Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

Κάθε μέρα αυτής της νέας εποχής φέρνει μια ακόμη έκπληξη για όσους περιμένουν «τη ζωή τους» πίσω. Κάθε μέρα κι ένας ακόμη μύθος που καταρρέει, άλλη μια κανονικότητα που βυθίζεται στην αβεβαιότητα, άλλη μια αυταπάτη που γκρεμίζεται στα τάρταρα της απαισιοδοξίας, άλλος ένας μικρός ή μεγαλύτερος θάνατος.

Τα μεροκάματα μικραίνουν, οι συνταξούλες κουρεύονται, η δουλειά λιγοστεύει κι η δουλεία περισσεύει. Η ζωή κουρεύεται εκούσια κι ακούσια κι η εξουσία του κεφαλαίου προχωράει τους σχεδιασμούς της για ένα νέο γύρο ανάπτυξης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης, εξαιρετικά κερδοφόρο, συνεχίζοντας να υπόσχεται στις χειμαζόμενες κοινωνίες και τις εκμεταλλευόμενες τάξεις μία από τα ίδια. Ανάπτυξη …

Ανάπτυξη για να πάρετε τη ζωή σας πίσω, λένε πάλι  τώρα επαναλαμβάνοντες τους προηγούμενους, οι καλύτεροι διαχειριστές, οι Συριζοσπάστες όλων των εργατικών-λαϊκών κεκτημένων στα ύστερα της μεταπολίτευσης χρόνια..

ΑΝΑΠΤΥΞΗ … –  Πόσα χρόνια δεν ακούμε αυτή τη λέξη …  Η ανάπτυξη έκαψε τα δάση. Η ανάπτυξη μόλυνε βουνά, νερά και θάλασσες. Η ανάπτυξη έθαψε στα τσιμέντα τις γειτονιές. Η ανάπτυξη εξάντλησε επικίνδυνα – και συνεχίζει να το κάνει-  όλους τους φυσικούς πόρους. Η ανάπτυξη  γιγάντωσε την οικονομία τους παράγοντας άχρηστα σκουπίδια που μας υποχρέωσαν να καταναλώσουμε παίρνοντας και δανεικά. Η ανάπτυξη που μπόλιασε με αυταπάτες εκατομμύρια μυαλά οδηγώντα τα στα ψυχοφάρμακα και την αυτοκτονία. Η ανάπτυξη των πολέμων, η ανάπτυξη της προσφυγιάς, η ανάπτυξη της ανεργίας, η ανάπτυξη της δυστυχίας.  Η ανάπτυξη που έφερε τη κρίση. Η ανάπτυξη που έφερε τα μνημόνια. Η ανάπτυξη που φέρνει πάντα θάνατο μαζί της.  Αυτή είναι η ανάπτυξη.

Εάν θέλουμε πραγματικά τη ζωή μας πίσω πρέπει πρωτίστως να συνεννοηθούμε.

Τι θεωρούμε ζωή;;; Είναι ζωή η ανάπτυξη με τους όρους που την έχουμε γνωρίσει η θέλουμε μια κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο και τις πραγματικές ανάγκες του; Και τι σημαίνει αυτό;

Μπορούμε να ζήσουμε με τους όρους που επιβάλλουν τα μνημόνια κι  η δικτατορία των τραπεζών και των αγορών; Μπορούμε να ζήσουμε με αναθέσεις και αυταπάτες;  Μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους κάθε λογής γραφειοκράτες; Μπορούμε να ζήσουμε δι΄αντιπροσώπου;;;

Τι πρέπει να κάνουμε; Τι πρέπει να κάνουμε για να ζήσουμε; Πρέπει να συνεννοηθούμε. Πρέπει να γνωριστούμε. Πρέπει να  συζητήσουμε. Πρέπει να  ανακαλύψουμε. Πρέπει να προτείνουμε. Πρέπει να υπάρξουμε.  Πρέπει να συνυπάρξουμε. Πρέπει να μοιραστούμε. Πρέπει να σχεδιάσουμε. Όλοι εμείς που θεωρούμαστε αναλώσιμοι. Όλοι εμείς που σηκώνουμε την ανάπτυξή τους στις πλάτες μας και πληρώνουμε μετά και την κρίση τους.

Οφείλουμε να επανανοηματοδοτήσουμε λέξεις όπως, άρνηση, ανυπακοή, άμεση δημοκρατία, αντίσταση, εξέγερση, ανατροπή, επανάσταση, ζωή!

Όλοι εμείς που είμαστε κάτω, απέναντι σε όσους είναι από τα πάνω.  |  ΑΚΙΣ ΞΕΝΑΚΙΣ