inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Με τη Ρωσία να έχει ολοκληρώσει την πρώτη βδομάδα αεροπορικών βομβαρδισμών στη Συρία, έχοντας εκτοξεύσει 26 πυραύλους Κρουζ από πολεμικά πλοία αναπτυγμένα σε απόσταση πάνω από 900 μίλια στην Κασπία, μια ακολουθία κλιμακούμενων προειδοποιήσεων και απειλών για μια πολύ πιο επικίνδυνη σύγκρουση έχει έρθει να κυριαρχήσει στις συζητήσεις μεταξύ των κυριάρχων κύκλων τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Ευρώπη.
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που έχει στείλει γαλλικά βομβαρδιστικά να βομβαρδίσουν τη Συρία, προειδοποίησε την Τετάρτη τούς Ευρωπαίους νομοθέτες ότι τα γεγονότα στη χώρα αυτή θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε έναν «απόλυτο πόλεμο» από τον οποίο και η ίδια η Ευρώπη δε θα ήταν «προφυλαγμένη».
Αξιοποιώντας ισχυρισμούς για περιστατικά με ρωσικά πολεμικά που εισήλθαν στον τουρκικό εναέριο χώρο, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε: «Μια επίθεση εναντίον της Τουρκίας σημαίνει επίθεση εναντίον του ΝΑΤΟ», επικαλούμενος εμμέσως το άρθρο 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου που δεσμεύει τα μέλη της συμμαχίας με επικεφαλής τις ΗΠΑ να απαντήσουν στρατιωτικά σε ενδεχόμενη επίθεση ενάντια στην Τουρκία ή οποιοδήποτε κράτος μέλος.
Η τουρκική κυβέρνηση, που έχει αποτελέσει μία από τις βασικές πηγές στήριξης ισλαμιστικών πολιτοφυλακών όπως το ISIS και το μέτωπο αλ-Νούσρα που έχουν ρημάξει τη Συρία, παραβιάζει σε καθημερινή βάση τον εναέριο χώρο των δικών της γειτόνων, πραγματοποιώντας βομβαρδιστικές επιδρομές εναντίον κουρδικών στρατοπέδων στο Ιράκ και καταρρίπτοντας συριακά αεροσκάφη πάνω από το συριακό έδαφος.
Κορυφαίοι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ έχουν επίσης προβεί σε πολεμοχαρείς καταγγελίες εναντίον της Μόσχας. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, δήλωσε ότι η υποτιθέμενη ρωσική εισβολή στον τουρκικό εναέριο χώρο «δεν μοιάζει με ατύχημα». Συνέχισε προειδοποιώντας: «Περιστατικά, ατυχήματα, μπορεί να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις. Και ως εκ τούτου, είναι επίσης σημαντικό να βεβαιωθεί (σ.σ. η Ρωσία) ότι αυτό δε θα συμβεί ξανά.»
Μιλώντας στην Ουάσινγκτον την Τετάρτη, ο ναύαρχος Μαρκ Φέργκιουσον, διοικητής της κοινής συμμαχικής διοίκησης του ΝΑΤΟ στη Νάπολη της Ιταλίας, κατηγόρησε τη Ρωσία για το χτίσιμο μιας «ατσάλινης αψίδας» από τον Αρκτικό Κύκλο ώς τη Μεσόγειο. Αυτή η εσκεμμένη παράφραση της φράσης του Ουίνστον Τσόρτσιλ το 1946 περί «Σιδηρού Παραπετάσματος» εμφανίζει αναποδογυρισμένο τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων, αποκρύπτοντας την αμείλικτη περικύκλωση της Ρωσίας από την Ουάσινγκτον και το ΝΑΤΟ που ακολούθησε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης πριν από 25 χρόνια.
Περιγράφοντας τη Ρωσία ως «την πιο επικίνδυνη απειλή» που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ, ο ναύαρχος Φέργκιουσον κάλεσε για αυξανόμενα επιθετική στάση του ΝΑΤΟ απέναντι στη Μόσχα, προτείνοντας το ακόνισμα των «πολεμικών ικανοτήτων» της συμμαχίας και την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων «έτοιμων για επιχειρήσεις στον πραγματικό κόσμο».
Πρώην υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, οι απόψεις των οποίων αντανακλούν χωρίς αμφιβολία ισχυρών τμημάτων της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ και του τεράστιου δικτύου στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών της, έχουν μπει επίσης στην κουβέντα καλώντας σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Σε μια στήλη που δημοσιεύθηκε στους Financial Times ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, εθνικός σύμβουλος ασφάλειας της κυβέρνησης Κάρτερ και με μεγάλη προϋπηρεσία στη χάραξη της στρατηγικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, έγραψε ότι οι ρωσικές επιθέσεις σε υποστηριζόμενες από τη CIA ισλαμιστικές πολιτοφυλακές «πρέπει να παρακινήσουν αντίποινα από τις ΗΠΑ». Όπως και άλλοι στην Ουάσινγκτον, απέφυγε να αναφέρει ότι οι πιο επιφανείς από αυτές τις πολιτοφυλακές είναι το παρακλάδι της αλ-Κάιντα στη Συρία, το μέτωπο αλ-Νούσρα.
Ο Μπρεζίνσκι ενημέρωσε πως «οι ρωσικές ναυτικές και εναέριες παρουσίες στη Συρία είναι ευάλωτες, απομονωμένες γεωγραφικά από τη χώρα τους» και «θα μπορούσαν να ‘αφοπλιστούν’ αν επιμείνουν να προκαλούν τις ΗΠΑ». Προφανώς έβαλε τα εισαγωγικά στη λέξη «αφοπλιστούν» για να δείξει ότι χρησιμοποιεί έναν ευφημισμό που στην πραγματικότητα σημαίνει να «καταστραφούν στρατιωτικά». Παρομοίως, ο Ίβο Ντάαλντερ, πρέσβης του Ομπάμα στο ΝΑΤΟ μέχρι τα μέσα του 2013, είπε στην Πολίτικο: «Αν θέλουμε να βγάλουμε από τη μέση τις στρατιωτικές τους δυνάμεις εκεί, πιθανότατα μπορούμε να το κάνουμε με σχετικά λίγο ή και καθόλου κόστος για εμάς. Το ερώτημα είναι ποια θα είναι η απόκριση του Πούτιν. Νομίζω πως αν κάθεσαι στο Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων πρέπει να το δοκιμάσεις αυτό.»
Εν τω μεταξύ, ο Φρέντερικ Χοφ, πρώην ειδικός απεσταλμένος του Ομπάμα στη Συρία, συνέκρινε τις πράξεις του Πούτιν με εκείνες του Νικίτα Χρουστσόφ κατά τη διάρκεια της Κρίσης Πυραύλων της Κούβας τον Οκτώβρη του 1962, που έφερε τον κόσμο στο κατώφλι του πυρηνικού πολέμου. «Όπως και ο προκάτοχός του πάνω από 50 χρόνια πριν, [ο Πούτιν] διαισθάνεται αδυναμία από την πλευρά του Αμερικανού προέδρου. Όπως και ο προκάτοχός του, ρισκάρει να ανακαλύψει πως το να τα βάζει κανείς με τις ΗΠΑ δεν είναι μια υγιής επιδίωξη. Αλλά ένα τέτοιο ρίσκο ενέχει κινδύνους για όλους τούς εμπλεκόμενους.» Εξάγοντας το δυσοίωνο συμπέρασμα για τις συνέπειες αυτών των συζητήσεων, ο Γκίντεον Ράχμαν, βασικός αρθρογράφος των Financial Times σε θέματα εξωτερικών υποθέσεων, συνέκρινε τη συριακή διαμάχη με τον Ισπανικό Εμφύλιο κατά τη δεκαετία του 1930. Έγραψε: «Ένας παρόμοιος πόλεμος δια αντιπροσώπων διεξάγεται και στη Συρία σήμερα – με τις αεροπορίες τόσο της Ρωσίας όσο και των ΗΠΑ να βομβαρδίζουν στόχους στη χώρα, και με ξένους μαχητές να συρρέουν στο εσωτερικό της».
Συνέχισε: «Οι χώρες που στήριζαν τις αντίθετες πλευρές στην Ισπανία κατά τη δεκαετία του ‘30 πολεμούσαν ευθέως η μία την άλλη κατά τη δεκαετία του ‘40. Το ρίσκο να οδηγήσει η συριακή σύγκρουση με μια απευθείας σύγκρουση μεταξύ των Ιρανών και των Σαουδικών, ή ακόμα και των Ρώσων και των Αμερικάνων, δε μπορεί να αποκλειστεί».
Ο κίνδυνος υπάρχει, γιατί η επέμβαση της Ρωσίας – που έγινε για να προστατευθούν τα συμφέροντα του ρωσικού κράτους και της άρχουσας τάξης των ολιγαρχών που αντιπροσωπεύουν τα ενεργειακά μονοπώλια της Ρωσίας – έχει ανακόψει τα σχέδια των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και επαναχάραξη των συνόρων στη Μέση Ανατολή, που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες.
Η πρόταση για την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία μέσω της στήριξης τρίτων (εντεταλμένων) δυνάμεων στο έδαφός της αναπτύχθηκε πριν από δύο δεκαετίες σε ένα έγγραφο με τίτλο «Μια Καθαρή Ευκαιρία: Μια Νέα Στρατηγική για τη Διασφάλιση της Περιοχής», που συντάχθηκε για τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου από μια ομάδα μελέτης στην οποία συμμετείχαν οι Richard Perle, Douglas Feith και David Wurmser. Και οι τρεις θα έπαιρναν αργότερα υψηλόβαθμες θέσεις στην κυβέρνηση Μπους, παίζοντας ρόλο στη συνωμοσία για την κήρυξη του επιθετικού πολέμου των ΗΠΑ εναντίον του Ιράκ.
Ένα απόρρητο έγγραφο που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα από τα WikiLeaks αποδεικνύει πως ο ενεργός σχεδιασμός των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος προηγείται του ξεσπάσματος του συριακού εμφυλίου πολέμου κατά τουλάχιστον πέντε χρόνια. Η μυστική αναφορά από τον επικεφαλής της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Δαμασκό περιγράφει «τρωτά σημεία» της συριακής κυβέρνησης που η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί. Στην κορυφή της λίστας ήταν η υπόθαλψη «των φόβων των σουνιτών για ιρανική επιρροή», ώστε να προκληθούν θρησκευτικές διαμάχες και να αξιοποιηθεί η «παρουσία των διερχόμενων ισλαμιστών εξτρεμιστών».
Με δεδομένο ότι το έγγραφο συντάχτηκε το 2006, στο αποκορύφωμα της φυλετικής σφαγής στο Ιράκ που προκλήθηκε από την εισβολή των ΗΠΑ και την τακτική διαίρει και βασίλευε της Ουάσινγκτον, αυτές οι προτάσεις έγιναν με πλήρη επίγνωση ότι θα προκαλούσαν ένα λουτρό αίματος. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, οι πικροί καρποί της πολιτικής αυτής περιλαμβάνουν τους θανάτους περίπου 300,000 Σύρων, με άλλα 4 εκατομμύρια να έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη χώρα και 7 ακόμα εκατομμύρια να βρίσκονται εκτοπισμένα στο εσωτερικό της.
Ενώ εκμεταλλεύεται κυνικά τα βάσανα του συριακού λαού για να δικαιολογήσει μια κλιμάκωση του αμερικάνικου μιλιταρισμού, η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να επιτρέψει στη Ρωσία να ανακόψει την προσπάθεια επιβολής της ηγεμονίας της στην πλούσια σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή και σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το μονοπάτι του πολέμου με τη Ρωσία δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαίο. Από την αρχή, η παρέμβαση των ΗΠΑ με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος στη Δαμασκό ήταν προσανατολισμένη στην αποδυνάμωση των κύριων συμμάχων της συριακής κυβέρνησης – του Ιράν και της Ρωσίας – σε προετοιμασία για μια ευθεία επίθεση και στις δύο αυτές χώρες.
Ολοένα με πιο ευθύ τρόπο κάθε μέρα που περνάει, η έκρηξη του αμερικάνικου μιλιταρισμού που έχει τις ρίζες της στην ιστορική κρίση του αμερικανικού και του παγκόσμιου καπιταλισμού, φέρνει την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με το φάντασμα ενός πυρηνικού Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αναδημοσίευση άρθρου του Bill van Auken από το World Socialist Web Site.
