Διαβάζω πολύ συχνά όλο τον τελευταίο καιρό της κρίσης την “πατριωτική” άποψη, ότι το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι κακοί ξένοι μας έβαλαν στο μάτι και ότι πρέπει να περάσει η “Ελλάδα στα χέρια των Ελλήνων” για να υπάρξει λύση.
Η άποψη αυτή ακούγεται με διαφορετικούς τρόπους και από δεξιά και από αριστερά αλλά και από ακροδεξιά-φασιστικά στόματα.
Όσο πιο σύντομα γίνεται θα πούμε τα εξής:1. Oποιαδήποτε πολιτική συζήτηση, αν θέλει να έχει κάποια σοβαρότητα, δεν μπορεί να μην ξεκινάει από το κύριο ζήτημα που είναι το ποιος κατέχει την πραγματική εξουσία.
Την πραγματική εξουσία λοιπόν στην Ελλάδα δεν την έχει κάποια κυβέρνηση αλλά η Ελληνική μεγαλοαστική τάξη, δηλαδή οι Έλληνες ζάμπλουτοι επιχειρηματίες. Η οικονομία είναι στα χέρια τους και επομένως δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
2. Είναι απόλυτα λάθος έως πολιτικά αφελές να πιστεύει κάποιος ότι η πραγματική εξουσία, δηλαδή οι Έλληνες επιχειρηματίες και οι συνεργάτες τους, θα έφηνε την διακυβέρνηση-διαχείριση της εξουσίας τους σε “ανίκανους”. Θα τους “απέλυαν” με όποιο τρόπο θεωρούσαν λειτουργικό(φθορά και πτώση κυβέρνησης μέχρι και πραξικόπημα αν χρειαζόταν). Επομένως κρίνουν ότι και αυτή αλλά και οι άλλες κυβερνήσεις πριν από αυτήν εξυπηρετούν μια χαρά τα συμφέροντά τους. Δηλαδή καταφέρνουν με επιτυχία έως τώρα να μεταφέρουν τα βάρη της κρίσης στα υποζύγια, δηλαδή στο λαό.
Με απλά λόγια οι καταπιεστές μεταφέρουν την κρίση που η δική τους οικονομία παρήγαγε-δημιούργησε στις δικές μας πλάτες, στις πλάτες των καταπιεζόμενων.
3.Κάθε συζήτηση που θεωρεί ότι δεν υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι αλλά “όλοι μαζί” πρέπει να βρούμε λύση, η μόνη υπηρεσία που προσφέρει είναι να κρύβει από το λαό το χαρακτήρα της κρίσης, αλλά και το ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι “ένα” αλλά είναι χωρισμένος στα δύό με το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, σε δυνάστες και δυναστευόμενους, να βαθαίνει όλο και περισσότερο.
Αυτή η πορεία δεν γίνεται να αναστραφεί, δηλαδή το σύστημα αυτό δεν μπορεί να γίνει δικαιότερο, γιατί αυτό απαιτούν οι νόμοι ολοκλήρωσης του καπιταλισμού. Αυτοί δείχνουν ότι βαδίζουμε διαρκώς σε μια πορεία περάσματος του πλούτου σε όλο και πιο ισχυρά χέρια, από τη μικρή επιχείρηση στην πρώτη μορφή αυτής της οικονομίας στα πανίσχυρα μονοπώλια στην τωρινή μορφή που λέγεται μονοπωλιακός καπιταλισμός.
Αυτή τη στιγμή, στην κρίση που βιώνουμε, η πραγματική εξουσία που είναι τα πανίσχυρα μονοπώλια προσπαθεί να διασώσει την ύπαρξή της και τα κέρδη της σε βάρος του λαού που τον καλεί να κάνει όλο και μεγαλύτερες θυσίες για να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις.
Είναι βέβαια γνωστό και ολοφάνερο ότι δεν μπορούν να υπάρξουν ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς ιδιωτικά κέρδη.
Καλούν το λαό επομένως να διασώσει με τη δική του θυσία τις τσέπες ιδιωτών επιχειρηματιών.
Η πορεία αυτή θα ανατραπεί μόνο με την συνειδητοποίηση από το λαό ότι η εξουσία πρέπει να αλλάξει χέρια, ότι δηλαδή η οικονομία πρέπει να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο και να σχεδιαστεί από αυτούς προς όφελός τους.Εν κατακλείδι η διαπίστωση ότι πρέπει “η Ελλάδα να επιστρέψει σε χέρια Ελλήνων” είναι λάθος και παραπλανητική.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε χέρια Ελλήνων. Βρίσκεται στα χέρια Ελλήνων επιχειρηματιών που τα συμφέροντά τους συνεργάζονται αλλά και συγκρούονται με αυτά ξένων επιχειρήσεων και ομίλων στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και του κυνηγιού κερδών.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η Ελλάδα να περάσει τα χέρια του εργαζόμενου λαού της. Πρέπει δηλαδή η οικονομία και επομένως και η εξουσία να αλλάξει χέρια και να περάσει στα χέρια των εργαζόμενων και του λαού.
Αυτή είναι η μόνη ξεκάθαρη πρόταση που έχει νόημα και λογική.
Όλα τα άλλα είναι όσο θολά χρειάζεται για να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα και τα πράγματα να συνεχίζουν όπως ακριβώς είναι τώρα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
