«Κάθε καρδιά είναι ένας επαναστατικός πυρήνας»

«Έζησα μια ολόκληρη ζωή και διδάχτηκα πολλά από όσους πέρασαν από τη ζωή μου. Με βάση όσα διδάχτηκα, έκανα μια επιλογή. Γνώρισα την αλήθεια ή τις αλήθειες και με τη διαλεκτική της ζωής, πέρασα στον πόλο της αντίστασης. Γνωρίζω ότι συχνά σας άφησα στη μέση του δρόμου, ενίοτε σας φέρθηκα απότομα και σας στενοχώρησα. Συγχωρήστε με για μια τελευταία φορά.

[…] Πήρα το δρόμο αυτό όχι για χάρη κάποιας υψηλής πίστης: απλά θέλησα, μαζί με καθημερινούς ανθρώπους σαν εμένα, να μαγέψω τη ζωή, αυτόν τον άχαρο και πραγματοποιημένο κόσμο.

Έμαθα ότι οι αντιφάσεις μου δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν, παρά μόνο να οργανωθούν πολιτικά και να κοινωνικοποιηθούν σε ένα ανώτερο επίπεδο, διότι αφορούν συλλογικά και κοινωνικά προβλήματα. Αυτό το σημείο είναι και το κοντινότερο που έφτασα ποτέ στην Αλήθεια.

[…] Κατάλαβα ότι, όποιο πρόβλημα κι αν εμφανιστεί στη ζωή μας, κρύβει ένα όφελος. Είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία που προσφέρεται για τη διαμόρφωση του κάθε ανθρώπου. Μόνη μου έγνοια ήταν να μην μεγαλώσω ποτέ, να μην γίνω ποτέ κομμάτι του κόσμου των μεγάλων, με άλλα λόγια να μείνω πάντα παιδί… […] να μην χρειαστεί να μεγαλώσω. Τίποτα δεν θα μπορούσε να με ευχαριστήσει πιότερο απ’ αυτό.» 

Το τελευταίο γράμμα του Νεζάτ | Ποιος ήταν ο Σούφι Νεζάτ Αγκιρνασλί

Ο Σούφι Νεζάτ Αγκιρνασλί γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1984. Τούρκος από το Αϊδίνι, μεγάλωσε στη Γερμανία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο η οικογένειά του. Στη Γερμανία συγκέντρωσε διώξεις και συλλήψεις στα φοιτητικά του χρόνια. Απόκτησε πτυχίο κοινωνιολογίας και συνέχισε τις δράσεις του στο μαζικό κίνημα. Λίγους μηνες πριν τα 30 του χρόνια, διέσχισε παράνομα τα τουρκοσυριακά σύνορα και κατατάχθηκε εθελοντής στις κουρδικές Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) του Κομπάνι. Γιόρτασε τα γενέθλια του πολεμώντας και δύο βδομάδες αργότερα, στις 5 Οκτωβρίου 1984 έπεσε στη μάχη. Οι Τούρκοι σύντροφοι του δημοσιοποίησαν μέρος από το γράμμα που άφησε πίσω του πριν φύγει για το Κομπάνι, έχοντας αποφασίσει να ορίσει ο ίδιος τη μοίρα του.