Η Αφροδίτη των Οτεντότων

Αφροδίτη.

Την άρπαξαν από τη Νότια Αφρική για να την πουλήσουν στο Λονδίνο.
Τη βάφτισαν κοροϊδευτικά η Αφροδίτη των Οτεντότων.
Για δύο σελίνια μπορούσες να τη δεις κλεισμένη σε ένα κλουβί, γυμνή με δύο τεράστια στήθια, που μπορούσαν να θηλάσουν παιδί ακόμα κι από την πλάτη της. Κι αν πλήρωνες τα διπλάσια, μπορούσες να της πιάσεις τον κώλο, που ήταν ο μεγαλύτερος του κόσμου. 

Μια επιγραφή εξηγούσε πως εκείνη η άγρια ήταν μισή άνθρωπος, μισή ζώο, “η ενσάρκωση όλων εκείνων που, ευτυχώς, οι πολιτισμένοι Εγγλέζοι δεν ήταν”.

Από το Λονδίνο πήγε στο Παρίσι. Οι ειδήμονες στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ήθελαν να διαπιστώσουν αν η Αφροδίτη εκείνη ανήκε σε ένα είδος ανάμεσα στον άνθρωπο και στον ουρακοτάγκο.

Ήτανε εικοσι τόσο χρονών όταν πέθανε. Ο Ζορζ Κιβιέ, διάσημος φυσιοδίφης, έκανε τη νεκροτομή. Αποφάνθηκε πως έχει κρανίο πιθήκου, μικρό εγκέφαλο και οπίσθια κερκοπίθηκου.

Ο Κιβιέ απέσπασε το τεράστιο κάτω χείλος των γεννητικών της οργάνων και το έβαλε σε ένα δοχείο.

Δυο αιώνες αργότερα, το δοχείο ήταν ακόμα εκτεθειμένο στο Παρίσι, στο Μουσείο του Ανθρώπου, δίπλα στα γεννητικά όργανα μιας άλλης Αφρικανής και μιας Ινδιάνας από το Περού. Λίγο πιο πέρα, σε μια άλλη σειρά δοχείων, έβλεπες τους εγκέφαλους κάποιων Ευρωπαίων επιστημόνων.”

Εντουάρντο Γκαλεάνο, Καθρέφτες: μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία
μ.τ.φ.ρ.: Ισμήνη Κανσή

Αν η η ιστορία γράφεται από τους νικητές, ο Γκαλεάνο έγραφε για τους ελάσσονες.

Άννα Μπελογιάννη / FB