ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ انتفاضة

Αι, εσείς που περνάτε τα λόγια μας σαν εφήμερες λέξεις

πάρτε τ’ ονόματά σας, και φύγετε

απελευθερώστε το χρόνο μας από τις ώρες σας,

κλέψτε ό,τι μπορείτε από το γαλάζιο της θάλασσας

και της άμμου τις μνήμες

πάρτε όποιες εικόνες θέλετε,

για να καταλάβετε, αυτό που ποτέ σας δεν μπορείτε:

Πως μια πέτρα από το χώμα μας κτίζει τη στέγη του ουρανού μας.

Αι, εσείς που περνάτε τα λόγια μας σαν εφήμερες λέξεις

από σας το ξίφος – από μας το αίμα

από σας χάλυβας και πυρκαγιά – από μας η σάρκα μας

από σας ακόμα ένα τανκ – από μας πέτρες

από σας δακρυγόνα – από μας βροχή

επάνω από μας, όπως επάνω από σας, είναι ουρανός και αέρας

έτσι πάρτε το μερίδιο σας από το αίμα μας – και χαθείτε

ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ σε μια χοροεσπερίδα – και χαθείτε.

Όσο για μας,

πρέπει να ποτίσουμε τα λουλούδια των μαρτύρων μας

όσο για μας,

πρέπει να ζήσουμε όπως μας αρέσει.

Μην μπαίνετε ανάμεσά μας σαν ιπτάμενα έντομα

γιατί έχουμε δουλειά να κάνουμε στη γη μας:

Έχουμε να σπέρνουμε σιτάρι,

που ποτίζουμε με τον ιδρώτα των κορμιών μας

έχουμε αυτό που εσάς δεν σας ευχαριστεί εδώ:

πέτρες και πέρδικες

έχουμε αυτό που εσάς δεν σας ευχαριστεί:

έχουμε το μέλλον

κ’ έχουμε πράγματα να κάνουμε στη γη μας.

Αι, εσείς που περνάτε τα λόγια μας σαν εφήμερες λέξεις

κάνετε τις παραισθήσεις σας σωρό,

σ’ ένα εγκαταλειμμένο λάκκο, και χαθείτε.

Γιατί έχουμε αυτό που εσάς δεν σας ευχαριστεί εδώ,

γι’ αυτό χαθείτε

κ’ έχουμε αυτό που εσείς στερείστε:

μια αιμορραγούσα πατρίδα, ενός λαού που αιμορραγεί,

μια πατρίδα που της αξίζει η αιωνιότητα και η μνήμη.

Αι, εσείς που περνάτε τα λόγια μας σαν εφήμερες λέξεις

είναι καιρός για σας να φύγετε χωρίς επιστροφή

ζήσετε οπουδήποτε σας αρέσει,

αλλά μην ζείτε ανάμεσά μας.

Πεθάνετε οπουδήποτε σας αρέσει,

αλλά μην πεθάνετε ανάμεσά μας

είναι καιρός για σας να φύγετε χωρίς επιστροφή,

γιατί έχουμε δουλειά να κάνουμε στη γη μας

έχουμε το παρελθόν εδώ,

έχουμε την πρώτη κραυγή της ζωής

έχουμε το παρόν, και το μέλλον,

έχουμε τον τωρινό κόσμο, και τον επόμενο

γι’ αυτό αφήστε τη χώρα μας

τη γη μας, τη θάλασσά μας

το σιτάρι μας, το αλάτι μας, τις πληγές μας

τα πάντα, και αφεθείτε

από της θύμησης τις μνήμες.

Αι, εσείς που περνάτε τα λόγια μας σαν εφήμερες λέξεις!

Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.

Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.

Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.

Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.

Όταν τ’ αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.

Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.

Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους,

Στον εαυτό σου γύρισε και πες:

«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».

Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ   ΣΑΝ ΕΦΗΜΕΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ | Μαχμούντ Νταρουίς

O Μαχμούντ Νταρουίς ( Mahmoud Darwish ) γεννήθηκε το 1941 στο χωριό Al – Birwa , που βρίσκεται στην Άνω Γαλιλαία στα ανατολικά της πόλης του Άκκο ( Acre ). Η γενέτειρα του  τώρα έχει καταστραφεί και δεν υπάρχει πλέον στους χάρτες. Το 1948 – κατά τη διάρκεια της πρώτης αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης – ο ισραηλινός στρατός έδιωξε τους κατοίκους της Birwa και την ισοπέδωσε εντελώς. Οι γονείς του Μαχμούντ κατέφυγαν στο Λίβανο για να ξεφύγουν από τις σφαγές και  κατάφεραν να επιστρέψουν στη χώρα τους, παράνομα , μετά από μόλις ένα χρόνο (απ’ τους ελάχιστους που τα κατάφεραν). Εν τω μεταξύ, όμως, η πατρίδα τους, είχε γίνει μέρος του κράτους του Ισραήλ, δημεύθηκαν οι περιουσίες και πλέον δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματα του πολίτη.

Σε αυτή την κατάσταση από την παιδική ηλικία ο Νταρουίς βρέθηκε στο νομικό καθεστώς του «αλλοδαπού πολίτη» που κατοικεί ως  «παράνομος φιλοξενούμενος» στη χώρα του. Ως νεαρός συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση αρκετές φορές, λόγω της παρουσίας του στο Ισραήλ χωρίς άδεια και για το γεγονός ότι απήγγειλε ποιήματα στο κοινό.

Σπούδασε την εβραϊκή γλώσσα, τελειοποιώντας, συγχρόνως, τη γνώση της μητρικής γλώσσας του. Εισήλθε στο πανεπιστήμιο αλλά, δεν είχε την ευκαιρία να αποφοιτήσει λόγω των συχνών διακοπών λόγω της φυλακή.

Δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή ποιημάτων «Φύλλα Ελιάς», το 1964. Είναι ένα έργο που μετατρέπεται σε εύστοχους πίνακες  παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας. Τα ποιήματά του έγιναν διάσημα. Εξιστορούσαν  την οδυνηρή κατάσταση της εξορίας. Η ποίησή του, διατηρεί δεσμούς με τα ιδανικά του ένοπλου αγώνα του παλαιστινιακού λαού να επιστρέψουν στη γη τους (οι δραστηριότητες των ενόπλων ομάδων άρχισαν επίσης το 1964). Η ποίηση  του Νταρουίς πήρε ένα ρόλο, ως συλλογική αναφορά στην παλαιστινιακή υπόθεση .

Διετέλεσε διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Ittiḥād» μέχρι το 1970. Σε εκείνο το έτος εγκατέλειψε την Παλαιστίνη / Ισραήλ για μια περίοδο σπουδών στη Σοβιετική Ένωση. Από τότε, πέρασε τη ζωή του σε διαφορετικές πόλεις του αραβικού κόσμου: Κάιρο, Βηρυτό , Αμάν. Στη Βηρυτό διευθύνει το μηνιαίο Παλαιστινιακό περιοδικό Shuʿūn Filasṭīniyya (Παλαιστινιακές Υποθέσεις), και στη συνέχεια έγινε διευθυντής του παλαιστινιακού λογοτεχνικού περιοδικού «al – Karmel» , που δημοσιεύθηκε από ένα τμήμα της PLO.

Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Βηρυτό, μέχρι το 1982, όταν η πόλη πολιορκήθηκε από τον ισραηλινό στρατό. Ο Νταρουίς έπρεπε να φύγει από τον Λίβανο με τον Αρχηγό του Επιτελείου και της Εκτελεστικής Επιτροπής της PLO. Μετά από μια περίοδο εξορίας στην Κύπρος , έζησε ανάμεσα στο Παρίσι και τη Βηρυτό. Εργάστηκε επίσης στο Κάιρο στην εθνική εφημερίδα «Al-Ahram».

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ογδόντα ήταν η εποχή της μεγαλύτερης πολιτικής δέσμευσης του. Το 1987 εξελέγη στην Εκτελεστική Επιτροπή της PLO. ( Επίσης, το 1987 ο Darwish συμμετέχει στη Φλωρεντία στους «Ποιητές της Μεσογείου για την Ειρήνη» , που διοργανώθηκε από τις τοπικές αρχές και το πολιτιστικό περιοδικό Collettivo R. Με τον Darwish υπάρχουν ο Ισπανός Goytisolo, τον Ιταλο-Γιουγκοσλάβο Damiani , την ισραηλινή Ravilovich και τον Έλληνα Αποστολάτο).

Εν μέρει , οι κινήσεις του και οι λεπτομέρειες της ζωής του είναι μυστική (για λόγους ασφαλείας, αυτό που ίσχυε για όλα τα μέλη των παλαιστινιακών οργανώσεων). Ο Darwish ήταν μια πολιτική προσωπικότητα από τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα, όταν μπήκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ ( Rakah ). Η πολιτική του καριέρα, ωστόσο, έγινε γνωστή στην PLO. Κατά το χρόνο της εκλογής του ως όργανο για την λήψη αποφάσεων, θεωρήθηκε ένας εκπρόσωπος της «σκληρής πτέρυγας», για την υπεράσπιση περαιτέρω της αρχή του δικαιώματος της επιστροφής των προσφύγων και την «καταστροφή» του κράτους του Ισραήλ. Παραιτήθηκε από την εκτελεστική επιτροπή, έξι χρόνια αργότερα , το 1993 , γιατί ήταν σε αντίθεση με τη συμφωνία του Όσλο (κατηγορούσε τον Yasser Arafat για υπερβολική συναίνεση στις διαπραγματεύσεις).

Ο Μαχμούντ Νταρουίς έγραψε το κείμενο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας του παλαιστινιακού κράτους , ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε το 1988 και αναγνωρίζεται από πολλές χώρες .

Μόνο το 1996, μετά από 26 χρόνια εξορίας, έλαβε την άδεια να επισκεφθεί την οικογένειά του στο κράτος του Ισραήλ. Είναι και πάλι ο διευθυντής της «al – Karmel» και εξελέγη στο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο στα κατεχόμενα εδάφη.

Ο Μαχμούντ Νταρουίς πέθανε σε ηλικία 67 στο Χιούστον ( Τέξας ) στις 9 Αυγούστου το 2008, μετά από επιπλοκές από μια λεπτή χειρουργική επέμβαση στην καρδιά.

Ο Mahmoud Darwish είναι ο πρώτος και, μέχρι σήμερα, ο μόνο μετά τον Αραφάτ, παλαιστινιακή προσωπικότητα για την οποία είχε χορηγηθεί κρατική κηδεία.

ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια. 
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους. 
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.

Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους. 
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν. 
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους. 
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.

Όταν τ’ αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους. 
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν. 
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους. 
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.

Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους, 
Στον εαυτό σου γύρισε και πες: 
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».

Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

Ο ερχομός του Απρίλη

Η μυρωδιά του ψωμιού την αυγή

Οι απόψεις μιας γυναίκας για τους άντρες

Το τραγούδι μιας γυναίκας

Τα γραπτά του Αισχύλου

Ο φόβος στα μάτια ενός τυράννου

Ο πρώτος   έρωτας

Η χλόη πάνω στη πέτρα

Η πρώτη νότα της φλογέρας

σαν σε ταξιδεύει στις αναμνήσεις

Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

Το τέλος του Σεπτέμβρη

Μια γυναίκα να κλέβει χρόνια μετά τα σαράντα

Το άρωμα του ροδάκινου

στα χείλη μιας γυναίκας

Μια ώρα ήλιου στη φυλακή

Τα συνθήματα ενός λαού

για τους  χαμογελαστούς μάρτυρες

Mahmoud Darwish – «Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις»

Μετάφραση: Νασίμ Αλάτρας

Στοιχεία, κείμενα και φωτογραφίες αντλήθηκαν από: http://logoskaitexni.blogspot.gr,   https://lefterianews.wordpress.com, https://libcom.org, http://mondoweiss.net, Νασίμ Αλάτρας.