inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
1. Για το γεγονός ότι η παράσταση που κατέβηκε περιλάμβανε κείμενο του Ξηρού και αυτό μπορεί να έθιγε τα θύματα της 17 Νοέμβρη: Διαφωνώ με πολλά στη πρακτική της 17 Νοέμβρη. Ωστόσο, δεν θρήνησα ούτε ένιωσα λύπη για τα θύματά της. Δεν αισθάνομαι καθόλου καλά και ίσως με λυπούν οι «παράπλευρες απώλειες» που είχαν οι επιθέσεις της και –ναι- τις θεώρησα άδικους χαμούς που δεν χρειαζόταν και ίσως θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Όμως, δεν μπορώ και να ανεχθώ την τόσο σθεναρή υπεράσπιση των θυμάτων αυτών από τους «αντι-τρομοκράτες» καριερίστες πολιτικούς ή ακόμα και από κράτη που με θράσος τάσσονται με αυτή την αόριστη έννοια της «αντι-τρομοκρατίας». Γιατί, η αντι-τρομοκρατία σαν τάση και στάση εκφράζεται από τα πιο αντιδραστικά πολιτικά ρεύματα παγκοσμίως (και καθόλου τυχαία). Γιατί, αντι-τρομοκρατικές και «στο όνομα της ειρήνης» δηλώνονται οι περισσότερες επιθέσεις από πλευράς «Δύσης» σήμερα, και έχουν περισσότερες παράπλευρες απώλειες απ’ ότι μπορεί να δικαιολογήσει ο ανθρώπινος νους (θυμίζω τον βομβαρδισμό του ιατρείου των Γιατρών χωρίς Σύνορα από την αμερικανική πολεμική αεροπορία στο Αφγανιστάν).
Την πρακτική που ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση απέναντι στο φασισμό, δεν μπορώ να τη συγκρίνω με την πρακτική που ακολούθησε ο Χίτλερ και η Ναζιστική Γερμανία απέναντι στο σύνολο του λαού και της ανθρωπότητας. Αν λοιπόν, έρθει ο οποιοσδήποτε να μου πλασάρει τέχνη που θα προσβάλει πχ τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης θα θελήσω να κάψω την τέχνη του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κάηκαν κι εκείνοι. Μπορεί να στενοχωρήσω, αλλά το τι μπορεί να λέει ο Ξηρός δεν με βρίσκει πλήρως αντίθετη σε σχέση με το τι μπορεί να λέει ο Μιχαλολιάκος. Και αυτό γιατί η αντίληψή τους περί δικαιοσύνης είναι παντελώς και εκ διαμέτρου αντίθετη.
3. Είναι τουλάχιστον ξεδιάντροπο, μια κυβέρνηση που κάποτε σαν κόμμα έδινε αγώνες για την ελευθερία του λόγου, σήμερα να είναι αυτή που σιωπά σε τέτοια γεγονότα. Είναι τουλάχιστον ξεφτίλα, άνθρωποι που κάποτε στέκονταν έξω από το Χυτήριο για να αποτρέψουν τις διαμαρτυρίες παπάδων και χρυσαυγιτών για τη παράσταση «Corpus Christi», σήμερα να αποτελούν μέρος όσων συνέβαλαν στο να κατέβει η παράσταση. Είναι γελοίο, το πόσο εύκολα αλλάζουν οι συνειδήσεις προς το χειρότερο. Από το Χυτήριο μέχρι το Εθνικό ήταν μια κυβέρνηση δρόμος, σύντροφοι. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε θα είναι άλλοθι για εσάς η «προσπάθεια».
4. Ας ανοίξουμε λίγο τα μυαλά μας και ας ξεστραβωθούμε. Ας πιεστούμε να μάθουμε και να «παιδευτούμε» και όχι να γυρίσουμε το κεφάλι μην τυχόν και διαταράξουμε την προσωπική μας ηρεμία και γαλήνη. Βασικά, ας μην δεχόμαστε την ουδετερότητα και την παθητικότητα, χορτάσαμε αναμονή και «έλα μωρέ». Η ισοπέδωση των πάντων ως επιλογή με βρίσκει αδιάφορη και αν θέλετε να το πάρουμε κι αλλιώς, δεν οδήγησε ποτέ πουθενά. Και ας δεχθούμε επιτέλους πως το ότι ο κόσμος τρέχει σε δύο ταχύτητες και ότι υπάρχουν υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι δεν είναι ένα από τα κλισέ που κατάφερε με θρίαμβο να δημιουργήσει η «τζιζ-κακά» αριστερά. Είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να αποφασίσουμε πού στο διάλο ανήκουμε και τι θέλουμε να κάνουμε.
Κλείνω με δύο αποσπάσματα: «Μήπως πρέπει να πέσουν στα πόδια της πολιτιστικά ρακένδυτης δεξιάς, ο Μπωντλαίρ, που έβαλε τους επαναστάτες να πυροβολήσουν τον πατριό του; Ο Ρεμπό, που κατηγορήθηκε για σειρά εκτρόπων ως μέλος των ατάκτων της Κομμούνας; Ο Φρανσουά Βιγιόν, που μαχαίρωσε έναν κληρικό και στη συνέχεια καταδικάστηκε σε θάνατο για ληστεία; Ο μέγας ομοφυλόφιλος ,λιποτάκτης, λωποδύτης κι ο,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, Ζαν Ζενέ, για τον οποίο παρενέβη ο Σαρτρ ώστε να μην εκτελεστεί η θανατική ποινή που του είχε επιβληθεί;» (από πρόσφατο άρθρο του Άρη Σκιαδόπουλου στον Ημεροδρόμο)
«Τι πιστεύετε ότι είναι ένας καλλιτέχνης; Ένας ανόητος που δεν έχει μάτια παρά μόνο εάν είναι ζωγράφος. Το ακριβώς αντίθετο, ο καλλιτέχνης είναι πολιτικό ον, αφυπνισμένο μπροστά στα έντονα ή ήπια γεγονότα του κόσμου… Η ζωγραφική δεν είναι μόνο για να διακοσμεί διαμερίσματα. Η ζωγραφική είναι ένα πολεμικό όργανο άμυνας και επίθεσης απέναντι στον εχθρό» (- P. Picasso- όπου «ζωγραφική», μπορείτε να εννοήσετε «τέχνη»).
