Η ΖΩΗ ΠΕΡΑΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ …

Με μια ομιλία που δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εχθές στη βουλή, έθεσε τις δικές της «κόκκινες γραμμές» με τον κυβερνητικό συνασπισμό διαχωρίζοντας οριστικά και τελεσίδικα τη σχέση της με το σημερινό Συ.ρι.ζα υπο την προεδρία του Αλ. Τσίπρα. Έδειξε ότι όχι μόνο δεν πτοήθηκε από τις διαρροές «περί αντικατάστασης» η τις ακόμη αισχρότερες στη κυριολεξία «περί μομφής», αντίθετα προκάλεσε την αντικατάστασή της από το θεσμικό ρόλο του προέδρου της βουλής, επειδή δεν μπορεί να τον υπηρετήσει αιτία των σκοπιμοτήτων μιας μαύρης μνημονιακής συντεχνίας συμφερόντων που πραξικοπηματικά έφτασαν μέχρι την απόρριψη της ετυμηγορίας του λαού με το δημοψήφισμα που είχαν προκαλέσει. Προηγούμενα και καθόλου τυχαία, είχε αγνοηθεί το πόρισμα «περί επαχθούς και παράνομου χρέους» της Επιτροπής Αλήθειας που είχε συσταθεί. Ομοίως με προσωπική ευθύνη του στενού ηγετικού πυρήνα της κυβέρνησης δεν δόθηκε το πράσινο φως στην Πρόεδρο της Βουλής για το άνοιγμα των φακέλων με τα οικονομικά σκάνδαλα. Η αναφορά της «για το λόμπι του εκσυγχρονισμού του Σημίτη που ακόμη διεκδικεί να διαφεντεύει αυτό τον τόπο» είχε συγκεκριμένους αποδέκτες μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο και το κόμμα. Η ρήξη της είναι προφανής, οριστική και τελεσίδικη.

« … … …

Απόψε είναι μια μαύρη μέρα για τη δημοκρατία και για το ελληνικό κοινοβούλιο. Καλείται η βουλή σε δυόμιση ώρες, χωρίς συζήτηση, να επικυρώσει τον ενταφιασμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, την αναδοχή του συνόλου χρέους και την αναγνώριση των συνολικών υποχρεώσεων, ενώ το χρέος είναι μη βιώσιμο.

Αν το νομοσχέδιο το έφερναν οι μνημονιακές δυνάμεις του τόπου, θα απηύθυνα στη βουλή έναν καταγγελτικό λόγο για μία, προς μία τις διατάξεις του.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο εκβιασμός αν περάσει, θα επαναληφθεί. Άλλωστε δεν είμαστε οι μόνοι, πρώτη ήταν η Κύπρος.

Το μνημόνιο έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα και οι λεγόμενοι εταίροι μας το γνωρίζουν, δεν δικαιούνται να απειλούν τον πρωθυπουργό με ολοκληρωτική καταστροφή.

Αυτό συνιστά πραξικόπημα, κατάλυση της δημοκρατίας και επιβολή συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν καταστροφή μέρους ή του συνόλου του λαού.

Ο λαός μίλησε, είπε ένα μεγάλο όχι στα τελεσίγραφα, στην τρομοκρατία, στον εκφοβισμό.

Έχουμε την υποχρέωση να υπερασπιστούμε την ετυμηγορία τους γιατί ή δική μας εξουσία πηγάζει από εκείνους. Εμείς δεν διεκδικήσαμε την εξουσία για να την μοιραστούμε και να την ξεκοκκαλίσουμε. Το όχι του λαού, δεν ήταν όχι υπό προϋποθέσεις, ούτε όχι με αστερίσκους. Όποιος πιστεύει ότι το όχι διατυπώθηκε υπό την προϋπόθεση της παραμονής στο ευρώ, οφείλει να διατυπώσει και πάλι το ερώτημα στον ελληνικό λαό.

Πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για το λόμπι του εκσυγχρονισμού του Σημίτη που ακόμη διεκδικεί να διαφεντεύει αυτό τον τόπο.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία και το λέω με τη συνείδησή μου καθαρή, ότι τόσο την κυβέρνηση όσο και τον λαό, στηρίζει πραγματικά το όχι στη σημερινή ψηφοφορία. Τον πρωθυπουργό που εκβιάζεται βοηθά το να τον θωρακίσει η κοινοβουλευτική του ομάδα. Όχι να του δώσει τη χαριστική βολή με ένα ΝΑΙ, νομίζοντας πως τον διευκολύνει ή παρακαλώντας τον να την εκβιάσει».

Δεν έχουμε δικαίωμα το ΟΧΙ του λαού να το κάνουμε ΝΑΙ​

… … …

Αν για κάποιους το ερώτημα είναι βαρύ και η ευθύνη βαριά αξίζει να αναλογιστούμε ότι στην ιστορία μας υπήρξαν άνθρωποι που ανέλαβαν ευθύνες και που πραγματοποίησαν πολύ μεγαλύτερες αντιστάσεις από ένα όχι συνείδησης.»

Σήμερα το μεσημέρι στο Συνέδριο Με τον τίτλο «Η Δημοκρατία Αναστάται» που διοργανώνει από κοινού, το τμήμα Πολιτικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Global Center for Advanced Studies, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε σε μια αποστροφή του λόγου της. « Είχαμε πολύ δύσκολη ημέρα εχθές στη Βουλή, είναι μια από τις μέρες που πραγματικά δυσκολεύεσαι να ανασάνεις καθώς η κυβέρνηση έφερε ένα νομοσχέδιο από τους εταίρους που την υποχρέωσαν με πολλές πιέσεις, ενάντια στο λαό, στη Βουλή και τη δημοκρατική διαδικασία. Τέτοιες στιγμές, ο λαός ανα τους αιώνες, ήταν πάντα αυτός που αποφάσιζε! Είναι η στιγμή να πει όχι ».