inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Ναντέζντα Κένιτς: η 20χρονη πολιτοφύλακας του Ντονμπάς –
Σας παρουσιάζουμε τμήματα της συνέντευξης που παραχώρησε η 20χρονη Ναντέζντα Κένιτς, πολιτοφύλακας στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, στον Αλεξέι Άλμπου (στέλεχος της ουκρανικής αριστερής οργάνωσης Μποροτμπά). Η Ναντέζντα είναι γέννημα θρέμμα της εργατούπολης Ποπάσναγια του Λουγκάνσκ.
Αλεξέι Άλμπου: Νάντια, πες μας πώς μπήκες στην πολιτοφυλακή;
Ναντέζντα Κένιτς: Στην πολιτοφυλακή ήρθα τον περασμένο Απρίλη, όταν το καθεστώς του Κιέβου έστειλε τις ειδικές δυνάμεις Άλφα στις πόλεις και τα χωριά μας. Άρχισα να βοηθάω ενεργά τους ανθρώπους που υπερασπίζονταν το Ντονμπάς. Η ίδια πήρα τα όπλα στις 23 Μάη του 2014 στην πόλη Σεβεροντονιέτσκ. Μπήκα στην ταξιαρχία του Πάβελ Λεονίντοβιτς Ντρέμοφ (σημ: δολοφονήθηκε πρόσφατα).
- Άλμπου: Και τι σε ώθησε να μπεις στον πόλεμο; Στην τελική πολλοί συνομήλικοί σου και φίλοι εγκατέλειψαν τις εμπόλεμες ζώνες…
Ναντέζντα: Συνέβη έτσι ώστε η Ποπάσναγια παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Ουκρόπ (υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τους Ουκρανούς εθνικιστές) κι οι ενεργοί ακτιβιστές του Αντι-Μαϊντάν κηρύχθηκαν καταζητούμενοι, συμπεριλαμβανομένης κι εμού. Εξ αρχής δεχόμουν απειλές από Ουκρανούς εθνικιστές ότι θα σκότωναν την οικογένειά μου, ότι θα κάνουν την αδερφή μου στιφάδο…ξέρετε, είδατε όλοι τι συνέβη στο Σλαβιάνσκ, το Κραματόρσκ και δεν θέλαμε να συμβεί το ίδιο και στην Ποπάσναγια. Έχω μια μικρή αδερφή και δεν ήθελα να κάθεται στο υπόγειο. Ήθελα να ζει ήσυχη στην πόλη της, να μπορεί να πάει άφοβα μία βόλτα στο δάσος, να μη φοβάται απ’ αυτές τις εκρήξεις, το σφύριγμα από τις σφαίρες… Έτσι, τα παιδιά μας ποτέ δεν είδαν αυτό που συνέβη στο Σλαβιάνσκ, στο Κραματόρσκ και στα άλλα θερμά σημεία εκείνη την περίοδο. Φυσικά εγώ δεν μπορούσα να συμβιβαστώ μ’ αυτό και πήρα τα όπλα. Απλά δεν μπορούσα να είμαι διαφορετική. Όλοι οι φίλοι μου, μου λένε ότι δεν τους προκαλεί έκπληξη που είμαι εδώ γιατί πάντα προσπαθώ να υπερασπίζομαι τους άλλους ανθρώπους, ότι έχω μια πολύ ισχυρή αίσθηση της δικαιοσύνης. Μάλλον έτσι είναι (χαμογελά).
Πραγματικά δυσανασχετώ που πολλοί άντρες έφυγαν από εδώ για την Κριμαία και άλλες περιοχές της Ρωσίας. Καταλαβαίνω να φεύγουν οι γυναίκες κι οι έφηβοι. Αλλά πολλοί έφηβοι είναι εδώ και μας βοηθάνε, ας πούμε στις επισκευές. Και πολλοί που μπορούσαν να πολεμήσουν, μας εγκατέλειψαν.
- Άλμπου: Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή που έζησες όσο υπηρετείς;
Ναντέζντα: Πόλη Περβομάισκ, αρχές του περασμένου Αυγούστου. Υπήρχαν ήδη μάχες μέσα στην πόλη, αυτοί είχαν μπει μέσα, είχαν καταστρέψει τις τεχνικές υποδομές και στους ψηλούς ορόφους είχαν εγκατασταθεί οι σνάιπερς τους. Εμείς ήρθαμε, χωριστήκαμε, κατανεμηθήκαμε σε όλες τις κατευθύνσεις. Άλλος στο δάσος, άλλος στα κλαδιά, άλλος στο δρόμο… Κι εναντίον μας άρχισαν να χτυπούν οι σνάιπερς. Ακριβώς τότε μου δώρισαν ένα κράνος αλλά εγώ το επέστρεψα γιατί οι περισσότεροι έκαναν το ίδιο. Κι όταν άρχισαν να μας πυροβολούν εγώ έπεσα κάτω από έναν κορμό δέντρου και προσπάθησα να κρυφτώ. Έκρυβα το κεφάλι μου πίσω από ένα κλαδί. Και τότε σφύριξε μια σφαίρα, χτύπησε το κλαδί πίσω απ’ το οποίο προσπαθούσα να κρυφτώ και ένα κομμάτι από κλαδιά μου γρατζούνισαν τη μύτη. Σ’ εκείνη ακριβώς τη στιγμή όλα γύρισαν ανάποδα μέσα μου. Συνειδητοποίησα ότι είχα άστρο. Ούτε οι βόμβες Grad ούτε οι άλλες βόμβες που έσκασαν δίπλα μου συγκρίνονται μ’ αυτήν τη στιγμή.Θα τη θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή.
- Άλμπου: Έχεις δει Ουκρανούς νεοναζί;
Ναντέζντα: Ναι πολλές φορές μέσα απ’ τη διόπτρα μου (γέλια). Μπορώ να σας διηγηθώ για τον πρώτο. Παρακολουθούσαμε μία ομάδα που φωτογραφίζονταν με τα όπλα τους και μια σημαία που είχε έναν φασιστικό σταυρό. Εκείνη τη στιγμή πληγώθηκα τόσο πολύ για τον προπάππου μου, ο οποίος δολοφονήθηκε απ’ τους φασίστες, που γρήγορα τον έστειλα στην Βαλχάλα (μυθικός τόπος της θρησκείας των Βίκινγκς όπου πηγαίνουν οι ένδοξοι νεκροί πολεμιστές και χρησιμοποιείται και από τους ναζί στη «μυθολογία» τους). Πολλοί λένε ότι θα με τυραννούν τύψεις ή ότι μπορεί να έβλεπα έναν νεκρό Ναζί στον ύπνο μου. Τίποτε απ’ αυτά δε μου συνέβη. Δεν μετανιώνω ούτε ένα γραμμάριο. Καλός ναζί είναι ο νεκρός ναζί.
- Άλμπου: Και τι θα θέλατε να πείτε στις ουκρανικές Αρχές;
Ναντέζντα: Σταματήστε να σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας. Υπάρχουν άνθρωποι. Αρκετά γεμίσατε τις τσέπες σας με χρήματα απ’ τον πόλεμο! Ξέρετε, όπως λένε, δεν μπορεί να οικοδομηθεί ευτυχία πάνω στη δυστυχία του άλλου. Όλοι κατανοούμε ότι ο πόλεμος σημαίνει, πολλά χρήματα. Από τις ζωές μας βγάζουν εκατομμύρια!
- Άλμπου: Τι θα ήθελες να πεις στους Ουκρόπ που πολεμάνε απ’ την άλλη πλευρά;
Ναντέζντα: Αν είναι επιστρατευμένοι, τότε το καταλαβαίνουμε, τους έστειλαν δεν ήρθαν μόνοι τους. Όμως παρ’ όλα αυτά εγώ πιστεύω ότι ο καθένας τους έχει μία επιλογή: να παραμείνει σκλάβος ή να καλοσκεφτεί τί συμβαίνει. Αν δεν συμφωνούν με το κυβερνών καθεστώς της Ουκρανίας μπορούν να σταθούν ώμο με ώμο μ’ εμάς. Παρεμπιπτόντως πολλοί εξ αυτών αντιλαμβάνονται την κατάσταση κι έρχονται μαζί μας. Δεν μπορώ να πω μαζικά αλλά υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις.
- Άλμπου: Και για ποιο σκοπό πολεμάς εσύ;
Ναντέζντα: Για την οικογένειά μου, για το πατρικό μου σπίτι, για την πόλη μου, για την ελευθερία, για μία νέα χώρα.
- Άλμπου: Και τι θα ‘θελες να δεις να γίνεται μετά τη νίκη;
Ναντέζντα: Να γίνουν όλα όπως πριν.
- Άλμπου: Όπως πριν; Αυτό σημαίνει όπως επί Γιανουκόβιτς, όπως επί ΕΣΣΔ ή όπως επί τσαρικής Ρωσίας;
Ναντέζντα: Θα ‘θελα να υπήρχε ειρήνη, να υπήρχε τάξη, να υπήρχε δουλειά, να υπήρχε δυνατότητα αυτοπραγμάτωσης. Να υπήρχε η δυνατότητα όλοι οι νέοι να πάνε στο πανεπιστήμιο, να σπουδάσουν, να μπορούν όλοι οι συνταξιούχοι να παίρνουν κανονική σύνταξη, όχι πενταροδεκάρες.
- Άλμπου: Και πώς θα πρέπει να είναι αυτή η νέα χώρα;
Ναντέζντα: Θέλω να δω μια χώρα όπου όλοι θα έχουν ίσα δικαιώματα, όπου όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να κάνουν οικογένεια, να τη συντηρήσουν και να ζουν κανονικά. Μια χώρα όπου οι γέροι δεν θα σκαρφαλώνουν στις σωρούς από σκουπίδια κι οι νέοι δεν θα γίνονται μεθύστακες. Θα ήθελα η εξουσία στη χώρα να ανήκει στον λαό, σε έντιμους και αξιοπρεπείς ανθρώπους και όχι στους ολιγάρχες και τους κερδοσκόπους. Κι είμαι σίγουρη ότι αυτό θα γίνει.
