Η ανακεφαλαίωση της ανακεφαλαίωσης

Με το εκβιαστικό δίλημμα του «κουρέματος» των καταθέσεων από 1/1/2016 – λόγω ενσωμάτωσης της ευρωπαϊκής οδηγίας BRRD –   η κυβέρνηση πιστή στη συμμαχία της με το τραπεζικό κεφάλαιο ψήφισε το νόμο για ακόμη μία ανακεφαλαίωση των τραπεζών.

Οι τράπεζες έχουν ήδη καταβροχθίσει από το 2008 146,35δις.€ και τώρα προσβλέπουν σε άλλα 26δις.€ περίπου, κεφάλαια από το συνολικό δανεισμό των 86δις.€ που ευελπιστεί να πάρει από τους ευρωπαίους η κυβέρνηση με τις νέες μνημονιακές συμφωνίες που έχει υπογράψει και ενσωματώνει με ταχείς ρυθμούς στην ελληνική νομοθεσία.

Επι της ουσίας οι συστημικές τράπεζες μετά τις συνεχείς ανακεφαλαιώσεις, με χρήματα που καλούνται να εξοφλήσουν οι φορολογούμενοι, ανήκουν σε ποσοστά που ξεπερνούν σε κάποιες από αυτές το 65% του μετοχικού τους κεφάλαιου στο δημόσιο, τουτέστιν στον ελληνικό λαό. Παρα ταύτα αντί εθνικοποίησης παραμένουν στα χέρια των χρεοκοπημένων τραπεζιτών και μοιράζουν κέρδη στους μετόχους τους ελέω του εξαπατημένου ελληνικού λαού και της «αριστερής» κυβέρνησης που τους ευνοεί.

Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις η ανακεφαλαίωση αυτή δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα των τραπεζών αφού όπως υπολογίζεται στη διεθνή τραπεζική αγορά απαιτούνται τουλάχιστον τα δεκαπλάσια ποσά. (200δις.€).

Γιατί κόπτονται όμως οι «δανειστές» να τις ανακεφαλαιώσουν; Επειδή η διοίκηση του Ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ΤΧΣ) περνάει στην ουσία στους δανειστές, μέσω της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Επιτροπής Επιλογής οι οποίες ελέγχονται από τους τελευταίους.

Έτσι οι τράπεζες ανακεφαλαιώνονται με δανεικά που θα ξεπληρώσουμε εμείς και περνάνε παράλληλα στα χέρια του ευρωπαϊκού τραπεζικού κεφαλαίου. Μαζί με τις εναπομείνασες καταθέσεις οι οποίες «γλιτώνουν» το κούρεμα μέχρι την επόμενη, σίγουρη, αναγκαία με τους όρους των αγορών και αναμενόμενη ανακεφαλαίωση μέσα στο 2016.

Η κυβέρνηση δεν ξεγελάει κανέναν όταν συνδέει την ανακεφαλαίωση των τραπεζών με την ανάπτυξη. Αυτή είναι η ανάπτυξη για το κεφάλαιο. Η διάσωση στη κρίση και η εξασφάλιση της κερδοφορίας του με τον ιδρώτα και το αίμα του εργαζόμενου λαού.