Η αξιοπρέπεια δεν μετριέται στα ΑΤΜ κ. Μπακογιάννη

«Είναι αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού οι ηλικιωμένοι που περιμένουν στα ΑΤΜ;» αναρωτήθηκε «περίλυπος» η κ. Μπακογιάννη, επιστρατεύοντας το βασικό «πολιτικό επιχείρημα» του στρατοπέδου των Ναινέκων.

Οι ουρές στον ΟΑΕΔ, στο ΙΚΑ, στη διανομή δωρεάν τροφίμων, στα συσσίτια, οι εκατοντάδες άστεγοι και νεόπτωχοι συμπολίτες που συνωστίζονται για μια θέση στα πλατύσκαλα των κλειστών καταστημάτων του κέντρου της Αθήνας ή τα παγκάκια, αποτέλεσμα των πολιτικών που ασκήσατε όλα τα προηγούμενα χρόνια κ. Μπακογιάννη συνιστούν αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού;

Συνιστά αξιοπρέπεια για εσάς κ. Μπακογιάννη η συλλογή τροφής από τα σκουπίδια χιλιάδων ηλικιωμένων συμπολιτών μας; Δεν είναι δικοί σας συμπολίτες αυτοί; Δεν είναι …

Οι λίστες «Λαγκάρντ», «Ζήμενς», τα βατοπέδια, οι μίζες από τα εξοπλιστικά κι όλες οι άλλες αρπαχτές συνιστούν στοιχεία αξιοπρέπειας για το πολιτικό σύστημα που οικοδομήσατε κι εσείς οικογενειακώς μαζί με όλο το ευρωπαϊκό σας στρατόπεδο και πρέπει εμείς, «οι άλλοι», «οι φτωχοί που δεν καταλαβαίνουμε την ευρωπαϊκή προοπτική» να είμαστε υπερήφανοι;

Συνιστούν στοιχείο αξιοπρέπειας κ. Μπακογιάννη οι χιλιάδες αυτόχειρες που οδηγήθηκαν από τις πολιτικές σας στον άλλο κόσμο;;;

Η αξιοπρέπεια κ. Μπακογιάννη δεν μετριέται στα ΑΤΜ. Η αξιοπρέπεια είναι μια αρετή που ποτέ δεν θα αποκτήσουν οι Ναινέκοι. Καταθέσεις έχουν αποκτήσει, ναι. Συμφέροντα υπηρέτησαν, ναι, για να αυγατίσουν τις καταθέσεις τους. Αδιαφορία για τη φτώχεια και την ανέχεια έχουν περισσή. Αξιοπρέπεια όμως δεν έχουν και δεν θα αποκτήσουν ποτέ «οι κολωνάτοι». Είναι αρετή που τους αφήνει αδιάφορους και δεν τους χαρίζεται όπως και νάναι.

Η αξιοπρέπεια δεν έχει μέτρο ούτε χρειάζεται πολλές λέξεις για να ειπωθεί.

Φτάνουν δυο μονάχα: «Δε δουλώνω, δεν απογράφω»* – Δεν υποδουλώνομαι δεν υπογράφω.

*«Δε δουλώνω… δεν απογράφω!» είναι τίτλος του βιβλίου της Ναταλίας Αποστολοπούλου που κυκλοφόρησε το 1979 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Πρωταγωνίστριες των διηγημάτων της, οι μαρτυρικές ανταρτομάνες. Συγκλονιστική η μαρτυρία, που αναφέρεται στην Αγλαΐα Βενέτη που πέθανε εγχειρημένη και καταπονημένη από τις κακουχίες στη Μακρόνησο. Μόλις πέθανε, χίμηξαν και της άρπαξαν τα δαχτυλίδια… τα «ανθρώπινα» κοράκια!

 Ακις Ξενάκις