inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Εντυπωσιασιάστηκε ο Αλέξης Τσίπρας απ’ όσα φτιάχνουν οι μηχανικοί του στρατού σε ακριτικά νησιά σε σχέση με τις υποδομές υποδοχής προσφύγων και μεταναστών. Ο πρωθυπουργός βλέποντας σε Λέρο και Χίο τι μπορεί να κατασκευάσει ο στρατός, είπε: «μας έβαλαν τα γυαλιά οι μηχανικοί του στρατού».
Έτσι εντυπωσιάστηκε η ελληνική κυβέρνηση και με τη μεγάλη προθυμία του ΝΑΤΟ να καταστείλει μετανάστες στο Αιγαίο, ενισχύοντας τη Frontex στο καθημερινό «ανθρωπιστικό» της έργο και τις «επαναπροωθήσεις», η επιτυχία των οποίων μετριέται καθημερινά σε νεκρούς.
Αρχικά το ΝΑΤΟ καλωσόρισε το αίτημα της Γερμανίας και της Τουρκίας να αναλάβει δράση στο Αιγαίο για την αναχαίτιση της ροής των προσφύγων, ενώ οι Βρυξέλλες έσπευσαν να χαιρετίσουν τη γερμανο-τουρκική πρόταση. Το γερμανο-τουρκικό αίτημα για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις προσπάθειες για μείωση των προσφυγικών ροών χαιρέτισε χθες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς δήλωσε: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λαμβάνει υπόψη της τις δηλώσεις σχετικά με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην ανακοπή των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο. Η απόφαση ανήκει στο ίδιο το ΝΑΤΟ σε σχέση με την ευκαιρία και τους τρόπους της ενδεχόμενης εμπλοκής του». Ο πρέσβης της Τουρκίας στην Ε.Ε., Σελίμ Γενέλ, ανέφερε ως προς το σχέδιο δράσης Τουρκίας-Ε.Ε.: «Η μεγαλύτερη ανησυχία […] είναι οι αριθμοί. Τα κράτη-μέλη θέλουν να μειωθούν οι αριθμοί. Η Ε.Ε. θέλει να δείξει στην κοινή γνώμη ότι η συμφωνία με την Τουρκία θα μειώσει τον αριθμό των προσφύγων».
Η ελληνική σφραγίδα στους παραπάνω σχεδιασμούς, ήρθε τη Τετάρτη 10/2/16. Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, σε συνεννόηση με τον ομόλογό του της Τουρκίας, πρότεινε τη συνεργασία ελληνικού και τουρκικού πολεμικού Ναυτικού με το ΝΑΤΟ για τη φύλαξη των ελληνικών και τουρκικών υδάτων στο Αιγαίο. Στα διεθνή ύδατα να αναλάβει περιπολίες η μόνιμη ναυτική δύναμη Standing NΑΤΟ Maritime Group 2 (SNMG 2) που δρα ήδη στην Αν. Μεσόγειο. Κυβερνητική πηγή ανέφερε για την κατεύθυνση αυτή ότι «μας βρίσκει σύμφωνους αρκεί να υπάρχει σεβασμός στα χωρικά ύδατα της χώρας και όχι παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Βέβαια, η Ελλάδα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καιρό τώρα αποδεικνύει πως αποτελεί άξια συνέχεια του κράτους τους. Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο αποτελεί τη συνέχιση της ελληνικής πολιτικής με άλλα μέσα. Πρόσφατα ψήφισαν το νέο στρατολογικό νόμο με στόχο την «καλύτερη διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού», την εντατική εκμετάλλευση της τζάμπα εργασίας γιατρών, μηχανικών, δικηγόρων, εκπαιδευτικών και άλλων φαντάρων, για «παραγωγική ανασυγκρότηση» χωρίς νέες προσλήψεις και φτηνή κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης, ταυτόχρονα με την εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φαντάρων με αλλαγές στο καθεστώς των μεταθέσεων, τις πειθαρχικές ποινές στους φαντάρους κλπ.
Γράμματα από φαντάρους που δημοσιεύονται καθημερινά αποκαλύπτουν πώς χρησιμοποιούν τους φαντάρους, είτε στις ΜΟΜΑ (Μικτές Μονάδες Μηχανημάτων Ανασυγκρότησης του Στρατού) είτε απλά αποσπώντας τους και στέλνοντάς τους για εργασία 8.00 με 19.00 (!) για την κατασκευή των Hot-Spots, στρατοπέδων συγκέντρωσης των μεταναστών σε Σάμο, Σίνδο, Σχιστό, Κόρινθο και αλλού, όταν δεν τους δίνουν «πολεμικές» οδηγίες: στο Βόλο «πρώτα να πυροβολούν και μετά να ρωτούν» και στα νησιά «να μην λυπούνται τα παιδιά που θα γίνουν τζιχαντιστές».
Ποιος ξεχνά, το καλοκαίρι που πέρασε, την απαίτηση του διοικητή του Τάγματος Εθνοφυλακής Καλύμνου να κηρύξει στρατιωτικό νόμο στο νησί και να στραφεί ένοπλα εναντίον διαμαρτυριών προσφύγων που είχαν εγκλωβιστεί χωρίς νερό και φαγητό, τη 16η Μεραρχία που επιστρατεύτηκε για να σταματήσει τους πρόσφυγες που έρχονταν από Ανδριανούπολη, που μπλόκαρε η συνεργασία ΕΥΠ-ΜΙΤ, τα στρατιωτικά οχήματα που εγγυώνται την ασφάλεια στην Κω και τα ΜΑΤ με back-up το στρατό στην Ειδομένη. Ήδη με την πανελλαδική άσκηση του Στρατού «Παρμενίων 2015» το ελληνικό κράτος είχε επαναπροσδιορίσει τα κύρια σενάρια του για πόλεμο: συγκρούσεις με τους νέους κινδύνους – τις ροές ανθρώπων ως «ασύμμετρες απειλές», με ασκήσεις ανακατάληψης νησιών αν χρειαστεί. Στην Κοζάνη, η ομολογία των «ασκήσεων ανακατάληψης εργοστασίου από ταραχοποιά στοιχεία απλά φανερώνει πως ο εχθρός τους δεν είναι μόνο οι μετανάστες, αλλά συνολικός: κάθε απειλή που διαταράσσει την οικονομική, πολιτική, ευρύτερη εθνική και κοινωνική συνοχή του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Ο απεργός, ο άνεργος, ο μετανάστης που δεν χωρά στους οικονομικούς και δημογραφικούς σχεδιασμούς, είναι Εχθρός τους, απέναντί τους.
Ελλάδα-Τουρκία-ΝΑΤΟ-Ε.Ε παρατάσσουν πλέον όλο και πιο ωμά, και πιο επίσημα, τους στρατούς τους απέναντι στις ορδές των σύγχρονων «βαρβάρων», των μεταναστών. Όλα τα προσχήματα καταρρέουν. Τα «εθνικά μίση», οι «προαιώνιοι εχθροί», όλοι οι «διακρατικοί ανταγωνισμοί» μπαίνουν στην άκρη και προσαρμόζονται στα σύγχρονα δόγματα Άμυνας / Ασφάλειας που περιφρουρούν, σε τελική ανάλυση, την κερδοφορία του Κεφαλαίου.Το «Κράτος Πρόνοιας» πέθανε, ζήτω το Επιχειρηματικό Κράτος Άμυνας/Ασφάλειας, όπου η «πρόνοια» των «κέντρων φιλοξενίας των μεταναστών» είναι ο στρατιωτικός έλεγχος της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Γερμανίας, της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, ως η άλλη όψη της πολεμικής εξολόθρευσης: το ίδιο χέρι που σκοτώνει έρχεται να προσφέρει ύστερα χείρα βοηθείας στους επιζώντες, η Μέρκελ εμφανίζεται ως μητέρα Τερέζα, ο Τσίπρας ως συμπονετικός αριστερός, ο Ομπάμα ως πονόψυχος οικογενειάρχης και οι επιχειρήσεις-σκούπα της ΕΛ.ΑΣ. (τα επίσημα πογκρόμ των αρχών σε πρόσφυγες-μετανάστες), ονομάζονται «Ξένιος Δίας». Η Δανία κατάσχει τα τιμαλφή των προσφύγων-μεταναστών για να «βγουν τα έξοδα» των «ευρωπαϊκών αξιών».
Την ίδια ώρα, διάφοροι επικίνδυνοι και φορώντας τα παραμορφωτικά γυαλιά του εθνικισμού δημοσιολόγοι, βλέπουν στα σχέδια καταστολής των μεταναστών, με τη συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής» της Ε.Ε και τώρα με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, την «απώλεια εθνικής και εδαφικής κυριαρχίας» της Ελλάδας, με τη μονιμοποίηση της στρατηγικής συνεργασίας της με τις μεγάλες διακρατικές δυνάμεις της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ για την καταστολή των μεταναστών.
Άραγε ποια «εθνική κυριαρχία» επιθυμούν όλοι αυτοί να ανακτήσει η Ελλάδα; Την κυριαρχία να μπορεί να πνίγει στα σύνορα υπερήφανη για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής; Την «κυριαρχία» να διαχωρίζει τους ανθρώπους-εμπορεύματα ανάμεσα σε αξιοποιήσιμους και σε εκείνους που υποβιβάζονται στο επίπεδο της «γυμνής ζωής» που μολύνει τα λαμπερά ύδατα του Αιγαίου που αστράφτει κάτω από τον μεσογειακό Ήλιο; Ή μήπως την «εθνική κυριαρχία» του έθνους των εφοπλιστών, των φαρμακοβιομηχάνων, των μεγαλοξενοδόχων, των ελληνικών τραπεζών;
Πρέπει, πρώτα, να καταλάβουν οι «φωστήρες» της γεωπολιτικής ότι το κύριο υπονοούμενο αυτής της κίνησης, όπως και της «άτυπης» συμφωνίας-έγκρισης για συμμετοχή της Ρωσίας στον πόλεμο της Συρίας, της πρωτοκαθεδρίας των γαλλικών δυνάμεων στη Βόρεια Αφρική, του αυξανόμενου ρόλου της Γερμανίας (ξανά μετά από 100 χρόνια) στην Μ. Ανατολή και τη ΝΑ Μεσόγειο, είναι μια συνολική αναδιάταξη του ηγεμονικού ρόλου των ΗΠΑ, που επιλέγει άλλα σημεία και διόδους στον πλανήτη για διασφάλιση της παγκόσμιας κυριαρχίας της, η απόπειρα της Ε.Ε. και των διαφορετικών μπλοκ στο εσωτερικό της να συνεργαστούν ώστε να επιβάλουν ένα ευρύτερο περιφερειακό σύστημα ασφάλειας με παγκόσμιο ρόλο, αλλά και η αναγνώριση της ανόδου των BRICS στον πλανητικό τους ρόλο μέσα από περιφερειακές επεμβάσεις, συνεργασίες και επενδύσεις. Ελλάδα και Τουρκία, Ισραήλ και Αίγυπτος, επιλέγουν να ενταχθούν σε τέτοιες διευθετήσεις και πολύπλοκες συμφωνίες, σε μια σειρά ολοκληρώσεων και διεθνών συστημάτων προκειμένου να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο, να κλείσουν συμφωνίες, να απαιτήσουν τη συμμετοχή των κεφαλαίων τους στις προσοδοφόρες «δουλειές» που ανοίγει η κρίση, η καταστροφή ολόκληρων χωρών, η έκρηξη των στρατιωτικών δαπανών, η διαχείριση ανθρώπινων ζωών που καταστρέφουν οι στρατηγικές συμφωνίες και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Αυτές οι εξελίξεις, πολύ λιγότερο από το να θέτουν σε κίνδυνο εδαφικές ή εθνικές κυριαρχίες, στρέφονται κατά των λαών, των ντόπιων και ξένων εργατικών τάξεων, κατά των αποκλεισμένων και των φτωχών. Για τις αστικές τάξεις και το πολιτικό τους προσωπικό, ο πρώτος μεγάλος εχθρός είναι ο κόσμος της εργασίας: αυτόν καταστρέφουν πρώτα, αυτόν σκοτώνουν ή ξεσπιτώνουν, αυτόν ισοπεδώνουν σε επεμβάσεις και «ειρηνευτικές αποστολές», για την καθυπόταξη κα την καταστολή του του συνεργάζονται με διεφθαρμένα και καταπιεστικά καθεστώτα, αυτόν αντιμετωπίζουν ως «ασύμμετρη απειλή». Η αντιπαράθεση τους στο διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου και η σύγκρουσή τους για τα οφέλη και την προβολή ισχύος τους περνάει μέσα από την υποτίμηση της εργασίας και την ολοκληρωτική κοινωνική πειθαρχία στο εσωτερικό τους και από την επιθετικότητά τους ενάντια στους λαούς στις περιοχές που καταρρέουν.
Η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου δεν σημαίνει καμιά απώλεια «εθνικής κυριαρχίας», όχι γιατί απλά το «έθνος» δεν είναι ενιαίο αλλά γεμάτο ανισότητες, άνισο πλούτο και άνισα συμφέροντα, αλλά και γιατί η βαθύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ αποτελεί ολοκλήρωση και αναβάθμιση του σύγχρονου έθνους-κράτους, ολοκλήρωση και αναβάθμιση της ικανότητάς του να διαχειρίζεται τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κίνδυνο.
Η συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε επιθετικούς πολέμους, στην Κορέα (1950-1955) με 669 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς και 9.586 οπλίτες (σύνολο, δηλαδή, 10.225), στη Σομαλία (1993-Φλεβάρης ’94, με τις δυνάμεις του ΟΗΕ να δολοφονούν 13.000 Σομαλούς), στη Γιουγκοσλαβία (Ελληνική Δύναμη Κοσσόβου – ΕΛΔΥΚΟ) το 1991, όπου το ΚΥΣΕΑ αποφασίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Πολυεθνική Στρατιωτική Δύναμη του ΝΑΤΟ με την ονομασία IFOR (Implementation Force), στην Αλβανία (με την ΕΛΔΑΒ 1-2-3 σε διαδοχικές φάσεις το 1997), στα Σκόπια και το Αφγανιστάν (Ελληνική Δύναμη Σκοπίων, ΕΛΔΑΦ) το 2001, η «διαπραγμάτευση» του (στρατηγού τότε) Κωσταράκου το 2011 για συμμετοχή της Ελλάδας στην επέμβαση στη Λιβύη με αντάλλαγμα συμβόλαια Ελλήνων εφοπλιστών-επιχειρηματιών-κατασκευαστών στην «ανοικοδόμηση», ο κεντρικός ρόλος της Ελλάδας στην εισβολή του ευρωστρατού στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, από το στρατηγείο της Λάρισας, είναι μερικές μόνο περιπτώσεις όπου η συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ, ΕΕ και άλλους διεθνείς οργανισμούς όχι μόνο δεν σήμαινε «ξεπούλημα», αλλά αντίθετα, σήμαινε διασφάλιση των ελληνικών κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων και συμμετοχή με μερίδιο στην «πίτα» πάνω στα συντρίμμια των πολεμικών επεμβάσεων.
Φονιάδες των λαών δεν είναι απλώς και μόνο οι «Αμερικάνοι», όπως λέει το σύνθημα, αλλά και οι Έλληνες, οι Γερμανοί, οι Τούρκοι, οι Δανοί, οι Ούγγροι και λοιπές «ειρηνευτικές δυνάμεις», όσες δυνάμεις βάζουν την υπογραφή τους και τα στρατεύματά τους στον πόλεμο ενάντια στους μετανάστες, την εργατική τάξη, ενάντια σε παιδιά και νέους, που δεν διακρίνουν μάχιμους και αμάχους στους βομβαρδισμούς τους, που στοχοποιούν κάθε μουσουλμάνο επειδή είναι μουσουλμάνος και κάθε απεργό επειδή είναι απεργός. Το ΝΑΤΟ, που έχει διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τα τελευταία 50 χρόνια, δεν πρέπει να έχει καμία θέση στο Αιγαίο ούτε πουθενά. Οι βάσεις του ΝΑΤΟ, οι βάσεις του θανάτου είναι ανεπιθύμητες-μόνος δίκαιος πόλεμος είναι ο πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών. Τα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα, οι πολεθνικές διακρατικές πολεμικές και οικονομικές επιχειρήσεις, μόνο με την πολεθνική κυριαρχία των εκμεταλλευόμενων πάνω στα εδάφη τους μπορούν να μπλοκαριστούν, και από τις δυο μεριές του Αιγαίου, σε Ανατολή και Δύση.
Δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν με πικρό τρόπο τις εκτιμήσεις και τις αναλύσεις της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης και του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, για την πραγματική σημασία της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στη διεθνή αρένα και τη σχέση τους με τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό στο εσωτερικό, για την άνοδο και την κυριαρχία των δογμάτων Άμυνας/Ασφάλειας, για τον πραγματικό χαρακτήρα της Ε.Ε. και του Ευρωστρατού, του ΝΑΤΟ, του ΟΑΣΕ και των υπόλοιπων, περιφερειακών και παγκόσμιων, διεθνών μηχανισμών, για τις νέες μορφές του πολέμου και την κοινωνικοποίησή του ως ανώτερη μορφή εκμετάλλευσης και καταστροφής των εργατικών τάξεων. Κυρίως, όμως, σε σχέση με τα καθήκοντα που τίθενται επιτακτικά στο εργατικό και το αντιπολεμικό κίνημα, η ανάγκη για νέες μορφές διεθνισμού, για νέες κοινές δράσεις ντόπιων και μεταναστών, με αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό πρόσημο, ενάντια στους ολοκληρωτικούς πολέμους του σύγχρονου καπιταλισμού.
Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο, δεν υπάρχει χρόνος να αναλωθούμε σε παλιές συνταγές προκειμένου να διατηρήσουμε «κεκτημένα» που πλέον δεν υπάρχουν ή ραγδαία καταστρέφονται. Καλούμε το αντιπολεμικό και το εργατικό κίνημα να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να συνδυάσουν τις παλιές και τις νέες μορφές, με νέα ορμή απέναντι σε όσα συνιστούν τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής λύσης για την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης.
Για εμάς, οδηγός σε αυτή την κουβέντα και τη ανάληψη δράσεων από τη μεριά του κινήματος είναι το μπλοκάρισμα της συμμετοχής του ελληνικού κράτους στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας με φαντάρους, οι αρνήσεις ναυτών στις αποστολές του πολεμικού ναυτικού στον Περσικό Κόλπο, η αποκάλυψη της μεταφοράς της εμπειρίας του στρατού από τις μάχες στο Κόσσοβο στα μνημόνια καταστολής πλήθους στο εσωτερικό, το μπλοκάρισμα της αύξησης της στρατιωτικής θητείας, η μεγαλειώδης άρνηση των φαντάρων να καταστείλουν την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, το μπλοκάρισμα της χρήσης του στρατού ως απεργοσπαστικού μηχανισμού στις απεργίες των ΟΤΑ το 2011, οι αρνήσεις συμμετοχής των φαντάρων σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ, στην προετοιμασία του ευρωστρατού στο στρατηγείο της Λάρισας, στην κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες και πρόσφυγες.
Χρειάζεται, αυτή η πολύτιμη εμπειρία των μαχών που έδωσε και συνεχίζει να δίνει το αντιπολεμικό κίνημα μέσα στο στρατό να συναντηθεί με τις πρακτικές του αντιπολεμικού κινήματος απ’ έξω, αλλά κυρίως με τις μάχες του εργατικού κινήματος ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια, παλιές και νέες συμφωνίες, μεταρρυθμίσεις και μηχανισμούς.
Κρίσιμη καμπή αποτελεί, στις σημερινές συνθήκες, ο Μάρτιος και οι συμβολισμοί που φέρει.
Την ώρα που κλείνουν 13 χρόνια από την εισβολή της συμμαχίας των προθύμων στο Ιράκ, το ΝΑΤΟ επιστρέφει με νέα βαρβαρότητα στο Αιγαίο, στα σύνορα της Τουρκίας, στη Συρία και τη Μ. Ανατολή, αυτή τη φορά με την ευρωπαϊκή επιθετικότητα μπροστά να δείχνει ότι τα «γεράκια της ειρήνης» της ΕΕ δεν είναι παρά η τροποποιημένη εκδοχή των «γερακιών του πολέμου» των ΗΠΑ. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καταστρέφει και υποθηκεύει κάθε κοινωνικό δικαίωμα, κάθε όρο επιβίωσης της εργατικής τάξης, η κυβέρνηση Ερντογάν διεξάγει έναν βάρβαρο εμφύλιο πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες στο εσωτερικό της εναντίον των Κούρδων κα της αριστεράς.
Η ενότητά τους, μαζί με τους εταίρους τους στην ΕΕ, το Ισραήλ και το ΝΑΤΟ, με τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, επιβεβαιώνεται στην αγριότητα κατά των μεταναστών, στον εγκλεισμό ολόκληρων πληθυσμών σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις επιθετικές επιχειρήσεις και τις δολοφονίες στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, στην καταστροφή της Συρίας, της Λιβύης, της Ανατολικής Ουκρανίας και των Παλαιστίνιων.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Τηλ: 6932 955437 http://diktiospartakos.blogspot.com
