«Η ΑΣΥΜΠΙΕΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ» – H συμφωνία έρχεται …

«Φτώχεια λέγεται η κατάσταση εκείνη κατά την οποία η επιβίωση αποτελεί την πρώτη και σχεδόν τη μοναδική φροντίδα του ανθρώπου. Ο φτωχός δεν ζει, επιβιώνει όταν μπορεί να επιβιώσει. Το σύνθημα «ζωή, όχι επιβίωση- παραπέμπει στη σταθερή απαίτηση του ανθρώπου, από τότε που έγινε sapiens (σκεπτόμενος), να αποδεσμευτεί κάποτε από τον… αγώνα για την επιβίωση και να μπει στη ζωή χωρίς αγωνία».

Παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες της κοινωνικής Πομπηίας μας, την «διαπραγμάτευση» για παράδοση κάθε εργασιακού, ασφαλιστικού και κοινωνικού κεκτημένου θυμήθηκα τον παραπάνω ορισμό της φτώχειας έτσι εξαιρετικά και ακριβολόγα όπως τον αναπτύσσει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του «Η ασυμπίεστη φτώχεια».

Τι διαπραγματευόμαστε; Τι διαπραγματεύεται η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση με τα υπομνήματα, τις προτάσεις, τις αντιπροτάσεις ή τους δήθεν λεονταρισμούς με τους ιέρακες «εταίρους μας»; Την ασυμπίεστη φτώχεια.

Διαπραγματεύεται τη φτώχεια που αναθεμάτιζε προεκλογικά. Τώρα «δίνει μάχη» να εξασφαλίσει στην ουσία ένα πινάκιο φακής για την επιβίωση εργαζόμενων/συνταξιούχων κι άνεργων, – έχοντας αποδεχτεί και προτείνει περισσσότερη φτώχεια –  ενώ από την άλλη διαπραγματεύεται ανακεφαλαιώσεις για τους τραπεζίτες και «αναπτυξιακά πακέτα» για την οικονομία της εγχώριας αγοράς. Της αγοράς που θησαύρισε με τα βατοπέδια, τους ολυμπιακούς, το χρηματιστήριο, τους εξοπλισμούς, τις «εθνικές εργολαβίες», την αρπαγή της δημόσιας περιουσίας …

Διαπραγματεύεται τη φτώχεια με αυτούς ακριβώς όπου η φτώχεια αποτελεί στρατηγική πολιτική τους επιλογή προκειμένου να διασωθεί η κερδοφορία των αγορών (τους) ισοπεδώνοντας τον κόσμο της εργασίας, ενώ παράλληλα επιδιώκουν να εξασφαλίσουν με την απόλυτη ισοπέδωση, μια ιδιότυπη «κοινωνική συναίνεση», απότοκο της αγωνίας για επιβίωση, της ισχυρότερης ίσως ποδηγέτησης κάθε αντίστασης κι εξέγερσης.

«Το επίδομα ανεργίας πρέπει να είναι καλά υπολογισμένο για να μην κρατιέσαι για πολύ στα ποδάρια σου.» συμπλήρωνε στην «Ασυμπίεστη φτώχεια» ο ανεπανάληπτος Β. Ραφαηλίδης

Όντως είναι ζήτημα πολιτικής διαπραγμάτευσης όπως λέει η κυβέρνηση. Το διακύβευμα είναι καθαρά πολιτικό. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά το σοφό λαϊκό σύνθημα, «τέρμα πια οι αυταπάτες – ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».

Τα αποτελέσματα της βέβαιης συμφωνίας – αφού καλλιεργήθηκε η αγωνία όσο ήταν δυνατόν – θα είναι γνωστά πολύ σύντομα. Η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά επέλεξε τον «ιστορικό συμβιβασμό» με το κεφάλαιο επιλέγοντας την επιβίωση αντί της ζωής για τον ελληνικό λαό. Την ασυμπίεστη φτώχεια …

Το τελευταίο λόγο τον έχουμε εμείς, το δίχως άλλο, αλλά μόνο στους δρόμους μπορούμε να τον επιβάλλουμε.

Ακις Ξενάκις