Η ΚΕΡΑΤΕΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ …

Με πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση η «Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» – ΣΔΙΤ- άνοιξε για τους «εθνικούς» επενδυτές τη κερκόπορτα της εκμετάλλευσης των σκουπιδιών – και του αντίστοιχου νέου χαρατσιού που θα τα συνοδεύει – εκεί όπου τέσσερα χρόνια πριν με μνημονική κυβέρνηση είχαν καταφέρει με τους αγώνες τους να σταματήσουν οι κάτοικοι της Λαυρεωτικής στην Κερατέα.

Οι αγώνες είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα για τους κατοίκους της Κερατέας, η επαγρύπνησή τους δεν σταμάτησε μέχρι σήμερα, αλλά και οι διώξεις και τα συνεπακόλουθα δικαστήρια συνεχίζονται. Δυο δικαστήρια την προηγούμενη εβδομάδα. Στη σελίδα http://www.antixyta.blogspot.gr/, διαβάζουμε τα περιστατικά, επισημαίνουμε την απογοήτευση για ζητήματα αλληλεγγύης όπως το επισημαίνου και οι ίδιοι και συμμεριζόμαστε τον προβληματισμό τους για τη συνέχιση του αγώνα.

Τα δικαστήρια

Η πρώτη υπόθεση (Πέμπτη 11/06) αφορούσε τους 5 αυτοδιοικητικούς (πρώην δημάρχους, αντιδημάρχους) και έναν συμπολίτη μας. Το αδίκημα για το οποίο κατηγορούνταν έχει ήδη παραγραφεί, οπότε αυτό το σκέλος της υπόθεσης έκλεισε οριστικά. Για τον πρώην δήμαρχο Κερατέας υπάρχει όμως μία ακόμα κατηγορία. Η υπόθεση δεν εκδικάστηκε τελικά γιατί απουσίαζε για άλλη μια φορά ο μάρτυρας κατηγορίας και τότε επικεφαλής της αστυνομικής επιχείρησης στην Κερατέα κ. Μπόμπος. Η εκδίκαση της υπόθεσης πήρε αναβολή για τα τέλη Νοεμβρίου 2015.

Την Παρασκευή 12/06 έφτασε επιτέλους στο ακροατήριο -μετά από 4μιση χρόνια και πολλές αναβολές- η υπόθεση της κατηγορίας νεαρού συμπολίτη μας με βάση τον «κουκουλονόμο». Με τον πρόσφατο νόμο 4322/2015 (ΦΕΚ Α’ 42/27-04-2015) και με την τροπολογία αρ.46/8-14.4.2015 “Κατάργηση διατάξεων άρθρων 25 και 27 Νόμου 3772/2009 και τροποποίηση διατάξεων Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας” δεν υφίσταται πλέον η κακουργηματική κατηγορία (σύμφωνα με τους μάρτυρες-ματ«είχε καλυμμένο το πρόσωπο με κασκόλ του Ολυμπιακού»!!!). Μετά από πρόταση της εισαγγελέως το δικαστήριο έκρινε πως είναι αναρμόδιο να εκδικάσει την υπόθεση, την οποία και παρέπεμψε στο μονομελές πλημμελειοδικείο.

Με αφορμή και την χθεσινή ημέρα στα δικαστήρια αλλά και τις προηγούμενες προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα και ερωτήματα για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα.

   Αυτό που είναι έκδηλο και όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμα περισσότερο, είναι η μοναξιά των κατηγορουμένων συμπολιτών μας και των οικογενειών τους. Εκτός από τους λίγους γνωστούς πλέον που με συνέπεια συνοδεύουν και συμπαραστέκονται, οι πολλοί και ιδίως εκείνοι που εκφράζονταν με στεντόρεια φωνή και κορώνες για «τα παιδιά μας που βρίσκονται στα δικαστήρια» είναι εκκωφαντικά απόντες. Πού βρίσκονται σήμερα όλοι εκείνοι οι πολιτικάντηδες, οι διάφοροι “παράγοντες” και οι “υπερπατριώτες” ακόλουθοί τους; Απούσα είναι και η Δημοτική Αρχή η οποία όμως έχει δικαιολογία πως δεν μπορεί να τα προλάβει όλα, με τόσες πίτες, πανηγύρια, συνεστιάσεις και τόσα σταυροκοπήματα και μετάνοιες στα ξωκλήσια. Πού βρίσκονται όμως και οι φίλοι, ο γείτονες, οι συγγενείς;

Η επιμονή και η εξόφθαλμη διάθεση για εκδίκηση από τα ματ. Είναι πλέον προφανές από όσους βρισκόμαστε στα δικαστήρια και από τις συζητήσεις των ματ-μαρτύρων κατηγορίας μεταξύ τους, πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν το αίμα τους πίσω. Κι αυτό μπορούν να το καταφέρουν μόνο με τις καταδίκες των συμπολιτών μας. Τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό; Θα το επιτρέψουμε;

Τι υπεράσπιση θέλουμε;

Με αφορμή την χθεσινή υπόθεση ας θυμηθούμε τα γεγονότα της 18ης Δεκεμβρίου 2010 όπως τα ζήσαμε εμείς. Αργά το απόγευμα και ενώ δεν υπήρχαν επεισόδια, οι κάτοικοι βρίσκονταν στο δρόμο διαδηλώνοντας ειρηνικά. Λίγο πριν αλλάξουν βάρδια οι αστυνομικές δυνάμεις, τα ματ ξεκίνησαν να κάνουν έφοδο προς το μπλόκο και ο κόσμος άρχισε να τρέχει προς την πόλη, για να αποφύγει τα χημικά και το ξύλο. Από τις μοτορόλες ακουγόταν (ο τύπος ούρλιαζε) η εξής διαταγή: «Θέλω συλλήψεις!!!» Τρέχοντας προς την πόλη και με τα ματ να μας καταδιώκουν συνειδητοποιήσαμε τι συνέβαινε βλέποντας την αλλαγή βάρδιας να έρχεται από μπροστά μας. Σκοπός τους ήταν να εγκλωβίσουν όσο πιο πολλούς κατοίκους μπορούσαν και να κάνουν συλλήψεις για να κάμψουν το ηθικό μας. Οι περισσότεροι προλάβαμε και τρέξαμε στα χωράφια, εκτός από τους δύο συμπολίτες μας οι οποίοι δεν τα κατάφεραν. Ακολουθώντας την διμοιρία από πίσω μετά το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου καταγράψαμε την σύλληψη. Δεν υπήρχαν καλυμμένα πρόσωπα, δεν υπήρχε καμία επίθεση με πέτρες, δεν υπήρχε καμία αντίσταση. Υπήρχαν κλωτσιές και γροθιές από τα ματ την ώρα που βρίσκονταν γονατιστοί και με χειροπέδες οι δύο νέοι συμπολίτες μας. Υπάρχουν ακόμα σήμερα, όπως και τότε, οι ψευδείς μαρτυρίες των ματ. Υπάρχει όμως και η αλήθεια.

Το παραπάνω ερώτημα «τι υπεράσπιση θέλουμε;» έχει να κάνει με το ποια θέλουμε να είναι η φιλοσοφία της υπερασπιστικής γραμμής και ποιο είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που προσδοκούμε σε υποθέσεις όπως η παραπάνω. Θέλουμε να είναι σύμφωνη με το πνεύμα του συμβιβασμού και με παραχωρήσεις του στυλ «κάνουμε ένα εργοστάσιο με μικρό ΧΥΤΥ για γλυτώσουμε το «Οβριόκαστρο» ή ακολουθούμε το πνεύμα του Αγώνα που ήταν η συνεχής προσπάθεια να σώσουμε τον τόπο μας χωρίς συμβιβασμούς και παραχωρήσεις; Στην συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και στις επόμενες, τι επιλέγουμε τελικά να κάνουμε; Αποδεχόμαστε μία μικρή ποινή με τον φόβο να μην επιβληθεί μεγαλύτερη, ακόμα και αν κάποιος είναι αθώος; Θα δεχθούμε να καλύπτονται τα ματ για την ψευδορκία τους; Θα προβάλλουμε ένα τέτοιο γεγονός πως αποτελεί νίκη και δικαίωση ή θα υποστηρίξουμε και θα αγωνιστούμε για το αυταπόδεικτο και το αυτονόητο, δηλαδή, ότι τα ματ ψευδορκούν και ψευδομαρτυρούν και ότι ο αθώος πρέπει να αθωώνεται;

Αυτά πρέπει να μας απασχολήσουν πολύ σοβαρά γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Κάποιοι παραφούσκωσαν από υπερηφάνεια (με «δανεικά κόλλυβα» οι περισσότεροι) και δεν καταλαβαίνουν πως η δουλειά έχει μείνει στη μέση. Αν θέλουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο και ειδικά αυτές τις δύσκολες μάχες των δικών, πρέπει να έχουμε οδηγό και αφετηρία αυτά που έγιναν τις 128 ημέρες και όχι να πιστέψουμε πως όλα τελείωσαν στις 18 Απριλίου 2011. Να αφοσιωθούμε στην συνέχεια μέχρι το τέλος, ενωμένοι, τουλάχιστον όσοι πιστεύουμε στην δύναμη της Ενότητας και του Δικαίου. Και είμαστε πολλοί.

 Στο μυαλό μας και όσον αφορά τους άδικα κατηγορούμενους συμπολίτες μας, πρέπει να βρίσκεται μόνο η εξής σκέψη: ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!

* Η επίσκεψη του σημερινού πρωθυπουργού στη Κερατέα το 2011 και οι δηλώσεις. Τότε …