκε, δεν προβλέπονται και ως εκ τούτου συνεχίζουν να κρατούνται, να δικαιούνται να απολυθούν εκ νέου με διάταξη του εισαγγελέα. Να ακυρωθούν οι ανακλήσεις των απολύσεων.
8. Να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί με κοινή υπουργική απόφαση το άρθρου 23 του Ν 4356/2015. Το συγκεκριμένο άρθρο άνοιξε το παράθυρο στην δικαστική αυθαιρεσία και ακύρωσε στην πράξη της ευεργετικές διατάξεις του Ν 4322, με αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές.